ECE TEMELKURAN'DAN MERYEM UZERLİ YORUMU; BİR ŞEY VAR O KADINDA!

Ece Temelkuran, bugünkü köşesine Ayşe Arman'ın röportaj yaptığı oyuncu Meryem Uzerli'yi ve hakim olmaya hazırlanan ancak hayatını kaybeden Didem Yaylalı'yı taşıdı.

İşte, Temelkuran'ı o yazısı:

"Meryem ve Didem

Ayşe Arman'ın dün yayınlanan Meryem Uzerli söyleşisini, tıpkı binlerce kadın gibi ben de merakla bekliyordum. Dün BirGün'ün manşetindeki intihar eden hakim adayı Didem Yaylalı haberinden sonra okuduğum ilk şey o söyleşi oldu.

Meryem Uzerli gizliden gizliye ama hep merak ve açıklayamayacağım iç güdüsel bir sempatiyle takip ettiğim bir kadın. Bir şey var o kadında. Zaten sanırım o bir şey yüzünden bazı insanlar diğerlerinin arasından sıyrılıp “biri” oluyorlar. Açıklayamadığımız bir ışık. “Star hamurundan” söz etmiyorum. Bir iyilik var o genç kadında. Muhteşem Yüzyıl'ın azameti ve ihtişamı arasından sıyrılıp görünüveren bir tür kendilik ve sadece kendi olabilme hali. Başka biri olamaz o kadın, gözlerinden belli. Yani ne kadar para verseniz, önüne on tane en muhteşeminden yüzyıl serseniz olamaz, elinde değil. Nereden biliyorum? Düğümlere Üfleyen kadınları yazarken -her kitap yazışımda saplantılı bir şekilde izlemek üzere bir dizi seçerim- Muhteşem Yüzyıl'ı seçmiştim. Tunus'ta manasızca her gece saat tam 12:00'de Hürrem Sultan'a bakıyordum. Bazı bölümleri ezbere biliyorum mesela, bir kaç kere izledim. Tuhaf ama gerçek. Meryem Uzerli'nin bütün mimiklerini ezbere biliyorum. Hatta farkında olmadan yaptığını sandıklarımı da...

Meryem Uzerli söyleşi fotoğraflarında su gibi görünüyor. Hamile. Ne güzel. Adam da gitmiş. Gitsin. Almanya'da huzurla doğuracak bebeğini. Arkadaşları, ailesi yanında. Üç yıl dayanmış Muhteşem Yüzyıl'a “Son dört bölüm dayanamadım” diyor. Dayanamaz. Olur öyle. Gitmiş iyi ki. İyi ki etrafında onu kollayacak, pamuklara saracak insanlar var. Kendi gibi yaşayabilmek için gitmiş zaten Berlin'e. Kendi gibi yaşayabilmek için... Zaten mesele de bu.

Önceki gün tam birinci sayfayı taşra baskısına göndermek üzereyken gazeteye bir mektup geldi. Mektubu, 26 yaşında intihar eden hakim adayı Didem Yaylalı'nın ev arkadaşı Evrim Ortakçı atmıştı. “Başıma ne gelirse gelsin, aldırmıyorum” diye başlıyordu mektup ve Didem'in yaşam tarzı nedeniyle atanamadığını, bu konuda hakimler tarafından uyarıldığını anlatıyordu. Evrim Ortakçı'yı aradım. Evrim ODTÜ mezunu, sosyalist,feminist, genç bir mühendis. Ağlayarak konuşuyordu telefonda. Didem'i anlatıyordu, minnacık, tatlı bir kız olduğunu. Eğitimli, bağımsız, genç bir kadının hayatını yaşadığını söylüyordu. Sadece bunu. Çalıştığı gibi eğleniyormuş yani. Bu kadar basit. Etrafındaki herkes, dönem arkadaşları da aynı şekilde yaşamalarına rağmen bunu saklıyorlarmış. Yaptıkları da bir şey değil. Normal bir şehir hayatı. Ama kendi kariyerleri zarar görmesin diye cenazesine bile gelmemişler. Didem'in “muhafazakar olmadığı” için atanmadığını anlattı Evrim, bu konuda uyarılar aldığını. Sonra Didem Gezi eylemlerine gitmiş. “Didem çok mutluydu” diyor Evrim. Ölmeden önce söylediği güzel şeylerden biri buymuş:

“Evrim, direnmek ne güzel şeymiş!"