Ben şu an da tek başıma iki çocuğa bakıyorum. Sustum. ‘Çocuklarım okuyor, babalarını iyi bilsin’ dedim. Her pazar babalarıyla görüştüler. Acı olan ne biliyor musunuz? Ben hep çocuklarımın yanında bakıcılarını gönderdim. Çünkü çocuklarıma bir şey olmasından korktum, güvenemiyorum. Psikolojisini normal bulmuyorum.”
“Bu adamın bağımlılıkları var. Boşanma nedenlerimden birisi de bu. Evli kaldığımız dönemde de bu tarz şeyler yaşadık. Benim iki çocuğum var. Ben çocuğumu böyle bir ailede büyütmem. Kendisinin artık mantıklı olduğunu düşünmüyorum. Elimde videolar var, ses kayıtları var. Yaşadıklarıma inanamazsınız. Hep ‘Çocuklarım var’ diye sustum.
Çocuklarıma bile ‘anlaşamadık ayrıldık’ dedim. En sonunda namusuma laf ettiği an boşanmaya karar verdim. Beni başkalarıyla yakıştırdı, bir kişi de değil bu! Fiziksel şiddet uyguladığını çocuğum da gördü. Bunlar çok ayıp şeyler.
Nasıl evlenmek normal, boşanmak da normal olmalı. Ama ben yanlış kişiyi seçmişim eş olarak. Hem kendim, hem de çocuklarım için uzaklaştırma kararı aldım.”
