OĞUZ ARAL'IN KIZI AYŞE ARAL HANGİ GAZETEYE KÖŞE YAZARI OLDU?...

Ayşe Aral bundan böyle Hürriyet'te. İşte Ayşe Aral'ın ilk yazısı...

Kocaman bir merhaba


Bugün itibariyle, kendi çekirdek aileme kocaman bir aile daha eklenmekte, içlerinde olmaktan onur duyduğum, kocaman bir aile.

Aslında ben uzunca bir zamandır bu aileye kendimce dahil olmuştum, babadan, amcadan...

Sonrasmda ortak acılar yaşadık, bu koca aileyle, babamın ve amcamın vefatları nedeniyle...

Son sefer hüzün ve acıyla gitmiştim Hürriyet gazetesinin binasına. Babamı yolcu etmek amacıyla, hiç unutamam, Hürriyet ailesinin camlardan attıkları çiçekleri, ailemize gösterdikleri sevgiyi...

Babacığım bacak ağrısıyla kıvranırken, beni aramıştı, "gel Ayşe al beni " diye! Tamam baba demiştim, hemen, geliyorum" Yok dedi, beni kimse bu acı içinde görmesin, bekleyeceğim biraz ne zaman herkes çıkacak binadan, ben seni arayacağım, gel al beni diye", adeta gizlice...

Aynen de öyle oldu .babamı gittik aldık.kimse farketmeden... Sonrası hastane ve bir daha geri dönemedi, evine, işine, bizlere...

İşte benim son anım bu Hürriyet Towerda"ki, babamın töreni, güller, amcam yanıbaşımdaki .... Gel zaman, git zaman seneler geçti, acılar azaldı gibi olsa da aslında hep aynı... Ama ben çok sevinçliyim şu günlerde, Allah bana tekrar o binaya gitmeyi nasip etti yine, ama bu sefer içimde heyecan var, yüzümde de gülümseme... ben de yazılarımla sizlerle olacağım artık, hurriyet.com.tr.de...

Kendimden biraz bahsetmem gerekirse, ben de 40 a yaklaşmış bir kadınım ,boşanmış, boyundan uzun bir kız evlada sahip..Bu günlere dek pek bu ortamlarda görünmesemde tam ortasında büyüdüm .medyanın, basının....

Küçük bir kızken, öğle yemeğimi bitirmem için, bana kitap okuyan kişi Tağrık Buğraydı...

Annem bana kızınca "gel kızım bak şöyle yap böyle yap" diyen Güzin ablaydı..

İlk kez Uludağa Altan amcayla gittim, ilk yatılı kalmaya bırakıldığım ev Halit dayının eviydi,beni ve kızını parke üzerinde yüzme yarışına tutan kişi .Müjdat abiydi. Genç kızlık dönemimdeki biricik kankam Adnan Kahveci"ydi.... Fenerbahçe klübünde Ziya abinin kucağından inmezdim,Can Pulak da benim, yedi yaşımın aşkıydı....İnanın saysam bitmez..."Bu kişilerle ilgili ayrı bir anılar köşesi de yapacağım arada sırada"

Benim köşeme gelince ,elbette içinde herşeyi barındıracağım klasik .hayata, insana dair...Ama biz biraz .mizahla ele alacağız yaşananları .Arada karikatürlerle bezeyeceğim bazı durumları...

Mizah yapamayacağımız çok hallerde olacak belki, aynı şu günlerde olduğu gibi, o zaman da başka şekilde yazılar bulacaksınız benden size geçen .korkusuz, ses çıkaran ve çıkarmanıza fırsat veren...Bana yolladığınız mailleriniz cevaplanacak .elimden gelen ne varsa ben de sesinizi duyurmanızı sağlamaya çalışacağım.Her kadın gibi, benim de sağım solum .dakikalarım ve saatlerim arasında uçurumlar bazen olmakta, ve olacak, yazılarım, ruh halimi ister istemez yansıtacak...

Büyürken ailemden öğrendiğim bir nosyon var, insanları maddi durumlarına ya da dinlerine göre ayırmamak...Bu nosyon burada da devam edecek, evimde olduğu gibi...Röportajlar da yapacağım bazen , bir hafta en zengini,en ünlüsüyle, bir haftada halkın ta kendisiyle...yani, sizle, bizle.

Benim iki akrabam, var, beraber büyüdüğüm, biri "avanak avni" diğeri de " arap kadri" arada akraba toplantısı da yapacağız onlarla...bazen onlarla, belki bir lokanta ya gidip, yemek yiyeceğiz, bazen belki tatile, bakarsınız politik ziyaretler bile yaparız biz, Avni, Kadri, Ayşe üçlüsü birilerine! İşin özü, sözü ...

Beni kabul etti , bu koca yürekli .kocaman Hürriyet ailesi,umarım sizlerde kabul edersiniz ve paylaşımlarımız çokça olur...

Sağlıcakla kalın...

AYŞE ARAL / HÜRRİYET