Engin Ardıç'tan Ertuğrul Özkök’e tehdit: "Dikkat et de günün birinde seni de harcamasınlar"

Sabah yazarı Engin Ardıç "Yalıkavak cinayeti" başlıklı bugünkü yazısında Gazeteci Yazar Ertuğrul Özkök'ü hedef aldı.

Hayatında bir kez 20 yıl önce Cem Uzan'ın sofrasında "Chateau Petrus" şarabı içtiği ifade eden Engin Ardıç, "Ama o masada "Romanee Conti" falan da içildi. "Chateau d'Yquem" de içildi. Ertesi sabah karaciğerim patlamak üzereydi. Kaşıntı bastı, dört gün geçmedi. Bu kadar lüks bizim memur çocuğu ciğerine büyük gelmişti. İşte böyle Ertuğrul, yazının buraya kadarı senin için." ifadelerini kullandı.

Engin Ardıç şunları kaydetti:

"Bundan sonrası da senin ve senin gibiler için.

"Sizin" Yalıkavak'ta 51 bin lira hesap geliyormuş...

Kimine 51, kimine 36, kimine 56...

Tutturabildiğine.

Fiko Ocakbaşı diye bir yer varmış.

Orada bir şişe Chateau Margaux 38 bin lira.

Gerçi Fiko ve Chateau Margaux pek yan yana gelir kavramlar değil ama...

Hesaba bakınca anlıyorsun hikmetini:

Babagannuş 180 lira, muhammara 200 lira, gavurdağı salata 155 lira, çiğ köfte 130 lira... Küşleme de var, 600 lira... Bıcı bıcı 660 lira (O da nedir lan?)

Margaux bunlarla iyi gider.

Belki garson "Köpeköldüren" getirdi de müşteri "Taha haso bir şarap yok midir?" diye sordu... Sonra da "Eyi, hadi tök, tök" dedi... "Aha bu margo taha haso bir şaraptır agam"...

Afiyet olsun.

***

Bu gibi yerlerde her gün, her akşam cinayetler işleniyor.

İnsanlık onuru katlediliyor.

51 bin lira... Gora filminde Arif Işık'ın dediği gibi, o parayla iki ay geçinen aile var. Beş ay geçinen de var.

Para benim değil mi, istediğim gibi harcarım... Öyle mi ağam?

Dikkat et de günün birinde seni de harcamasınlar.

Bu kadar görgüsüzlük, bu kadar hırtlık, bu kadar ölçü bilmezlik, bu kadar küstahlık bakalım Türkiye'ye ne getirir?

Kan, ter ve gözyaşı... Gibi geliyor bana."

ÖZKÖK'TEN YANIT GELDİ

Gazeteci-Yazar Ertuğrul Özkök, Engin Ardıç'ın yazısına "Tansu'ya Mektuplar" yazı dizisinde yanıt verdi.

Özkök'ün yanıtı şöyle:

ENGİN ARDIÇ”IN TEHDİTİNE CEVABIM İŞTE BU SELFİDİR

Bu sabah uyandığımda bir sürprizle karşılaştım.

Sabah Gazetesi yazarı Engin Ardıç benim hakkımda bir yazı yazmış.

Başlığı da şu:

“Dikkat et seni de harcamasınlar…”

*

Bazı haber siteleri bunu “Engin Ardıç’tan Ertuğrul Özkök’e tehdit başlığı ile vermiş.

Korktum tabii…

Tehdit iktidara en yakın gazetenin yazarından geliyorsa şakası yok denektir.

Elbette dikkate alınır.

Hoppala, ne yaptım ve kim harcayacak diye düşünürken, yazıyı okuyunca olayı anladım.

Belki de çok safım ama, ben yazıyı tehdit değil, “Samimi bir dost uyarısı” olarak algıladım.

En iyisi, yazıyı okumayanlara kısaca özetleyeyim.

Engin Ardıç girişte Uzanlarla çalışırken içtiği Petrus şarabını anlatıyor.

Masada dünyanın en pahalı şarabı olan Romanee Conti de varmış.

Yemek sonunda ise Chateu Petrus ve Chateau d”Yquem içmişler.

Şöyle kaba bir hesap yaptım, sadece birer şişe içmişlerse, bugünün parasıyla aşağı yukarı 25 bin Euro yapıyor.

Bu da bugünün kurları ile 500 bin liraya yakın bir demek.

*

Engin arkadaşım, “Yazının buraya kadarki kısmı Ertuğrul Özkök’le ilgili” diyor.

Ne demek istediğini pek anlamadım.

Çünkü patron olarak o Uzanlarla çalışmış, ben Aydın Doğan’la çalıştım.

Belki bir defa Petrus içmişliğimiz vardır ama bizim masamız hiçbir zaman Romanee Conti görmedi.

Hatta onun bir altı olan La Tache”ı da görmedi.

Romane parselleri üçlüsünün en ucuz şarabı dolan Grand Echezeaux’u ise hayatımdan bir defa İzmirli işadamı dostum Lucien Arkas’ın evinde içtim.

Tesadüf ya, o da bu şişeyi Uzalar yurtdışına kaçtıktan sonra satılan şaraplarının müzayedesinde almış.

Tabii ki çok akıllı bir Levanten olduğu için herkes önce Romane Conti’beri, sonra La Tache’arın alsın diye beklemiş.

Galiba onlara çoğunu da Sunset Restoranın sahibi Barış almış.

Sonunda sıra çok az insanın bildiği Grand Echezaux’lara gelince bunu tanıyan insan olmadığı için gerçekten komik fiyatlara almış.

Yani arkadaşım bana pahalı bir Echezeaux içmek bile nasip olmadı.

Bu bakımdan çok şanslın…

*

Ardıç’ın asıl meselesi ben değil, Bodrum’daki pahalı mekanlar.

Herhalde o pahalı mekanlara giden zengin ahalinin sembolik temsilcisi olarak beni görüyor ki, yazıyı doğrudan bana yazmış.

Özetle diyor ki;

Aman kardeşim dikkat et seni de harcamasınlar orada…

*

Sevgili Engin, bak hemen söyleyeyim.

Keşke o kadar param olsa da harcasam ve harcansam…

Hiç olmazsa şöhretim devam ederdi.

Ne yazık ki artık seninki gibi köşe yazarlığından maaş aldığım bir işim yok.

Ve yazdığın gazetenin desteklediği iktidar sayesinde artık o güzel mekanlara kendi paramla gitmek hayal oldu.

Ancak zengin bir arkadaş bulursam onun davetiyle gidebiliyorum.

Ne yazık ki oraları artık Swarovski kaplı direksiyonu olan Mercedes spor arabalarına sahip olanlara ait…

*

Epeydir görüşebiliyoruz…

Sana biraz kendi durumum hakkında bilgi vereyim.

Benim Gökova Körfezi’nin dibinde, Akbük’de 64 metrekare bir evim var.

Güzel bir ev ve çok mutluyum.

Evin bulunduğu koy tam anlamıyla bir halk plajı.

Yakınlarda bırak pahalı restoranı restoran bile bir tane var.

*

Ara sıra eski patronum Aydın Doğan’ın Bodrum’daki Işıl Tatil Köyü’nde kalıyorum.

Çok güzel bir tatil köyü gerçekten.

Harika yemekler yiyorum.

Ödediğim paraya gelince…

Para ödemiyorum.

Sağ olsun Sema Hanım ve Aydın Bey beni misafir ediyorlar.

Tatil köyünde her şey dahil olduğu için yemeklere de bir şey ödemiyorum.

İçtiğimiz şaraba gelince, hep yerli şarap içiyorum.

Ve inan çok çok memnununum…

*

Bu cevabı ise Almanya’nın şu sıralar yükselen tatil kasabası Usedom’da, arkadaşım Kai Diekmann’ın evinden yazıyorum.

Biraz önce denize girdik.

Dün akşam burada küçük ama harika bir restorana gittik.

Ödediğimiz para Bodrum’dakilerin dörtte biri bile değildi.

*

Ama geçen Cumartesi akşamına gelince, işte orada beni Türk zenginlerinin tartışmasız 1 numaralı sembolü olarak kabul edebileceğin bir şey yaptım.

Bayreuth Wagner Festivali’nde “Uçan Hollandalı” operasını seyrettim.

Niye böyle dedim anlatayım, sen de hak vereceksin.

*

Biliyorum benimle dalga geçeceksin ama ben büyük bir opera hastasıyım. Bu festival dünyada en zor bilet bulunan müzik etkinliği.

Bir ay süren festival için her yıl 500 bin başvuru oluyor ama bunlardan sadece 50 bini bilet bulabiliyor.

Karaborsadan almak da mümkün değil.

Çünkü bütün biletler isme yazılı ve kapıda kimlik kontrolü var.

En zengin Türk bile burada bir bilet bulabilmek için en az 7 yıl bekliyor.

*

Bense sevgili arkadaşım, Bild Gazetesinin eski Genel Yayın Yönetmeni Kai Diekmann sayesinde beşinci yıldır bu festivali izliyorum.

Bak işte orada kimse yanıma yaklaşamaz.

Yani diyeceğim arkadaşım.

Uyarın için çok teşekkür ederim.

Ama beni merak etme. Kai yaşadıkça benim için Bayreuth'un kapıları açık.

İspatı da işte Uçan Hollandalı öncesi bizzat Wagner'in yaşadığı yıllarda yaptırdığı bu opera binası önünde çektirdiğimiz selfi…

Diyeceğim, sırf bunun için bundan böyle yazacağın bütün hayat pahalılığı şikayetlerini, iktidara değil, bana yazabilirsin.

Emin ol, Sabah’ta bile hiç riski de yok…

Sağlıkla kal kardeşim.