10 Mar 2012 16:47
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 13:25
''RÖVANŞİZM DEĞİL ADALET!'' NAGEHAN ALÇI'DAN NAZLI ILICAK'A YANIT!
Nagehan Alçı, Nazlı Ilıcak'a cevap verdiği yazısının sonunda polemik yaşadığı Oray Eğin'e de başsağlığı diledi.
Salı günü Nazlı Ilıcak’la ilgili bir yazı yazdım. Bu yazı üzerine Nazlı Hanım bana hem perşembe akşamı CNN Türk’teki programımızda hem de dünkü köşesinde cevap verdi. O programda da dilim döndüğünce söylemeye çalıştım. Benim kendisine temel itirazım şu:
Bugün ’28 Şubat darbesi bir medya darbesidir’ diye bir söz yaygınlaştıysa bu her şeyden ve herkesten önce Nazlı Ilıcak sayesindedir. Mesela laik-Atatürkçü bir aileden gelen, amcası CHP’den belediye başkanlığı yapmış ve halen ailesinin çoğunluğu CHP’li olan ben, 28 Şubat darbesinin nasıl bir ’kirli ilişkiler tablosu’ olduğunu öncelikle Nazlı Ilıcak sayesinde öğrendim. 28 Şubat’a direnmiş liberal ve demokrat yazarların hemen hepsinden etkilenmişimdir ama o dönem özellikle Nazlı Ilıcak ve Gülay Göktürk benim için sembol değerinde iki kadındı. Laik çevrelerde özellikle Ilıcak bir nefret objesiydi. O dönem nasıl baskılar, zulümler, haksızlıklar ve aynı zamanda soygunlar, hırsızlıklar ve yolsuzluklar olduğunu en çok haykıran isimdi. 1997-2009 arasında defalarca ekranlarda ’Bu 28 Şubat medyası hesap verecek’ diyen ve dönemin medya patronlarıyla kavga eden Nazlı Hanım’ın sesi hala kulaklarımda...
28 Şubat soruşturmasının başladığı, Gölcük donanma baskınından beri biliniyor. Ankara’da iyi kaynağı olan herkes, Gölcük belgelerinde çıkan yazılı yasadışı talimat/direktif ve andıçları duymuştur. Hiç kimsenin ihbarına ihtiyaç yok. İsim vererek korku salanları ben de en sert şekilde eleştiriyorum. Darbecilerle organik bağı olan, sistemli işbirliği içindeki işadamları, yargıçlar, savcılar, akademisyenler ve gazetecilerin yargılanması zaten kaçınılmaz. Bu hukuk ve adaletin gereği. Öte yandan ’bu darbeyi destekleyen herkes yargılansın’ denirse işte o rövanşizm olur! 28 Şubat zihniyetiyle 28 Şubat’ı yargılama durumu ortaya çıkar. Buna şiddetle karşı çıkmalıyız. Darbe destekçileri ahlaken suçludur ama hukuken suçsuzdur...
Bu farka dikkat çekmekle birlikte bizim ülkemizdeki bir gariplikten de bahsetmeden geçemeyeceğim: Bu topraklarda bir kişinin ahlaken suçluluğu su götürmez bir şekilde ortada ise bile tuhaf bir şekilde bu kişi hiç bedel ödemiyor, hatta özeleştiri yapma ihtiyacı bile duymuyor. Mesela ABD’de ’Yahudi soykırımını’ yok sayan ya da küçümseyen kitaplar yazanlara, bir grubu ya da kişiyi hedef alıp açıkça nefret söylemi kullananlara hukuki bir yaptırım yok ama sivil ahlak mekanizmaları bu kişileri toplumsal hayattan siliyor. Bizde ise ahlaksızlık yapanların tek korktuğu şey yargı mekanizması. Oysa işler mahkemeye gitmeden belli sosyal yaptırımları bu ülkenin sivil kurumlarının ve medyanın yapabilmesi lazım.
Ama yapamıyor maalesef. Vicdansızın biri hakkını arayan, derslere alınmamalarını protesto eden başörtülü öğrencilere ’Fahişeler, aşağılık şerefsizler,satanistler’ diye hitap ediyor mesela. Bunun için tazminata mahkum oluyor ama asla bu kişiyle ilgili bir sivil mekanizma devreye girmiyor. Yetmiyor, bunun üstüne bir kadın avukata ’Bu kadını ilk gördüğüm yerde cinsel tacizde bulunmazsam namerdim’ diyor. Yine tazminata mahkum oluyor ama yine medyada ortak bir ses çıkmıyor. Kısacası hiçbir şekilde ahlak devreye girip toplum vicdanını tatmin edecek yaptırımı uygulamıyor ancak hukuk devreye girdiğinde vicdanları tatmin edecek neticelere geliniyor...
O yüzden farklı toplumsal kesimlerden binlerce suç duyurusu var şu an savcılığın önünde. 28 Şubat’ın askerinin, polisinin, yargısının, medyasının linç ederek hayatını bitirdiği ismini bilmediğimiz on binlerce insan var. Bu insanlara yapılanlar medyada konu bile olmadı maalesef. İşte şimdi o insanlar adalet arayışıyla savcılara gidiyor, mahvedilen hayatlarının hesabını soruyorlar. Bu haklı adalet arayışına kimse rövanşizm diyemez! Nazlı Hanım da demez. Bundan eminim...
Babaya veda
Babayı kaybetmenin ne demek olduğunu çok iyi bilirim. O acının eşi, benzeri yok. Dün Oray Eğin’in babasının ardından döktüğü gözyaşlarını görünce içim titredi. Çok üzüldüm. Bir kişinin fikirleri ile uyuşmayabilirsiniz. Çok ağır tartışmalara da girmiş olabilirsiniz ama insanlık böyle günlerde her şeyi bir kenara koyabilmektir. Ben Oray’a başsağlığı diliyorum. Ve Cüneyt Özdemir’i de kendisine yönelik eleştiri sınırlarını aşan saldırıları bir kenara koyup, eski arkadaşının cenazesine gittiği için tebrik ediyorum!
Nagehan Alçı/Akşam
Bugün ’28 Şubat darbesi bir medya darbesidir’ diye bir söz yaygınlaştıysa bu her şeyden ve herkesten önce Nazlı Ilıcak sayesindedir. Mesela laik-Atatürkçü bir aileden gelen, amcası CHP’den belediye başkanlığı yapmış ve halen ailesinin çoğunluğu CHP’li olan ben, 28 Şubat darbesinin nasıl bir ’kirli ilişkiler tablosu’ olduğunu öncelikle Nazlı Ilıcak sayesinde öğrendim. 28 Şubat’a direnmiş liberal ve demokrat yazarların hemen hepsinden etkilenmişimdir ama o dönem özellikle Nazlı Ilıcak ve Gülay Göktürk benim için sembol değerinde iki kadındı. Laik çevrelerde özellikle Ilıcak bir nefret objesiydi. O dönem nasıl baskılar, zulümler, haksızlıklar ve aynı zamanda soygunlar, hırsızlıklar ve yolsuzluklar olduğunu en çok haykıran isimdi. 1997-2009 arasında defalarca ekranlarda ’Bu 28 Şubat medyası hesap verecek’ diyen ve dönemin medya patronlarıyla kavga eden Nazlı Hanım’ın sesi hala kulaklarımda...
28 Şubat soruşturmasının başladığı, Gölcük donanma baskınından beri biliniyor. Ankara’da iyi kaynağı olan herkes, Gölcük belgelerinde çıkan yazılı yasadışı talimat/direktif ve andıçları duymuştur. Hiç kimsenin ihbarına ihtiyaç yok. İsim vererek korku salanları ben de en sert şekilde eleştiriyorum. Darbecilerle organik bağı olan, sistemli işbirliği içindeki işadamları, yargıçlar, savcılar, akademisyenler ve gazetecilerin yargılanması zaten kaçınılmaz. Bu hukuk ve adaletin gereği. Öte yandan ’bu darbeyi destekleyen herkes yargılansın’ denirse işte o rövanşizm olur! 28 Şubat zihniyetiyle 28 Şubat’ı yargılama durumu ortaya çıkar. Buna şiddetle karşı çıkmalıyız. Darbe destekçileri ahlaken suçludur ama hukuken suçsuzdur...
Bu farka dikkat çekmekle birlikte bizim ülkemizdeki bir gariplikten de bahsetmeden geçemeyeceğim: Bu topraklarda bir kişinin ahlaken suçluluğu su götürmez bir şekilde ortada ise bile tuhaf bir şekilde bu kişi hiç bedel ödemiyor, hatta özeleştiri yapma ihtiyacı bile duymuyor. Mesela ABD’de ’Yahudi soykırımını’ yok sayan ya da küçümseyen kitaplar yazanlara, bir grubu ya da kişiyi hedef alıp açıkça nefret söylemi kullananlara hukuki bir yaptırım yok ama sivil ahlak mekanizmaları bu kişileri toplumsal hayattan siliyor. Bizde ise ahlaksızlık yapanların tek korktuğu şey yargı mekanizması. Oysa işler mahkemeye gitmeden belli sosyal yaptırımları bu ülkenin sivil kurumlarının ve medyanın yapabilmesi lazım.
Ama yapamıyor maalesef. Vicdansızın biri hakkını arayan, derslere alınmamalarını protesto eden başörtülü öğrencilere ’Fahişeler, aşağılık şerefsizler,satanistler’ diye hitap ediyor mesela. Bunun için tazminata mahkum oluyor ama asla bu kişiyle ilgili bir sivil mekanizma devreye girmiyor. Yetmiyor, bunun üstüne bir kadın avukata ’Bu kadını ilk gördüğüm yerde cinsel tacizde bulunmazsam namerdim’ diyor. Yine tazminata mahkum oluyor ama yine medyada ortak bir ses çıkmıyor. Kısacası hiçbir şekilde ahlak devreye girip toplum vicdanını tatmin edecek yaptırımı uygulamıyor ancak hukuk devreye girdiğinde vicdanları tatmin edecek neticelere geliniyor...
O yüzden farklı toplumsal kesimlerden binlerce suç duyurusu var şu an savcılığın önünde. 28 Şubat’ın askerinin, polisinin, yargısının, medyasının linç ederek hayatını bitirdiği ismini bilmediğimiz on binlerce insan var. Bu insanlara yapılanlar medyada konu bile olmadı maalesef. İşte şimdi o insanlar adalet arayışıyla savcılara gidiyor, mahvedilen hayatlarının hesabını soruyorlar. Bu haklı adalet arayışına kimse rövanşizm diyemez! Nazlı Hanım da demez. Bundan eminim...
Babaya veda
Babayı kaybetmenin ne demek olduğunu çok iyi bilirim. O acının eşi, benzeri yok. Dün Oray Eğin’in babasının ardından döktüğü gözyaşlarını görünce içim titredi. Çok üzüldüm. Bir kişinin fikirleri ile uyuşmayabilirsiniz. Çok ağır tartışmalara da girmiş olabilirsiniz ama insanlık böyle günlerde her şeyi bir kenara koyabilmektir. Ben Oray’a başsağlığı diliyorum. Ve Cüneyt Özdemir’i de kendisine yönelik eleştiri sınırlarını aşan saldırıları bir kenara koyup, eski arkadaşının cenazesine gittiği için tebrik ediyorum!
Nagehan Alçı/Akşam
