YUSUF ZİYA CÖMERT; ''ÜSTE NE İSTİYORSUN, ERTUĞRUL ÖZKÖK?''

Araya Ertuğrul Özkök’ün lafı girdi.

Ben, kabalık etmek istemiyorum. Seyrek de olsa, yüzyüze bakıyoruz.

Ayrıca ben, herkesin yüzüne, gözüne bakabiliyorum. Çünkü kimseye kötülük etmedim. Bu durumumun devam etmesini isterim.

Ertuğrul Özkök, ‘Türbanlı kadınlarla konuşurken hala gözlerine bakamıyor’muş.
Samimiyetle samimiyetsizlik, o kadar birbirinin içine girdi ki.

‘Mahcubum’ diyen bir adama, ‘mahcup değilsin’ demek, bana yakışmaz. Yalan da olsa, doğru da olsa beyana itibar etmem lazım.

Ben, başını örten kadınlara/kızlara bir kötülük etmedim. Örtmeyenlere de... Edebildimse, iyilik ettim. Edemedimse, etmek istedim. Kötülük etmeyi hayatımda bir an bile düşünmedim.
Hepsinin gözlerine bakabilirim. Kinsiz, nefretsiz, insan gibi.

Sen, sadece, senin yanına gelen kadınların gözlerine bakabilirsin. Diğerlerinin gözlerine bakamazsın, istesen bile.

Başörtülü kadınların gözlerine, utanıyorsan bakma, utanmıyorsan bak, Ertuğrul Özkök.
Böyle çıkışları umursamam aslında. Hatta, ‘hoş bir şey, hüzünlü bir itiraf’ der geçerim.
Geçerdim de... Geçemedim.
Takıldım.
Ertuğrul Özkök’ün, şu ahval ve şeraitte dahi, lutfedici tavrına takıldım. Rüşvet-i kelam etmesine takıldım. Böyle hissettim.

Kaf dağını aşan sabıkasına rağmen, iki başörtülü kadınla konuştu diye, alacaklı çıkacak adam, oraya takıldım.

Onbinlerce kız, okulu bıraktı veya gidemedi. Binlerce kız işsiz kaldı veya işten atıldı. Ve bunda senin katkın büyük.

Üste ne istiyorsun, Ertuğrul Özkök?
(Bu, belki de benim ilk Ertuğrul Özkök yazımdır. Bilemediniz, ikinci. 20-30 senedir. Çok görülmez inşallah.)

Yusuf Ziya Cömert’in yazısının tamamı için tıklayın