14 Ağu 2018 15:27
Son Güncelleme: 24 Kas 2018 02:48
Ezgi Mola yaşadığı tacizin detaylarını anlattı! "Hanımefendi az önce yaşadığınız şey..."
Güzel oyuncu Ezgi Mola, Ayşe Arman'a verdiği röportajda çarpıcı açıklamalarda bulundu.
Ünlü oyuncu Ezgi Mola, Hürriyet Gazetesi'nden Ayşe Arman'a verdiği
röportajda çarpıcı itiraflarda bulundu.
İşte röportajın o kısmı;
Hiç tacize uğradın mı?
Elbette. Hayır diyecek bir kadın var mıdır? Hem de sıkı tacize uğradım. Çocuğu yakalasaydım öldürecektim ama yakalayamadım!
Nasıl oldu?
Dört-beş yıl önceydi. Yaz ayları. Gece 4’te bir yerden çıkmışız, İstiklal’de yürüyoruz. Bir grup insanız, kızlı erkekli bir grup. Cıvıl cıvıl İstiklal. O sırada bana biri pandik attı! Ben de çocuğu kovalamaya başladım. Ama dur, hikayeyi anlatmadan, eğer bu röportajı okuyup “İyi de senin gecenin 4’ünde İstiklal’da ne işin vardı?” diyen biri varsa ona “Kardeşim, senin bu yaptığın psikolojik şiddet!” demek istiyorum.
Bu tiplerden de bıktım ben! İstediğim saatte dışarı çıkarım, ki o yıllarda dediğim gibi İstiklal cıvıl cıvıldı... Ben çeşitli gerekçelerin arkasına sığınan insanların olduğunu biliyorum. Onlar bu düşüncelerinin yanlış olduğunu anlamalılar. “Sen de orada olmasaydın!”, “O saatte çıkmasaydın!” “Onu giymeseydin!”,, dememeleri gerekiyor. Tacizin, istismarın gerekçesi olamaz!
Sen tacizcinin arkasından mı koştun?
Evet. Çok karanlık, kimsenin olmadığı bir sokağa girdi. Ben de inanılmaz küfürler ederek çocuğun çıkması için onu tahrik etmeye başladım. Ama hiç kimsenin hazmedemeyeceği küfürleri sarf ediyorum... Fakat çıkmadı. Sonra ben burnumdan soluyarak İstiklal’de yürümeye başladım. Bir adam geldi, “Hanımefendi, az önce yaşadığınız şey...” dedi. Ben adamı ciddiye bile almadım, “Lütfen işinize gidin!” dedim. Dedi ki “Ben sivil polisim!” “Hadi şu kimliği sok cebine! Ben de onu ozalitçide yaptırırım!” dedim ve yürüdüm gittim. Biraz sonra aynı adamla bir kadın geldi. “Biz gerçekten sivil polisiz!” dediler. Biraz konuştuk. İkna oldum. Dedim ki “Çok özür dilerim!”.
“GELİN EMNİYETE, ŞİKÂYETÇİ OLUN”
Dediler ki “Lütfen davacı olun! Olmazsanız, bu insanlar özgür bir şekilde bu tacizleri yapmaya devam edecek!” Kafamı çevirdim, çocuk elleri kelepçeli, yerde bağıra bağıra yatıyor. Yakalamışlar! “Gelin emniyete, şikâyetçi olun!” dediler. Oldum. Dava açtık. Çocuk hakkında tutuklama kararı çıkarıldı. Bu ülkede yaşayıp da tacize uğramamış bir kadın varsa, hatta sadece bu ülkede değil bu dünyada... Kıymetini bilsin, çünkü neredeyse imkansız! Bu tür rezilliklere maruz kalanlar da susup oturmamalı, seslerini çıkarıp haklarını aramalı.
İşte röportajın o kısmı;
Hiç tacize uğradın mı?
Elbette. Hayır diyecek bir kadın var mıdır? Hem de sıkı tacize uğradım. Çocuğu yakalasaydım öldürecektim ama yakalayamadım!
Nasıl oldu?
Dört-beş yıl önceydi. Yaz ayları. Gece 4’te bir yerden çıkmışız, İstiklal’de yürüyoruz. Bir grup insanız, kızlı erkekli bir grup. Cıvıl cıvıl İstiklal. O sırada bana biri pandik attı! Ben de çocuğu kovalamaya başladım. Ama dur, hikayeyi anlatmadan, eğer bu röportajı okuyup “İyi de senin gecenin 4’ünde İstiklal’da ne işin vardı?” diyen biri varsa ona “Kardeşim, senin bu yaptığın psikolojik şiddet!” demek istiyorum.
Bu tiplerden de bıktım ben! İstediğim saatte dışarı çıkarım, ki o yıllarda dediğim gibi İstiklal cıvıl cıvıldı... Ben çeşitli gerekçelerin arkasına sığınan insanların olduğunu biliyorum. Onlar bu düşüncelerinin yanlış olduğunu anlamalılar. “Sen de orada olmasaydın!”, “O saatte çıkmasaydın!” “Onu giymeseydin!”,, dememeleri gerekiyor. Tacizin, istismarın gerekçesi olamaz!
Sen tacizcinin arkasından mı koştun?
Evet. Çok karanlık, kimsenin olmadığı bir sokağa girdi. Ben de inanılmaz küfürler ederek çocuğun çıkması için onu tahrik etmeye başladım. Ama hiç kimsenin hazmedemeyeceği küfürleri sarf ediyorum... Fakat çıkmadı. Sonra ben burnumdan soluyarak İstiklal’de yürümeye başladım. Bir adam geldi, “Hanımefendi, az önce yaşadığınız şey...” dedi. Ben adamı ciddiye bile almadım, “Lütfen işinize gidin!” dedim. Dedi ki “Ben sivil polisim!” “Hadi şu kimliği sok cebine! Ben de onu ozalitçide yaptırırım!” dedim ve yürüdüm gittim. Biraz sonra aynı adamla bir kadın geldi. “Biz gerçekten sivil polisiz!” dediler. Biraz konuştuk. İkna oldum. Dedim ki “Çok özür dilerim!”.
“GELİN EMNİYETE, ŞİKÂYETÇİ OLUN”
Dediler ki “Lütfen davacı olun! Olmazsanız, bu insanlar özgür bir şekilde bu tacizleri yapmaya devam edecek!” Kafamı çevirdim, çocuk elleri kelepçeli, yerde bağıra bağıra yatıyor. Yakalamışlar! “Gelin emniyete, şikâyetçi olun!” dediler. Oldum. Dava açtık. Çocuk hakkında tutuklama kararı çıkarıldı. Bu ülkede yaşayıp da tacize uğramamış bir kadın varsa, hatta sadece bu ülkede değil bu dünyada... Kıymetini bilsin, çünkü neredeyse imkansız! Bu tür rezilliklere maruz kalanlar da susup oturmamalı, seslerini çıkarıp haklarını aramalı.
