FATİH ALTAYLI'DAN ERTUĞRUL ÖZKÖK'E SERT TEPKİ! UTANÇ FOTOĞRAFLARI!

Ahmet Kaya’nın mezarını ziyaret eden Ertuğrul Özkök’e pek çok tepki geldi ama son yazı hepsinden ağır oldu. Fatih Altaylı Dogville’in Jim Carrey’si başlıklı yazısında, Özkök’ün Ahmet Kaya’nın mezarı başında görüntülendiği fotoğrafları köşesinde yayınlamasından 1 hafta sonra çok ağır sözler ile Özkök’ü eleştirdi.

"Ne suçlayanı tanıyordu onu, ne savunanı" diyerek Özkök ile ilgili söylenen her şeyi bir kalemde silip atan Altaylı "Doğrusunu isterseniz, ben de Özkök’ü Kaya’nın mezarı başında üzgün bir ifadeyle gösteren fotoğrafları görünce hafiften bir içim kalktı" dedi ve şöyle devam etti:

Elbette bir insan pişmanlık, üzüntü, vicdan tamiratı gibi nedenlerle bir ölüyü bile ziyaret etmek, bir ölüden bile bilerek veya bilmeyerek verdiği zarar için özür dilemek isteyebilir. Bunda hiçbir mahzur, hiçbir ayıp yoktur. Ama bu özrü, bu vicdan muhasebesini bile fotoğraflaştırıp gazete sütunlarında yayınlatmak garip bir ruh halidir. Benim kitabımda pek makbul bir davranış biçimi değildir.

KENDİNDEN BAŞKA HİÇ BİR ŞEYİ ÖNEMSEMEZ

Ama Ertuğrul Özkök’ü tanımadığınız zaman bu konuda yazacağınız, söyleyeceğiniz herhangi bir şeyin onu etkilemeyeceğini, umurunda olmayacağını da bilemezsiniz. Çünkü Ertuğrul Özkök, kendisinden başka hiçbir şeyi önemsemez. Dahasını söyleyeyim mi? Çünkü Ertuğrul Özkök, kendisinden başka hiçbir şeye gerçekten değer vermez. Daha dahasını söylemek gerekirse, Ertuğrul Özkök kendisinden başka hiçbir şeyi gerçek anlamda sevmez.


İYİ BİR ARKADAŞTIR AMA İYİ BİR DOST DEĞİLDİR

Sever ama sevmez. Sevdiğini zanneder ama sevemez. Zannedilenin aksine hiç kötü bir insan değildir. Hatta çok çok iyi biridir. Ama yukarıda söylediğim şeyi baştan kabul ederseniz. Onun için değerli insanlar, onun kendisini daha fazla sevmesine neden oluyorsa değerlidir. Çok iyi bir arkadaştır ama asla iyi bir dost değildir.

GAZETECİLİKTE BİR JİM CARREY’DİR

Ahmet Kaya’nın mezarı başında çektirdiği bana göre "utanç fotoğraflarına" dönersek. Ertuğrul Özkök için bunların utanılacak bir tarafı yoktur. Yanlış da değildir. Çünkü o 40’lı yaşlarında başladığı gazetecilikte bir tür "Jim Carrey"dir. Kendisini daha çok sevmesine vesile olan bu mesleği sevmiştir o. O kadar sevmiştir ki, hayatı o olmuştur. Her şey gazete içindir, her şey gazete üzerinde yaşanmalıdır. O buna sitcom demiştir ve başrol oyuncusu da kendisidir.

Beraber çalıştığımız dönemlerde yüzümü asık gördüğünde "Neyin var" diye sorduğu zaman yanıt vermezdim. Çünkü yanıtta bir haber değeri görse, onu bile gazete sütunlarına taşımaktan çekinmeyecek kadar sitcom yazarıdır.

Bu yüzden Ahmet Kaya’nın mezarı başında günah çıkarıyor veya vicdan muhasebesi yapıyor olması da gazete sütunlarına yansımalıdır. Bazıları kızsa da, bazıları beğense de. Dedim ya, o hayatı gazete sütunlarında, fotoğraflarında yaşayan bir Jim Carrey’dir.