Ben yayın yönetmeniyken yazısı... Yiğidi öldürün ama hakkını da verin

Ayrıldığım gün hiçbir zaman 'Ben yayın yönetmeniyken' temalı bir yazı yazmayacağım diye kendi kendime söz vermiştim.
Bugüne kadar sözümü tuttum.
Denilmesi gerekenler çoğu kez dilimin ucuna geldi, 'Aman yanlış anlaşılır, aman haksızlık yapmayayım, aman boşver zaten kimin umrunda ki...' diyerek hep sustum.
Ama bu kez diyeceğimi demem gerekiyor. Çünkü konu tamamen benimle alakalı değil. Daha genel bir konu tartışılıyor.
Mesele şu; Sabah gazetesi bazı sızdırılan bilgileri yayınlamama kararı aldı ya bunun ne kadar ilkeli bir tavır olduğu lehinde ve aleyhinde olanlar tarafından tartışılıyor.
Sanırsınız ki; gazeteciler bu tür tavır koyan bir gazeteyi, bir yayın yönetmenini hayatlarında ilk kez görmüş gibi davranıyorlar...
İnsaf! Benim yayın yönetmenliğimin önemli bir bölümü sızdırılan belgeleri ayıklamakla geçti ve mahkemesi süren davalar hakkında bir tek belge bile yayınlamadık.
Hıncal Uluç şimdi haklı olarak bu tür bir kararı alıp uygulayan kendi gazetesini övüyor.
Peki aynı gazetede yazan bazıları, AKŞAM gazetesini ve beni, bazı sızdırılan belgeleri yayınlamayı reddettik diye 'Ergenekoncu' olarak ilan ettiklerinde neredeydin Hıncal abi?
Biz ilkeyi savunurken bunu yok farz edeceksin ama senin gazeten aynı ilkeyi savununca alkış tutacaksın öyle mi? Bakın bu olmadı işte...
Bir ilke böyle seçici davranılarak savunulmaz. Ya hep beraber aynı tavrı alacağız ve her kim o tavrı alıyorsa onu atlamadan alkışlayacağız.
Ben bu ilkeyi yayın yönetmenliğim süresince arkadaşlarımla birlikte ilkeli uygulattığım için, şimdi de Sabah gazetesini de almış olduğu karar nedeniyle iç rahatlığıyla yürekten kutlayabiliyorum.
Ortalık öyle kirlenmiş durumda ki; yayıncıların sızdırılan her bilgiye dikkatle ve kuşkuyla yaklaşması gerekiyor.
Büyük ve pis bir oyun oynanıyor Türkiye'de. Bu da belli.
Örneğin; bizim dönemde öyle bir oyun oynamak istediler ki bize, bunu bizzat yaşamamış olsaydım inanmakta güçlük çekebilirdim. O kadar şeytani ve kötü bir işti ki, öyle bir şeyi kimler planlayabildiydi acaba?..
Bir gün Ankara büromuza bir telefon geldi. Bizim için bir zarf bırakılacağı söylendiği gibi işin ilginç tarafı da, zarfın Genelkurmay Başkanlığı önündeki nöbetçi kulübesine bırakılacağının söylenmiş olmasıydı.
Arkadaşlar 'Ne yapalım?' diye bana sordular. Ben de 'Alın zarfı, mahkemeyi ilgilendiren bir belge ise kullanmadan adalete teslim ederiz. Başka türlü bir belge ise taraflara sorar, teyit alır, sonra kullanırız' dedim.
Gerçekten de bırakıldı zarf. İçinde askerleri suçlayacak türde bilgiler vardı. Anlaşılan belgeyi bırakanlar, bunun asker içinden sızdırıldığı izlenimi yaratmak istiyorlardı.
Biz ertesi gün gazetede asıl büyük haber olarak bu belgenin sızdırılma biçimini vurgulayacak manşetle çıktık. Belgeden ise dava konusu olmayacağını tahmin ettiğimiz bilgileri ayıklayarak daha küçük haber olarak verdik.
Çünkü haberin sızdırılma biçimi ve onun ardında yatan plancı beynin düşünüş şekli bence daha büyük bir haber değeri taşıyordu.
Bu olanlara inanmayacak gazeteci arkadaşlar varsa onlara gazetenin arşivinden o günkü gazeteden bir adet gönderebiliriz. Ben o günlerde bizim yaptığımıza alkış tutan kimseye rastlamadım. Aksine 'olağan şüpheliler' yine 'Ergenekoncu' suçlaması yaptılar bize.
O şekilde sızdırılan belgeyi bazıları gibi yiyip yutsaydık ertesi gün bize 'liberal demokrat, darbe karşıtı' övgüleri gelecekti herhalde.
Ne övgüsünü bekliyorum kimsenin ne de suçlamaları ilgilendiriyor beni. Ama burada bir çifte standart söz konusu. Bu da görülsün.
Bugün tavır koyuyor diye Sabah'ı alkışlayanlar, çok uzun zaman önce aynı tavrı kararlılıkla koymuş olan AKŞAM'a da hakkını versinler. Kendime bir şey istemiyorum. Ben kimse bir şey söylemeden kendimin ne olduğunu biliyorum. Benim vicdanım rahat. Bu da bana yeter de artar bile...

SERDAR TURGUT / AKŞAM