- Sebebi zor beğenen biri olması mı? - Sert ve otoriterdi, her şeyimi eleştirir, başkalarıyla kıyaslardı. Beni yeterince iyi bulmadığını, bu yüzden de sevmediğini düşünürdüm. Ne yapsam mutlu olmazdı. Sesimi yükseltmez, her dediğini yapmaya çalışır, kardeşimi korur kollardım ama bir çift güzel söz duymak mümkün olmazdı.
''HERKES BENİ SEVERSE O DA SEVER SANDIM'' - Peki sen İclal Aydın olarak insanların tanıdığı, sevdiği biri olduktan sonra? - İşler biraz değişti ama her röportaj, her televizyon programı sonrası annem ne diyecek diye düşünürdüm. Ve annem, yine bir kusur bulurdu.
- Benim anladığım, sen annen tarafından onaylanmış hissetmemişsin kendini... - Onaylanmayı bırak, sinirlerini bozuyordum! Babama çok benzetirdi beni. Ona duyduğu kızgınlığı benden çıkardığını düşünürdüm. Yıllar geçti, yetişkin biri oldum, yaşadığım her sorunu annemle ilişkilendirmeye başladım. Yalnızlığım dışında hiçbir yerde güvende hissedemiyordum kendimi. Bunun da sebebinin, annemin beni yeterince sevmemesine ve onaylamamış olmasına bağlıyordum. Çok başarılı olursam bu meseleyi çözebilirim zannettim. Ünlü olursam, ödüller alırsam, çok para kazanırsam, herkes beni severse, o da sever! Ama o yine de hep kusur buldu! Dış dünyadan gelen yorumlarla bir özgüven inşa edilemeyeceğini öğrenmek yıllarımı aldı. Ama çocukluk işte, onaylanmak iyi gelir sanıyorsun...
''ANNELİK, VİCDAN YARALARI TAŞIMAKMIŞ'' - Annen senin başka bir kadın olmanı mı istiyordu? - Bence öyle. Avukat olmamı istiyordu. Öyle oyunculuk filan hoşuna gitmiyordu. Ama çok okuyan bir çocuk olmam ve kalemimin kuvvetli olması, takdir ettiği nadir özelliklerimdendi. Bana söylemezdi ama beni başkalarına şöyle överdi: 'Genel kültürü pek iyidir, gece gündüz eline ne geçse okur!' Sonra sonra oyunculukla ilgili duvarları yıkıldı. Özellikle 'İki Aile' dizisinden sonra. Gazetede köşe yazmaya başladıktan sonra da Ankara'da benimle gurur duyduğunu anlatırlardı. İlişkimiz de değişmeye başlamıştı. Bana karşı daha nazik, daha sıcaktı. Sık sık, 'Seni büyütürken çok hatalar yaptım. Ben de çok gençtim. Doğrusu öyle olur zannettim' diyordu. Bir gece Ankara'dan beni aradı, 'Sen o simidi niye yememiştin?' diye ağlıyordu telefonda...
