O FOTOĞRAFA BAKINCA NE GÖRDÜM!..

Dün Mehmet Barlas´ın, Başbakan Tayyip Erdoğan´ın yanağını okşarken çekilmiş fotoğrafına bakarken gerilere döndüm.

Rahmetli Turgut Özal, Houston´da prostat ameliyatı geçirmişti.

İçimden bir ses, ama gazeteci sesim değil, tamamen insan sesim bana şunu söylüyordu:

"Git hastanede ziyaret et."

Bir gazetenin genel yayın yönetmeninin, şapkasını çıkarıp böyle bir şey yapmaya hakkı var mıdır?

Doğrusu bir saniye bile düşünmedim.

Özal çok takdir ettiğim bir insandı. Türkiye´ye yaptıklarını büyük bir takdirle izliyordum.

Uçağa atladım ve Houston´a gittim.

* * *

Bir odada yatıyordu.

Yatağının başucuna oturdum.

"Sırf beni ziyaret etmek için mi geldin" diye sordu.

"Evet, sadece geçmiş olsun demek için geldim" dedim.

Muzip bir gülüşle, "Şimdi seni tefe koyacaklar" dedi.

"Umurumda bile değil" diye cevap verdim.

Sonra birlikte koridora çıktık, koluna girdim, yürüyüş yaptık.

Ha bu arada gazetecilik açısından da şans yüzüme güldü.

Yatağının başında otururken, Can Pulak içeri girdi.

Elinde Anadolu Ajansı´nın bir haberi vardı.

Ermeniler, Nahçıvan´a saldırmış.

Özal, bunu işitir işitmez şu tepkiyi verdi:

"Sokacaksın iki tümen, görecekler günlerini."

Bu cümle ertesi gün Hürriyet´in manşetindeydi.

* * *

Dün Barlas´la konuştum.

"Daha önce Özal´ın da yanağını okşamıştım" dedi.

"Cezaevindeyken de Tayyip Bey´i ziyarete gitmiş, elimi yanağına koymuş ´Bu da geçer´ demiştim. Başbakan´ın ekonomi konusunda konuşmasını beğendiğim için yine elimi yanağına koyup ´Bu çizgiyi bozma´ dedim" diye devam etti.

Mehmet Barlas, bu sektörün en kaliteli insanlarından biridir.

Bilgi birikimi, kafasının bağımsızlığı, yenilikçiliği ile farklı bir gazetecidir.

Aynı soruya geliyorum.

Gazeteciler, siyasetçilerle arkadaş olamaz mı?

* * *

Washington Post Gazetesi´nın eski Genel Yayın Yönetmeni Ben Bradley´in hatıralarını okumuştum.

Bunu daha önce de yazmıştım.

Kitapta çok ilginç bir fotoğraf vardı.

Bir divan üzerinde Ben Bradley, Başkan Kennedy ve eşi oturuyorlar.

Dün kitabı aradım bulamadım.

Ya Başkan Kennedy´nin kolu Bradley´in omzunda, ya da Bradley´inki Kennedy´nin omzundaydı.

Son derece samimi bir pozdu.

Ve Bradley bu özel fotoğrafı kitabına koymuştu.

Merak ediyorum.

Acaba bu fotoğraf, ABD basınında eleştiri konusu olmuş mudur?

Sanmıyorum.

* * *

Ama şunu itiraf edeyim.

Barlas ve benim gibi düşünen gazeteciler bu sektörde azınlıktayız.

Çoğunluk, gazetecilerin siyasilerle, işadamlarıyla arasına çok yüksek duvarlar çekmesi, hiçbir şekilde arkadaşlık ilişkisine girmemesi gerektiğini düşünür.

Ama nedense aynı kişiler, sendikacılarla, kültür insanlarıyla, kendileri gibi düşünen siyasetçilerle böyle ilişkiler kurmaktan geri durmazlar.

Bence doğrusu da budur.

Sonunda bizler de insanız ve bazı insanlara sempati, bazılarına antipati duyuyoruz.

Takdir duygularımızı iletmek istiyoruz.

Yani ben bu fotoğrafa baktığım zaman, sadece insani bir dokunuş gördüm.

Ve şuna da kesinlikle inanıyorum.

Biz gazetecilerin böyle dokunuşlara ihtiyacı var.


http://www.supb