ÜZERİNİZE afiyet, fena halde gribim.. Felaket bir virüs dolaşıyor, yakaladığını yatağa vuruyor. Ben aşılı olduğum için ayakta kalıp gazeteye gelebiliyorum. Ama ötesinde evden çıkmamaya dikkat ediyorum. Gazetelerde Son Osmanlı'yı görünce Show TV'de kaldım o gece.. Hepsi görüntünün üzerine binen, filmi piç edecek kadar kendi tanıtımları, piç kere piç edecek kadar da "Ananın örekesi yaz, gönder" reklamlarına rağmen sonuna dek sabrettim. Çünkü Kabadayı'da ilk kez izlediğim Kenan İmirzalıoğlu'nu merak ediyordum..
Son Osmanlı'da, bugünleri vaat eden bir başarıyla oynamış, sinemamızın çaylağı..
Cansu Dere'yi de ilk defa podyum dışında bir yerde izledim. Sustuğu ve içini yüzüyle ifade ettiği sahnelerde muhteşem.. Muh- te- şem.. Konuştuğu sahnelerde düşüyor oyunculuğu.. Başkası mı konuşuyor, ondan mı, bilemem. Cansu ile hiç konuşmadım, sesini de tanımam da..
Bir sahne var. Yıllar sonra Cansu ile Kenan'ın, iki eski sevgilinin karşılaştığı.. Çok güzel çekilmiş bir öpüşmeye hazırlık sahnesi.. Uzuyor ve ben düşünüyorum.. "Cansu'da da yasalar mı var. O da öpüşmüyor da, rejisör bu yüzden mi Kenan'ı etrafta dolaştırıyor" diye.. Hayır.. Türk sinemasının bugüne dek çekilmiş en güzel öpüşme sahnesine şahit oluyormuşum meğer.. Hazırlığından, finaline..
Enfesti...