Pınar Altuğ:
"Evlat! Sözün bittiği yer..."
Doğa Rutkay Kamal:
"Acı mı? Utanç mı? Ölmek mi? Yerin dibinde kalmak mı? Hangi duyguya teslim olduğumu bilemiyorum. Karnım yanıyor, kalbim düğüm düğüm, ağlamakla kusmak arası bir beter acı kaplıyor bedenimi. 'Bakmayacağım' diyorum! Okumam, izlemem! Mümkün mü? Ne olur bitsin bu acı. Ne olur bir çaresi olsun bu gidişin. Evlatlara bir ömür, bir gelecek lazım. Dilerim; nereyeyse bu yolculuk sonu güzelliklerle bitsin... Çok üzgünüm."
Seren Serengil:
"Kalbim ağrıdı. Kaç gündür ağrıyor, ağrımaya da devam ediyor. Şu bebeğe sahip olabilmek için yıllarını verenler var. Yine de sahip olamayanlar... Bir anne buna sahipken, onun kokusunu duymuş, emzirmişken bunu onun elinden alanların yatacak yeri olmasın. Bedduam bu olsun... Çok kötü bir dünya. Bu dünya iyilere göre değil."
Songül Öden:
Dünya tarihi boyunca savaş, salgın hastalıklar, siyasi ve ekonomik sebepler yüzünden milyonlarca insan göç etmek zorunda kaldı. Aileler parçalandı, dağıldı, milyonlarca çocuk öldü. Bugün yaşadığımız yine tarihin tekrarı... Çocuklar söz konusu olduğunda 'ama' kelimesi tedavülden kalkmalı... 'Ama'sı yok... Çocuklara yeryüzünün hiçbir kapısı kapalı olamaz... Olmaz... Yeryüzündeki bütün çocuklar Allah'ın kutsal emanetleridir..."
