Yekta Kopan

Ah be Haldun’un, ah be Raca’m! Çok ama çok üzgünüm. Ankara’dan İstanbul’a göçümüz birlikteydi. Derdimiz, kahkahamız birdi. Raca’mızdı o bizim, kuzumuzdu. Parasız günlerimizde cüzdanımız bir oldu, sıkıntılı günlerimizde sohbetimiz daim oldu. Öyle çok an ve anı var ki şu anda aklımda. Osman, Tunç, sen, ben. Daha kimler kimler var o yılların tanığı... Buraya bir anı yazıp seni gülümseyerek uğurlamak isterdim ama olmadı, yapamadım Raca. Büyük Beşiktaşlı, büyük yürekli dostum. Dayanmamış yüreğin dünyanın derdine, kederine. Gitmişsin. Çok üzgünüm

Kemal Başar

Çocukluğum... Babamla aramdaki köprü... Beni Beşiktaşlı yapan adam... Kaybettik.

Volkan Severcan

İçim acıyor... Canım arkadaşım, çılgın Beşiktaşlı... Çok üzgünüm... Yolun ışıklarla dolsun... Nurlar içinde yat...