Anne değil miydim? Ya sütüm yettiği halde bebem cılız kalsaydı? Anne değil miydim? Ya bebem tam büyürken ansızın sütüm kesilseydi? Anne değil miydim? Ya bir şeye üzülseydim de sütüm bana küsseydi? Anne değil miydim?
Oysa biz, sütü olmayana süt annelik yapan, azcık sütü olan anneye de bardak bardak şerbet taşıyan bir toplumun çocuklarıyız...
Hoşgörünü hiç bir zaman yitirme. Çünkü sen her halinle anasın... Üstelik anneliğin tüm hatalarıyla, kusurlarıyla,her şeyi de beceremeyişlerinle güzelsin... Emzirsen de,emzirmesen de, pompada çekip saklasan da, saklayamadan da, devam sütü versen de vermesen de! Yavrunun gözlerindekini senden daha iyi hiç kimse bilmiyor unutma!
Yavrunla kurduğun o eşsiz bağ sadece “süt yolu” değil! Sevgi yolu, emek yolu, şefkat yolu. Hissettiğin yoldan kimseyi dinlemeden yavrunla büyümeye devam et! İster sütünle ister ninnin ile... Seninle gurur duyuyorum “Anne”!!!
