DOĞMAMIŞ ÇOCUKTAN SANEM ALTAN'A MEKTUP!

Milat Gazetesi yazarı Erdal Şimşek, doğmamış çocuğun ağzından yazdığı mektupta Taraf yazarı Ahmet Altan’ı yerden yere vururken Sanem Altan’a da göndermelerde bulundu..

İŞTE O YAZI :

Doğmamış çocuktan Sanem Altan’a mektup

Altan soy ismi henüz doğmadığım ülkede boldur.

Adrese teslimi şöyle yapayım: Hasan Paşa Konağı’nda doğan, dedesinin babası Erzurum’da çarşaf giydiler diye kadınları darağacında sallandıran;

Babası, odunla insanı karıştıracak kadar ahmak olan;

Babası ile ilgili eleştirel bir yazı yazıldığında incindiği için alınan, ancak çıkardığı paçavrada başka bir babaya 2 yıl ömür biçecek kadar ahlak dışına çıkan, demokrasinin nimetlerinde faydalanıp oraya buraya çemkiren, ülkemin insanın seçtiği başbakanının paçasına habis bir leke gibi yapışan, kendini demokrasi cephesinin başkumandanı, beyazı; en beyazı gören, aynı cephenin "kıçı yamalı Hassoları ile Hüssolarına" tepeden bakan, kendini bütün tasarruf yetkileri elinden alınmış seküler tanrının son ihsanı olarak gören adamın kızı;

Edebi değeri olan metin ve roman yazan ve bunu etrafındakilere; demokrasi cephesindeki neferlere bir hakaret bir alçaltma, bir küçümseme vesilesi olarak gören;

Cennetmekan mutasavvuf dedesinin anasına yadigarı kalan tekkenin postunu, seküler dünyanın zırtapozluklarına postnişinlik olarak addeden

"Halk" vurgusu ile baba-oğul ve kutsal ruh, pardon, baba-oğul-dede üçlemesinin 60 yıllık rızkını ve popülaritesini kalemle kazanan, ancak aynı kalemle "halk"ın seçtiği başbakana, bakanlara, hükûmete zahir zemberek cüruf atan;

Kaale alınmayınca da kuduran adamın kızı; beyaz, en beyaz, bembeyaz Türk Sanem abla! Erenköy/İstanbul

Senin kadar şanslı olmadım ben. Bir konağın, bir kaşanenin, en pahalı bir otelin ya da teknenin yatağında annemin rahmine kazaen düşmedim.

Şu anda, evli olduğu halde alkolün etkisinde ve astım haplarını alarak ölüme kontrolsüz giden bir kadıncağızın rahminde değilim ben. Bu kadın tipini Kerem abin çok iyi bilir. Belki de bu kadın tipinin nasıl çırpınarak öldüğünü de gözlemlemiş olabilir. Kerem abin, kerem eyleyip sana anlatıverir bir yol.

Ben, konak veya kaşane değil, herhangi bir apartmanın her hangi bir dairesinin yatak odasında evli bir çiftin besmele ile girdikleri ikiz yatağın "Milli Bakıye"siyim. Bunu da Çetin dedene sor ablacım, Milli Bakıye’nin ne mene bir şey olduğunu sana anlatıversin.

Sanem Abla, henüz iki haftalığım. Babamın menisi ile annemin yumurtaları birleşip uyum sağladığı andan beri ben de senin türünden oldum. İnsanım. Senin dünyana gelmeye hazırlanıyorum.

Ve şu anki başbakan, benim gibi on binlerce, yüz binlerce adı konmamışların kollarının kafalarının bacaklarının makas ve pens ile koparılıp doğranarak öldürülmesine karşı çıktığı için dünyaya gelme şansım hayli yüksek nasipse.

Ama korkuyorum Sanem abla. Babandan korkuyorum. Odun ile insanı birbirinden ayıramayacak kadar gözü kör, fehmi kapanmış gazetecilerin, yazarların olduğu bir ülkeye gelmekten korkuyorum.

Temel hak ve hürriyetlerin temini konusunda, benim gibi sıradan ikiz yatağın milli bakiyesi olanların çabalarının önüne geçip kendine bir Manat’lık, bir Robespiyerlik vehmeden kelam sahiplerinden korkuyorum.

Kalem erbabı olmayı, ülkenin başbakanına, bakanına, yüzü ve gönlü yanık kenar mahalle demokrasi savaşçılarına en terbiyesiz, en seviyesiz, en ahlaksız ve en lümpen dil ile küfretmeyi kendine bir hak olarak görenlerden korkuyorum abla.

Bir gazeteyi paçavraya dönüştürme beceri ve zehabına sahip olanların olduğu bir ülkede henüz adını bilmediğim ama annem içine çekerek büyük bir merakla dinlediğim "nefes" dediğiniz şeyi almaya korkuyorum abla.

Ya ben dünyaya geldiğimde, babam da hasta olsa ve hasbelkader insan ile odunu birbirinden ayıramayacak kadar ahmak ve öküz olan, kendini bir halt sanan gazeteci sıfatını gasp etmiş Hedonik sıpa ile fikir ayrılığına düşse, babama da "bilmem ne kanseri"nden ömür biçer mi abla?

Peki, o zaman sen bana yardım eder misin Sanem abla? Hani baban, kendisini üzen eleştiriler okuduğunda senin kalbin bin parça oluyordu ya? İşte hafazanallah senin yaşadığın o hali yaşadığımda yanımda olur musun?

Bu adamlar, halkın seçtiği başbakana aşağılayıcı, küçümseyici ve pespaye kelimelerle hitap ettikleri gibi bana da hitap edecekler mi Sanem abla?

Çünkü, anne ve babamın özellikle akşam yemeklerinden sonraki konuşmalarından, birbirlerine okudukları kitaplardan, generallerin tutuklanmasından dolayı kıldıkları şükür namazından anladığım kadarı ile ben gözümü "demokrasi cephesi"nde açacağım dünyaya.

Sanem abla, İsyan günlerinde Aşkı yaşayacak mıyım ben de? O aşkı yaşadıktan sonra ben de kendi devrimin başbakanına ağzımdan salyalar akarak en galiz kelimeleri savuracak mıyım?

Benim de bembeyaz olma gibi bir şansım olacak mı?

Kılıç Yarası Gibi acıtan ve Suda İz bırakan galiz küfürlerim olacak mı o günün başbakanına? Yoksa Dört Mevsim(im) Sonbahar mı olacak hep?

Tehlikeli Masallar okuyabilecek miyim? Karanlıkta Sabah Kuşları misali, Kristal Denizaltılarına binip Geceyarısı Şarkılarını okuyarak Yalnızlığın Özel Tarihini yazabilecek miyim Sanem abla?

Bunları yaptıktan sonra, beğenmediklerime tepeden bakıp kudurmuşçasına saldırarak ahmaklık yönünde bir evrim sürecine girecek miyim?

Korkuyorum Sanem abla? Böylesi bir dünyaya gelmeye korkuyorum. Bunca güzellikten sonra pespayeleşmeye, rezilleşmeye, lümpenleşmeye korkuyorum. Bana bir yol göster noolur Sanem abla!