YENİ ŞAFAK YAZARINDAN 'ÇAMLICA İÇİN YAKARIŞ!'
Dücane Cündioğlu, Yeni Şafak'ta yayımlanan yazısında Çamlıca'ya yapılması planlanan camiiyi ucube olarak nitelendirdi.
Dücane Cündioğlu, "Çamlıca için yakarış" başlıklı yazısında
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’a seslendi ve "beton dövmenin
Çamlıca’nın sırtına basılmasına lütfen izin vermeyin" dedi. İşte
Cündioğlu’nun yazısından bir bölüm;
Bir damla bir damla daha iki damla etmez, daha büyük bir damla
eder, diyeceğim. Nârâ atmaya lüzum yok, ihtiyaç da. Hatta çığlığın
bile yeri değil. Ama hiç değilse iniltimizi duyuralım.
Hak, hükümdarların, siyaset ehlinin, idarecilerin ellerine demiri,
yüreklerine cesareti vermiştir.
Niçin?
Elbette ellerindeki demiri yüreklerindeki cesaretle birlikte
kullansınlar diye. Yönetme sürecinin zorluklarını kolaylıkla
aşabilsinler, yıldırımlar, fırtınalar, boralar karşısında bir
hamlede yıkılmayıp, hak adına, halk adına,
haksızlıklara/yolsuzluklara pekinlikle karşı koyabilsinler
diye.
Lakin unutmamalı, bir de mizanı indirmiştir. Mizanı, yani ölçüyü,
yani teraziyi, yani denge ve itidali, ki o demiri acullukla değil,
hikmetle, hikmete uygun olarak kullanabilsinler diye. Hikmete, yani
hakikatin bilgisine uygun olarak.
. . .
İşaretlerin peşinden koşmaktan çok yoruldum, benim gibi aşıklar
varsa aranızda, hiç değilse, onlar benim kadar zahmet çekmesinler
istiyorum. Anlamak ve anlaşılmak bu kadar mı bâr olur insanın
sırtında, inanınız, kelimelerim kimseye bâr olmasın, en azından
mânâları âsan olsun istiyorum.
Bu yüzden sözümü pek söyleyeceğim, açık söyleyeceğim, lütfen
sözlerime kulak veriniz, bilmiyorum ki acaba farkında olmadan çok
şey mi istiyorum.
Mabed hakkında bir şeyler söylemek istiyorum, mabed ve mabud
hakkında. Cami hakkında. Çamlıca’da inşa edilmeye karar verilmiş
olduğu anlaşılan meş’um bir proje hakkında.
***
Tasannu olarak anlaşılmak korkusu bulunmasaydı yalvarırdım,
yapmayınız derdim, kıymayınız. Bu ülkenin, bu şehrin çocuklarını
yıllarca başlarını öne eğdirecek bir ucubeyle sınamayınız. Ya
Kahhar! zikrine bizi muhtaç hale getirmeyiniz, bilakis bırakınız da
o besmele’nin edasında bizlerin de sadası olsun, diye yakarırdım.
Bizlerin, yani Türkiye’nin.
Ağa oğlu, beğ oğlu olsanız, susar, ima’yı bile zül addederdik.
Firavunlar gibi gururdan gökleri delen sözde azametiniz secdelerde
hak ile yeksan olacak nasılsa deyû akibetinizi sabırla beklerdik.
Ama değilsiniz, iyi biliyoruz, oylarımızla bizleri yönetmenize
bizler izin veriyoruz çünkü. Yanlış anlamayınız, sadece sizi seçen
oylarımızla değil, bütün oylarımızla. Oylarımızla, yani bu ülkede
yöneticilerin seçimle gelip gitmelerine olan inancımızla.
Şayet Sayın Başbakan’a hitaben bir mektup yazacak olsaydım,
kendilerine, Sayın Başbakanım, derdim, insan yaptıklarından çok,
yapmadıklarıyla insandır. Kaçındıklarıyla. Hz. Musa’nın elindeki
levhalarda yazılı olana evamir-i aşere (on emir) derler,
inanmayınız, doğrusu emir değil, nehiy’dir. Yapılması gerekenleri
değil, kaçınılması gerekenleri söylerler çünkü. Ortak
koşmayacaksın, denir, öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, zina
yapmayacaksın, vs.
. . .
İşte bu mülahazalarla, söyleyiniz lütfen, derdim, kaçınsınlar,
yapmasınlar, aman o güzelim Çamlıca tepesine ehven-i şerr’i layık
görmesinler. Kötülerin en kötüsünü. Gerçekleşme imkanına
kavuşanını. Aman sözcüğü ebceden (sayısal olarak) Muhammed’e
karşılık gelir, o nedenle bizler aman demekten, aman dilemekten
rahatsız olmayız, acziyet şanımızdandır, der, aman diler,
Çamlıca’ya hürmet için yakarırdım.
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ