BABAM ALKOLİKTİ
-Annem geri dönüyor bu kez babaannem almıyor. Ne yapsın kadın yaşı küçük cahil. Bari çocukları alın deyip bırakıyor. Benim babam alkolikti. Biz babamla sürünmüşüz sokaklarda beraber. Bir sürü kişi bizi istemiş ama o bizi yuvaya vermiş. Ben annemi hiç tanımadım. Benim abim polis evinde memur. Hep içimde anneme benziyor muyum, gözüm mü benziyor, babama mı benziyorum diye merak ettim... Ben dedim annemi bulacağım.
ANNESİ İLE KARŞILAŞMASI
-Ben gittim annem Afyon'da yaşıyor. Evlenmiş bir sürü çocuğu olmuş, bizi unutmuş. Ya da unutmamış sonuç olarak biz onsuz büyümüşüz. Annemle ilk karşılaştığımız an. Beni kim doğurmuş çok merak ettim. O da izliyorsa onu üzmek için söylemiyorum bunları... O da öyle biriymiş dedim.
-Biz Afyon'a indik abimle. Kalbim patlayacak gibiydi. Aynı şehirde aynı havayı soluyoruz. 27 yaşlarındayım filan. Anneme gittim ölüyorum, o düştü bayıldı. Bayılınca çok kızdım çünkü onun çok daha güçlü olmasını istiyordum. Merdiven silseydin ama bizi bırakmasaydın. Niye bayılıyor oldum. Kalktı, hiç gerçek anlamda elektrik olmadı. Bana krep yaptı bende kaldı ben onda kaldım torunuyla tanıştı sanki bir şey olmamış gibi...
ANNEM BENİMLE KALMAK İSTEMEDİ ÇÜNKÜ...
-Bana dedin ki annem; bizimle kalmak istedin istemedim, çünkü bir sürü çocuğun vardı. Bir kere daha kızdım anneme: çünkü bu çocuklar ne olacak. Ne kadar alışmış çocuk bırakmaya. O zaman benim için annem bitti. Çünkü annelik çok kutsal bir şey. Sana karnına rahmine düşen çocuğa sahip çıkacaksın. Çıkmamışsın bir sürü çocuk doğurmuşsun hala onları bırakmaya çalışıyorsun. Benim annem de çok çekmiş. Kızmıyorum ona 'sana kızmıyorum' o kadar eksik kaldım ki bende...
