Radikal bir değişim geçirdiniz...
Karpuzu keserken, 'tırak' diye bir sesle bir anda ikiye ayrılır ya, aynı o şekilde. Önceki ve şu dönemki hayatımın ayrımını böyle tasvir edebilirim. 'Allah ol dedi' ve oldum. Bir gün televizyonu açtım, görüntüden önce ses geldi: 'Ünlü iş adamlarımızdan Sakıp Sabancı, Hakk'ın rahmetine kavuştu. Cenaze öğlen saatinde Fatih Camii'nden kaldırılacaktır.' Bunu duydum, 'ben bu cenazeye gideceğim' dedim. Ne abdest almayı, ne namaz kılmayı ne de Fatih Camii'nin nerede olduğunu biliyorum. Bırak ailemi sülalemde namaz kılan yok. İlk namaza başladığımda beni psikoloğa götürdüler.
Nasıl yani?
Şalvar ve cübbe giyince ailem şaşırdı. Annem, 'Seni kandırdılar, İran'a canlı bomba olarak yollayacaklar' dedi.
Peki ya sonra?
Annem ve babam alıştı bana. Hatta onları Umre'ye götürdüm.
Ardından neler oldu?
Biz hep bardağı taşıran son damlayı görürüz. Halbuki o damlayı taşıran başka damlalar vardır. 'Yaşama amacım ne?', 'Cennet, cehennem var mı?' diye sorgulamaya başladım. Edouard Schure'un Dinler Tarihi diye bir kitabı vardı. Bütün dini inançları okudum. Sanırım Rabbim de bu arayışımı gördü. "Bu kulum beni arıyor ama başka yerlerde arıyor" demiş sanki. Sakıp Sabancı'nın cenazesi ise vesile oldu.
