“Her evli birgün boşanmayı tadacaktır…. En azından ruhen. İnsanlar ya üşendikleri, ya muhtaç oldukları, ya da bağımlı karakterlerinden dolayı, değersizleştirdikleri bu kurumun içinde kalmayı yeğlerler.
Bu erkeğin korkaklığıdır. Kadına imkan verilse, hepsi aldattığı, saygı duymadığı, artık bir şeyler paylaşamadığı eşini boşar. Ama erkekler yapamaz.
Vicdan veya vefa adı altında eşlerine eziyet etmeyi sürdürüp, dışarıdaki hayatlarına devam ederler. Dışarıya mutlu görünmek için kendini sevginin azına mahkum etmek zayıflık ve zavallılıktır. Ne kötü ki denizatları gibi kendi kendimize üreyemiyoruz.”
