Ümit Zileli'den Nazlı Ilıcak'a sert eleştiri: Hiç utanmadan, sıkılmadan...

Korkusuz gazetesi yazarı Ümit Zileli, Silivri'de Can Dündar ve Erdem Gül için başlayan nöbette Nazlı Ilıcak'ın yer almasını sert bir dille eleştirdi. "Hiç utanmadan 'özgürlük, demokrasi' diyorlar" diyen Zileli, "Hiç utanmadan, hiç sıkılmadan, onurunu korumak için intihar eden, kanser olup yaşamını yitiren, küçücük çocuğunun önünde kalp krizi geçirip hayatını kaybeden, onulmaz hastalıklara yakalanan, yaşamının 5-6 yılını bir kumpasla içeride geçiren pırıl pırıl insanların yıllarca yattığı zindanın önünde, bu alçakça suça bulaşmış arkadaşları için 'özgürlük', 'demokrasi' dilenmek... Gerçekten çok cüretkar bir eylem!.." ifadelerini kullandı.

İşte Ümit Zileli'nin yazısı:

"Hiç utanmadan “özgürlük, demokrasi” diyorlar!..

Önceki gün, Nazlı Ilıcak Silivri zindanının önündeydi...

Soğuktan korunmak için sarıp sarmalanmış, yalnızca gözlükleri görünüyordu... Ergenekon, Balyoz davaları esnasında bir kere olsun yolu oralara düşmemiş, ama gazete köşesinde her türlü yalanı, kini, nefreti kusmuş, o davaları düzmece belgelerle başlatan, şimdi yurtdışına tüymüş bulunan, savcı Zekeriya Öz’le kar topu oynayacak denli içli dışlı olmuş Nazlı hanım ne arıyordu peki Silivri’de?..

UMUT NÖBETİ TUTMAYA GELMİŞTİ!..

Onun ardından bu kez Mümtazer Türköne, Abdülhamid Bilici ve Cafer Solgun ile birlikte arz-ı endam eyledi... Onlar da yarım günlük “Umut Nöbeti” için oradaydı. Can Dündar ve Erdem Gül için sevgili Mete Akyol’un başlattığı nöbetin gelip dayandığı şahsiyetler bunlardı işte... Oda Tv, bu durumu şahane bir başlıkla duyurdu okuyucusuna:

CEMAAT UMUT NÖBETİ’Nİ MUNDAR ETTİ!..

Durumu bundan iyi anlatan bir başlık olamazdı; Can ve Erdem’in üzerinden, içerdeki “kumpas arkadaşlarını” özgürlüğe kavuşturma operasyonundan başka bir şey değildi aslında yaptıkları.. Hiç utanmadan, hiç sıkılmadan, onurunu korumak için intihar eden, kanser olup yaşamını yitiren, küçücük çocuğunun önünde kalp krizi geçirip hayatını kaybeden, onulmaz hastalıklara yakalanan, yaşamının 5-6 yılını bir kumpasla içeride geçiren pırıl pırıl insanların yıllarca yattığı zindanın önünde, bu alçakça suça bulaşmış arkadaşları için “özgürlük”, “demokrasi” dilenmek...

GERÇEKTEN ÇOK CÜRETKAR BİR EYLEM!..

“Kim bize Ali’nin saçının bir telini verecek?”

Yarın, Yarbay Ali Tatar’ın 6. ölüm yıldönümü...

Hani, 2009 yılında önce tutuklanan, sonra bırakılan, bugün adı bile anımsanmayan savcı suretinde bir alçağın istemiyle yeniden tutuklama kararı verilince, onuruna yediremeyip beylik tabancasını şakağına dayayarak tetiği çeken Yarbay Tatar’ın sonsuzluğa karışmasının...

Üzerinden koskoca 6 yıl geçti. Ali Tatar intihar ettiğinde şimdi bir bölümü Silivri’de, diğer kısmı firarda, bir bölümü de karanlık kuytularda olan soysuzlardan biri ne yazmıştı biliyor musunuz?.

MERMİYE KAFA ATTI!..

Bu kadar vicdandan yoksun, bu denli ahlak düşkünü, haysiyetsiz bu güruh şimdi çıkmış adaletten, özgürlükten, gazetecilikten dem vuruyor. İnsanları manşetten “darbeci, casus, fuhuşçu” diye hedef göstermek mi gazetecilikti?. “Camiyi bombalayacaklardı”, “ Müzede çocukları havaya uçuracaklardı”, “kendi uçağımızı düşüreceklerdi” başlıkları mı basın özgürlüğüydü?.

Günahlarınızın hesabını ödemeden nereye kaçacağınızı sanıyorsunuz?. “Ergenekon’un kasası” diye günlerce manşete çıkardığınız Kuddisi Okkır, bir hastane köşesinde 37 kiloya düşerek can verdiğinde, parasızlık yüzünden cenazesini belediye kaldırdığında, bir tek satırla söz etmemiş, görmezden gelmiştiniz, iki eli yakanızdadır!..

En alçakça iftiralarla intihara sürüklenen Berk Erden’in, İlhan Selçuk’un, Türkan Saylan’ın, Uçkun Geray’ın, kızı Duru’nun gözleri önünde hapishane avlusunda ölen Murat Özenalp’in, cinayet gibi bir ihmalle ölüme yolcu edilen Kaşif Kozinoğlu’nun hesabını vermeden hangi özgürlükten hangi adaletten hangi gazetecilikten söz ediyorsunuz?..

Altı yıldır gözyaşları dinmeyen Ali Tatar’ın ablası Hürriyet Ünver’in şu çığlığına ses vermeden nereye kayboluyorsunuz:

- Kim bize Ali’nin bir tel saçını verecek... Dünün zalimleri ya kaçıyor, ya ağlıyor. Birinin geriye bakıp, özür dilediğini, yaktığı canlar karşısında başını öne eğip, af dilediğini gören var mı?. Ben duymadım... Duyan var mı?..

Kaçamazsınız... “Beraber yürüdüklerinizle” birlikte hesabı ödemeden çıkış yok!!"