* İki oyuncu olunca evde senaryolar havalarda mı uçar?
Pandemiden önce özellikle bol bol sergilere giderdik. Ece de beni çok aşılardı. Ama evde hayır, iş konuşmayız. İşi eve getirmem. Hatta Ece bundan bazen rahatsız olur, ‘Neden hiç gününü konuşmuyorsun’ der. Ben set hakkında konuşmayı sevmiyorum. Ertesi gün çekim varsa halini hatırını sorduktan sonra direkt ezbere girerim.
* Ece Çeşmioğlu’na olan aşkını nasıl anlatırsın?
Ailesine teşekkür ederim, mis gibi bir kız çocuğu yetiştirmişler. Hamilelik sürecinde aşkım bir kat daha depreşti. Şimdi bakıyorum, anneliğin verdiği ayrı bir güzelliği de var.
* Son dizinde ilk kez bir polisi canlandırıyorsun. Bu yeni rol, farklı bir çalışma metodu gerektirdi mi?
Hayır. Bizim hikâyemiz biraz anlar ve bir sürü fotoğraftan oluşuyor. Çok taze ve sıradan bir polisin de bilemeyeceği hikâyeler var işin içinde. O yüzden bunu kendim bulmam gerekiyordu. Yönetmen ve senaristlerimizle kafa kafaya vererek çalışıp oynadım. Sevdim polisiyeyi, keyifliydi.
* Kapadokya’da yapıldı çekimleriniz. Nasıldı?
Harika ama çok da zor bir yerdi.
* Neden?
Uzun süre kaldım. O kasvet beni biraz yordu. İş biraz karanlık olduğu için gece çekimleri zordu. Hava çok soğuktu. Bu kadar sert soğuğu daha önce yaşamamıştım. Bazı mekânlarda ‘Ben buradan sağ çıkabilecek miyim’ diye düşündüm.
