HANGİ ÜNLÜ GAZETECİNİN KIZI DERBİDE ALEX'LE SAHAYA ÇIKTI?

Derbi, Alya, sevgilim ve ben

ÜLKER’den Zuhal Şeker Tucker aradı.

Ülker’in halkla ilişkiler şirketi Yıldız holding kurumsal iletişim genel müdürü.

“Neeeeeeeeeeee?” dedim, “Futbolcularla sahaya çıkmak mı? Derbi maçında mı? 50 bin küsur kişinin önüne mi çıkacak Alya? Müthiş bir şey bu... Korkar mı acaba... Ürker mi... Heyecanlanmasın... Unutulmaz bir anı olacağı kesin ama ona bir sorayım, kendisinin karar vermesi gerekiyor...”

*

Tabii ki bir Türk anne olarak hemen babasını arıyorum...
Tek şartı var.
Fener formasıyla çıkacaksa neden olmasın!

*

Sıra Alya’da...
Tabii ki her şeyden bihaber...
Bir tek baba durumundan Fenerbahçeli olduğunu biliyor...
Ama maç nedir, derbinin kıymeti harbiyesi nedir, orada neler olur, neler biter, kaç kişi bir topun arkasından koşar, orada çocukların olmasının manası nedir bilmiyor.
Kendisini bilgilendiriyorum.
“İstiklal Marşı çalacak, sen de futbolcularla hazır olda duracaksın” diyorum, “Tabii istersen...”
Hazrolda dururken parmakların pozisyonunu öğretiyorum.
Babaçi de İstiklal Marşı’nın sözlerini bu vesileyle bir kere daha anlatıyor.
İki kıtayı, cümle cümle izah ediyor.
Evde internetten İstiklal Marşı çalarken, hepimiz hazır olda duruyoruz.
Hoşuna gidiyor, “Tamam” diyor.

*

Ve işte o müthiş gün geliyor!
Fenerbahçe stadının yolunu tutuyoruz.
Baba, yolda fırsatını yakalamışken kızına damardan Fenerbahçe kültürü aşılıyor. Kaç yaşında Fenerli olmuş, Fener uğruna neler yapmış, bu stada kaç kere gelmiş gitmiş, Fenerbahçeli olmak ne demek, Fenerbahçeli duruşu nedir...
Stadyuma yaklaştıkça derbi heyecanıyla Alya’nın sahaya çıkacak olmasının heyecanı birbirine karışıyor.
Sonunda geliyoruz.
Ülker’in locasına davetliyiz.
Murat Ülker ve bütün Ülker yöneticileri çok kibar, ikram süper, hiçbir şeyi esirgememişler, bir sürü de gazeteci var, Sedat Ergin, Eyüp Can, Şelale Kadak, Akif Beki, İsmail Küçükkaya...
Maç öncesi sevgilim metamorfozunu tamamlıyor, başka bir şeye, fanatik taraftara dönüşüyor...
Kilitlenip kalıyor...
Hiçbir şey yiyemiyor, hiçbir şey içemiyor...
O arada Alya’yı gelip alıyorlar diğer çocuklarla birlikte.
Beyaz giysiler giydiriyorlar hepsine, futbol maçına gelmiş astronotlar gibi duruyorlar.
Meğer çocuklar Fenerbahçe ya da Galatasaray forması giymiyormuş.
Allah’tan çok mutluydu giderken.
Karnına kramplar giren sadece bendim.
Sevgilim zaten Fener aşkıyla takallus etmiş vaziyetteydi...

*

Sevgilimin forması üzerinde...
Ben de İsmail Küçükkaya Beşiktaşlı olduğu için onun Fener formasını alıyorum, üzerime geçiriveriyorum, sağ olsun İsmail itiraz etmedi, verdi...
Aman Allah’ım, o astronotlardan biri benim kızım mı?
Evet.
Ama seçemiyorum, bayağı uzak.
Yoksa Alex’in elini tuttuğu Alya mı?
Sonradan öğreniyorum öyleymiş.
İstiklal Marşı okunuyor, bizimki put gibi duruyor, vazifeleri bitince, locaya geri dönüyor.
Artık baba zoruyla değil, hakiki Fenerli!
Bütün maç boyunca Alex’i anlattı durdu.
Onun elini tutmuş, Alex öyleymiş, Alex böyleymiş, Fenerbahçe antrenörü Aykut Kocaman’ı bile eleştirdi, neden onun Alex’ini oyundan aldı diye...
Almasaydı garanti bir gol daha atardı diyor Alya...
Bayıldı maça... Maç atmosferine... Derbiye, heyecanına...
“Her hafta gelebilir miyiz?” dedi...
Baba da, maaile maç izlediğimiz için, onun Fener tutkusunu paylaştığımız için çok mutluydu...
Ülker’e teşekkürler...

Ayşe ARMAN / HÜRRİYET