"BENİ KÖYE GÖNDERİN" Bunlar başıma geldikten sonra hep şunu düşünüyordum: Köye gitmem lazım. Hep benim Avrupa'da bir sanatoryumda yatmamı tasarlıyorlardı. Bütün doktorlarıma ısrarla, ''Beni köye gönderin. Ben köye gideceğim ve iyi olacağım'' diyordum. Öyle de oldu. Köye geldiğimde bütün köy çok üzüldü. Çünkü 90 kiloydum, görenler çok şaşırıyor ama belli etmiyorlardı. Ben hastanede yatarken her şey duyulmuş. Bana o kadar iyi davrandılar ki anlatamam. Kapıma köy yumurtası, mandalina, keçi peyniri filan koyuyorlardı sürekli. İstanbul'da olsam kimsenin umurunda olmazdı. Ve o zaman kesin kararımı aldım: Artık burada yerleşik yaşayacağım ve hiç gitmeyeceğim.

"DOKTOR 'PARMAKLARI KESELİM' DEDİ" Parmaklarım iyice siyahlaşmıştı. Sadece o yüzden gittim İstanbul'daki hastaneye, doktor da, ''Parmakları keselim,'' dedi. O ameliyattan sonra iki ay daha yattım hastanede. Sonda döndüm köyüme. Doktorlar hala seni Avrupa'ya gönderelim diyordu. Ama neyle gideceğiz ki Avrupa'ya? Öyle kolay değil oralarda tedavi olmak. Çok para gerekiyor. Geldim ve burada iyileştim.