Gönül Dağı, Eskişehir Sivrihisar’da çekiliyor siz bu bölgeye daha önce gitmiş miydiniz? Nasıl buldunuz buraları?

"Eskişehir’de geçen sezon Savaşçı dizisinde çalışmıştım. Covid olmadığı için çok rahat çalıştığım bir sezondu. İlk gelişim ise uzun yıllar önce, aralıksız tiyatro yaptığım dönemlerdeydi. Çok turnelerimiz olurdu. Yanılmıyorsam 1969-70 sezonuydu, Eskişehir’e gelmiştik. Kış mevsimiydi. Hiç unutmadım, çok soğuktu çok üşümüştüm. Tiyatro salonu yok o zamanlar şehirlerde bile. Halk Eğitim Merkezi, fabrika veya okul salonları mekanlarımız oluyordu. Bezen de sinemalar. Pazartesi günlerinde ara sıra tek günlük turneler yapılırdı. Seyirci vardı her gittiğimiz yerde de salon yoktu işte. Eskişehir’deyiz bir Pazartesi günü. Oynayacağımız yer sinema, hava buz gibi soğuk, kulis yok, perde arkasında derme çatma giyinme yeri (fon perdesinden) ve oyun yaz mevsiminde geçiyor. Yaz giysileri içinde herkes. Perde arkasında ısınmamızı sağlayacak hiçbir şey yok. Mangal getirmişti sinema sahibi sağ olsun ısınmamız için. Ellerimizi ısıtıyoruz titriyoruz, espriler havada uçuşuyor çok gülüyoruz. Dekoru olabildiğince perdenin önüne kurmuş teknisyen. İnce uzun bir sahne olmuş. Mizansenler kısıtlı zira birbirimize yol vermek için perdeye yapışmak zorundayız. Sahneden düşme tehlikesi de var. Komedi oynuyoruz ama halimiz trajikomik. Anılarım zenginliğim benim. Tabii bu yıllar öncesi. Ama o yıllarda bile Eskişehir sanatçıya saygı duyan değer veren bir şehirdi.

Sivrihisar’ı hiç bilmiyordum. Gördüğüm kadarıyla ki, eski yılları hatırlattı bana…"

"Yöresel geleneklerin çoğunu biliyorum. Anadolu turnelerinden, oynadığım oyunlardan, gördüklerim izlediklerimden. Bizi biz yapan özelliklerimizin, geleneklerimizin yok olmasına, renklerimizin kaybolmasına da üzülüyorum. Çağdaş olmak, çağı yakalamak yanlış değerlendirildi, teknoloji geliştikçe özelliklerimizi kaybettik, yavanlaştık diye düşünüyorum."