GAZETECİLER HABER VERME İŞİNİ SİYASETÇİLERDEN İYİ BİLİR!
Başbakan, terör olayları ile ilgili haberlerin verilmesini “PKK ile işbirliği” olarak niteliyor
Bu işi siyasetçiden daha iyi biliriz
BAŞBAKAN, terör olayları ile ilgili haberlerin verilmesini “PKK ile işbirliği” olarak niteliyor.
Ateş düşen evlerdeki yas görüntülerinin sansürlenmesini istiyor.
Uzun süre gazete yöneticiliği yaptım. Her terör saldırısından sonra gazetelerin yazıişlerine hâkim olan duyguyu iyi biliyorum.
Gazeteci haberi vermek zorundadır, işi budur.
Öte yandan bu tür haberleri verirken de kılı kırk yarar. Terörist toplumda korku yaratmak ister, gazeteci de vereceği haberin bu korkuyu besleyip büyütmesini istemez.
Dünyanın hemen her yerinde, normal bir gazeteci bu iki durumun yarattığı çelişkiyi çözmeye çalışır.
Şiddetin toplumda korku yaratacak boyutunu küçültmek ama haberi de vermek gerekir.
Televizyonlarımızda ve gazetelerimizde benzer görüntülerin defalarca tekrarlanması, haberi verme amacını aşar. Bundan kaçınmalıyız.
Öte yandan bu tür haberleri verirken kamuoyunun dikkatini de terörün çirkin yüzü üzerine çekmek, teröristi yalnızlaştırmak, teröre karşı ortak bir bilinç yaratmak da gerekir.
Haberi yok saymak, fısıltı gazetesini büyütür, terörün yaratmak istediği korkuyu daha çok besler.
Ve elbette hükümet emriyle bazı haberlerin verilmiyor olması da sadece sansüre işaret eder.
Gazetecilerin hangi haberi verecekleri, hangisini veremeyeceklerine hükümetlerin karışması demokratik bir ülkede olacak şey değildir!
Artık arkalarında TRT desteği de var
TRT Haber’de önceki akşam Medya Müfettişi isimli bir program izledim.
Programda önceki gün yayımlanan “Başbakan olsam yandaş medyaya kızardım” başlıklı yazım konu edildi.
Sonra ekran bu yazıma yanıt vermek isteyenlere teslim edildi. AKP Grup Başkanvekili, Sabah’ın karikatüristi Salih Memecan ve Yeni Şafak Genel Yayın Müdürü Yusuf Ziya Cömert konuştu.
Devlet televizyonunun bir köşe yazarına yanıt yetiştirmek için kullanılmasına daha önce tanık olmamıştım. Demek ki TRT’de artık işler böyle yürüyor, yürüsün bakalım. Nereye kadar gidebileceklerini de merak ettiğimi söylemek istiyorum.
Öte yandan da benim için iyi oldu. Ben Hürriyet gibi yüksek satışlı bir gazetede yazıyorum, çok sayıda insana ulaşıyorum. Bana yanıt vermek durumunda olanların böyle yüksek bir erişim olanakları yok diye üzülüyordum. Şimdi arkalarına TRT desteğini aldıklarına göre durumumuz tam olarak eşitlenmese bile “fair play” şartlarına yaklaşmış sayılır. Buna sevindim.
Herkesin fikrini, bulduğu her ortamda serbestçe açıklaması, bir demokrasinin olmazsa olmaz koşuludur. Bu nedenle orada dile getirilen fikirlere katılmamakla birlikte saygıyla karşıladım.
Ancak bir düzeltme yapmam gerekiyor.
Yeni Şafak’ın Genel Yayın Müdürü, benim Yeni Şafak’ı yazılarıma konu etmemi eleştirirken Fethullah Hoca’nın WSJ demeci ile ilgili yazımdan da söz etti.
O yazımda Fethullah Hoca’nın sözlerinin yandaş medyada sansür edildiğini anlatıyordum. “Biz vermiştik, ama Mehmet Yakup Yılmaz bizi de o yazıya koydu” diyerek izleyicilerde sanki ben bir gerçeği saptırmışım gibi bir imaj yarattı. O yazıda aynen şöyle yazmıştım: “Yeni Şafak: Haber birinci sayfada küçültülmüş ve ‘Gülen’den farklı yorum: İsrail’den izin almalıydılar’ başlığı ile verilmişti. Haklarını yemeyelim küçük de olsa haber birinci sayfada vardı.” (7 Haziran 2010)
TRT muhabiri, konusuna hâkim olmuş olsaydı eminim bunu hatırlatırdı ama demek ki dersini iyi çalışmamış!
Mehmet Y. YILMAZ / HÜRRİYET
