Hiperaktiftim ve beni bir yerde sabit tutmak çok zordu. Hele okul kabustu. Ama 5–6 yaşlarında bir çocuk tiyatrosuna girdim ve orası benim için rüya gibiydi. Çok net hatırlıyorum. İlk kez kendimi ait ve huzurlu hissettiğim, disipline girebildiğim tek yer orasıydı. Benim yolumun burası olduğu çok belliydi. Kendimi hiçbir zaman sahne dışında bir yerde görmedim. Oyunculuk olsun, müzik olsun, beni çeken şey hep sahneydi.