HANGİ ÜNLÜ GAZETECİ AŞÇIYA YAMAK OLDU?....

Yemeği severim. Sadece yemesini değil, yapmasını da. Babadan kalma bir haslet diyelim. Üstüne kendi çabalarım, öğrendiklerim, tatbikatlarım falan derken orta kıyım bir lokantada ahaliyi memnun edecek kelli yemek pişirip durumu idare ederim. Eksik tarafım sosyete yemeklerini becerememekti.

Bunu Cibalikapı Balık Restoranları sahibi Behzat Şahin'e söyledim. O şimdi Torba'da şube açtı diye burada ya, sohbette açıldı konu. "Kolayı var ağabeycim. Gel bizim mutfakta staj yap" dedi. Öncelikle mezeleri öğrenmem gerekiyormuş.
Tamam dedim yarım ağızla.

NE ZAMAN GELECEKSİN
Behzat üsteledi
- Ciddisin değil mi?
Yüzümü gayetle matlaştırıp yanıtladım:
- Son derece ciddiyim...
- O zaman yarın elbise siparişini vereceğim.
Ne dediğini pek anlamadım ama 2 gün geçti aradı:
- Abi elbiselerin geldi sen ne zaman geleceksin?
- Ne elbisesi?
- Aşçı elbisen abi. Sipariş verdik ya...
- Haaa!. Tamam tamam.
Unutmuşum be kardeş.
Gelirim öğlenden sonra.

GİT ÖTEYE GEL BERİYE
Gittim ki tüm mutfak ekibi beni bekliyor. Üniformam geldi giydim daldım mutfağa. İlk anlardaki kibarlık, nezaket yerini rutin muameleye bıraktı ve bendeniz oldum bir ezik aşçı yamağı. Ustanın çemkirmesi neyse de benden 3 gün kıdemli mutfak personeli, garsonlar, komiler falan "Git öte, gel böle, çek elini, kaykıl aşağı, kımılda yukarı" diyerekten zılgıtlamakta beni.
Bir şey demedim, içime attım.
Gün gelir usta bir aşçı olursam sorarım hesabını.
Uzatmayayım akşama kadar uğraşa didine, yapa boza, kıra döke 4 ayrı meze öğrendim. Hepsi de müthiş şeyler ve kolayına formülü bulunamayacak şeyler.
Evde yapmaya kalkarsam mutfak nasıl batar, kaç tabak-çanak kırılır bilem ama yiyenler şaşırır önümde helaller çeker. Hadi az aşağıda size yaptığım mezelerden mesela 'topik' tarifini vereyim.