"İMAM HATİPLİ KIZLAR İKİYE AYRILIR!..." EN AYKIRI İMAM HATİPLİ'DEN İMAM HATİPLİ KIZLARIN GİZLİ YANLARI!... İŞTE TARTIŞMA YARATACAK O YAZI....
Kadıköy İmam Hatip Lisesi´ne gitti. Akşam gazetesinde yazar ve CNN Türk´te Cosmopolis programını hazırlayıp sundu. Boşandı, çocuğu yok.İşte Türkiye'nin en aykırı İmam Hatipli yazarından İmam Hatipli kızlar...
Akşam köşe yazarı Sevim Gözay'dan bahsediyoruz. İmam Hatipli olduğu ortaya çıkınca epey şaşkınlık yaratmıştı. Bugünkü yazısında 'imam hatipli' olmayı anlatıyor.
İşte o yazı
Türban türban olalı böyle ilgi görmedi
Yolu İmam Hatip'ten geçmiş biri olarak başını kapatmanın ne demek olduğunu ve biçimlerini iyi bilirim. Bu çerçevede de söyleyebilirim ki, Ahmet Hakan'ın dünkü "Türban ile başörtüsü arasındaki 12 fark" yazısı gerçeklere epeyi ışık tutuyor.
İmam Hatip okullarında başını örtmek mecburidir ve okulda baş kapalı dışarıda ise baş açık dolaşmaya pek imkan yoktur. Çünkü toplu taşıma araçlarında veya serviste başınızı açtığınızda sizi okula gammazlayacak birileri daima vardır. Durum böyleyken İmam Hatip'li bir genç kızın başı ile örtüsü arasındaki ilişkiyi öyle ya da böyle çözmesi gerekir.
İmam Hatip okullarında okuyan kızları kabaca ikiye ayırmak mümkündür: Mutlu olanlar ve mutsuz olanlar. İkinci gruba yönelik, "E kardeşim madem istemiyor ne işi var orada?" sorusu ise tam anlamıyla dangalaklıktır. Çünkü "aile baskısı" çoğu zaman aşılması kolay olmayan son derece belirleyici bir konudur. Demek ki bu okullarda okuyan kızların bir kısmı, büründükleri kılıktan dolayı kendini gayet kötü hissediyor. İş gene dönüp dolaşıp yukarıda söylediğim, baş ile örtü arasındaki ilişkiyi çözmeye geliyor... Geliyor ama bu aslında bir "havuz problemi"dir.
90'lara çeyrek kala İmam Hatip'li kızlar tek tük başlarını "türban" formunda örtmeye başladılar. "Kimler böyle örtüyordu?" derseniz cevap basit: Başını örtmenin gerek ve doğruluğuna inananlar. Yani bu biçim, dini hayatı benimsemenin ve başörtüsüyle barışık olmanın göstergesiydi. Anlayacağınız okulun ideal öğrencileri örterdi başını türban şeklinde. Yoksa baş bağlamaya o kadar özen gösteremez zaten insan. Sırf meraktan denerseniz görürsünüz ki, bir ton teferruatla boğuşmak gerekir ve bir kadının saçını yapmasıyla yaklaşık aynı süreyi alır.
Benim okuduğum sınıflarda, bütün gün somurtup oturan ve kimin öğlen namazından kaytardığını gözetleyen çatık kaşlı kızlar vardı. Onlar mesela başörtüsünü "türban" şeklinde bağlardı. Başka kızlar da kullanırdı bu biçimi ama onlar daha başkaydı: Gayet "normal", sinemaya giden "yabancı müzik" dinleyen sevdiği çocuktan bahseden ama başı örtülü yaşamayı benimsemiş kızlar... Böyle bir sürü arkadaşım vardı. Kimi mühendis oldu bugün kimi jinekolog.
Bugün türban "ideolojik" bir anlayışın göstergesi sayılabilir ama ilk zamanlar "şıklık" çabasıydı çoğunluk. Çünkü başını anne ya da anneanne gibi bağlamanın bir genç kızı "dışarıda" nasıl alay konusu yaptığını bilseniz şaşarsınız. Şimdiki "mahalle baskısı" şarkısı o zaman da vardı ama tam tersine... Başı kapalı bir İmam Hatip'liyle voleybol oynamak ya da gezmek istemezdi kimse. "Normal" kızların gülüşmelerine sebep olmayan biri pek kaptıramaz bu çeşit bir mahalle baskısını...
Onun için "Türban" adlı bir korku filminden bahseder gibi konuşan ya da yazanlar komik geliyor bana. İnsana dair hiçbir şey tek boyutlu değildir arkadaşlar...
Bu köşeye bu kadarını sığdırabildim ama daha çok şey var. Ayrıntıda "şeytan"ın gizlendiği uzun bir İmam Hatip yazısı hazırlıyorum ve yakında okursunuz diye umuyorum. Bugünlük bu kadar efenim.
http://www.hda
