SABAH İÇİMDEKİ ATEŞ SÖNMÜŞ OLUYOR
30 yaşındayım. Yaklaşık 6 senedir en az her gün bir kadınla yatıyorum. Sabah uyandığımda onları karşı hiçbir şey hissetmiyorum. İçimdeki ateş sönmüş oluyor. Artık başka yollara doğru gitmeye başladım. Beni bu dertten kurtarın. RUMUZ: VURUCU TİM
Vurucu tim, vururken vurulmuş, “Kanat kıracağım” derken kanadın kırılmışa benziyor. Altı senedir en az 2190 kadına kurşun sıkış. Mermiler kuru sıkı bile olsa, can dayanmaz. Nitekim öyle olmuş, yakında kusmalar başlarsa hiç şaşma. Normal yollarda sınırları da aşma.
Başka yollar ne demek? Kim vurulan kuş, kimi vuran baykuş olacak? İlki derin ve karanlık bir kuyu. Kim çekecek oradan suyu? İçeni zehirler, dokunanı lekeler. Vurucu baykuş olacaksan, av peşinde sokak sokak, kulüp, pavyon dolaşacaksan, avı bulursun.
Ama vururken de vurulursun. Ya sen ne yer, ne içersin? Ne ile geçinir, ailene ne dersin? Olsa olsa sen bir otelcisin. Belki de yabancı turistlerin menajerisin.
Laf lafı açtı, teşhisin de tadı kaçtı. Azgın okurum, işte ben böyle ince eler sık dokurum. Sonunda bir kelimeyle teşhisimi de yerine oturturum. Anlayana sivrisinek saz, anlamayan davul zurna az.
