Tamam Nagihan işte şimdi yırttık dedim kendi kendime. Sonunda başardım ve kendimi kurtardım diye düşündüm. Tam hayallerime kavuşuyorum dediğim anda büyük bir hayal kırıklığı yaşadım.
Türkiye rekoru ve olimpiyat hayalleri kurarken ciddi bir sakatlığım oldu. Bir gün tam duşa girdiğim bir anda ayağım kaydı yere düştüm ve ciddi kırıklarım oluştu. O an mesela öyle bir çığlık atmışım ki, herkesi ayağa kaldırmışım. Böyle bir acı olamaz. Ne yatabiliyorum ne de kalkabiliyordum. Ciddi bir kırık oluştu ve tamam artık spor hayatım bitti dedim.
Altı ay yattım hastanede. O dönem beni kapıya koyan insana çok kızıyorum. Ben çalıştığım kulübe on yılımı verdim ufacık bir sakatlıkta beni kapı önüne koydular ve tedavi masraflarımı dahi karşılamadılar. Resmen kaderimle baş başa kaldım. Vücudumun her yerinde yaralar var.
Ayağa kalkmak için tedavi olmaya çalışıyordum. Nakit param kalmadı çünkü hep hazırı tükettim. Spora başladığımda da yine hiç kimseden yardım isteyemiyordum. Hiçbir kulübe gidemiyordum. O dönem hayatıma biri girdi. Benim için çok değerli olan Muharrem hoca bana antrenmanlar vermeye başladı.
