DİNÇ BİLGİN'DEN ÇARPICI İFADE; ''KEŞKE 28 ŞUBAT'TA ERDOĞAN BAŞBAKAN OLSAYDI'' (MEDYARADAR-ÖZEL)

TBMM Darbeleri Araştırma Komisyonuna ifade veren Dinç Bilgin "28 şubatta şu anki başbakan ve şu anki meclis olsa o yaşananlar yaşanmazdı" dedi..

İŞTE DİNÇ BİLGİN’İN ÇARPICI İTİRAFLARI :

Bugün kamuya borçlu değilim. Bütün borçlarımı ödedim. Kamudan alacağımı tahsil etmenin peşindeyim. Bir bankası olmayan gazete patronu yoktu o zaman. 28 Şubat’ta banka sahibi olmadım. Ondan çok daha sonradır. İhaleyi alan da ben değilim. Cavit Çağlar’dır. Emekli Generalleri Ercan Arıklı’nın tavsiyesiyle banka yönetiminde aldık, hataydı.

Ben iyi bir işverendim. Arkadaşlarıma da iyi imkan sağladım, doğru. Benim fakirleşmem büyük bir talihsizlik. Sabah Gazetesi bir büyük suikasta maruz kaldı. Bize biçilen görevi yapamayacağımız ifade edildi. Ben Ankara’ya sık sık gelen siyasi lobi yapan gazete patronu değildim. İstanbul ’da oturup eğlenerek gazete yapan biriydim. Askerle ilişkim olmadı. Genelkurmay’a gidip gelen birisi olmadım. İstanbul’da ordu evine bile gidip gelmedim. Bir kere Genelkurmay’a davet edildim. Tek gidişim. Zamanın ikinci başkanı ve Özkasnak’la aldılar. Baba Altan daha çok tepki çekiyordu o zaman. Askerlerin okuduklarını anlama kabiliyeti olması gerektiğini söyledim. Ağız münakaşası oldu. Türk ordusunun geleneklerinden söz ettiler. Ben karşılık verince tatsızlık oldu. Yemeğe geçildi, havadan sudan görüşülerek çıktık. Gazetecilerin işten çıkartılması gibi bir mektup yazılmadı. Şimdiki tecrübeme göre söylüyorum Ankara büroları aracılığı ile yapıldığı. Bürolar bir şeyler katarak İstanbul’a bildirir, genel yayın yönetmeni de patrona bildirir. Bana manşet telkini yapılmadı.

HAYATIMIN EN BÜYÜK TALİHSİZLİĞİ ETİBANK’TIR ...

Hayatımın en talihsizliği Etibank. Bir gece Cavit Çağlar telefon açtı. Aramızda o zamana kadar pek iyi değildi. Etibank’ı aldım. Ortak olmanı istiyorum dedi. Benim uykumu kaçırma dedim. Gazetede söyledim. ’Aman patron yapalım’ dediler. Böyle bir şeye burnumuzu soktuk. Yani Çağlar aldıktan sonra ortak oldum.

TANSU ÇİLLER’İ DESTEKLEDİK

Biz Tansu Hanım’ın DYP’sini destekledik. Çok garip bir Türkiye olmuştu. Özelleştirmeler yapılıyordu. Bilmem nere bir medya kuruluşuna... Medya kuruluşları kamu ihalelerine girip alıyordu. Doğru veya yanlış... Sabah Gazetesi olarak böyle bir şeyin dışında durduk. Hiçbir kamu ihalesine girmedik. Etik olarak çok büyük yanlışlar vardı.
Basının bu tür işlere girmemesi lazımdı. Basının işi saf gazetecilik olmalıydı. Sabah sadece gazetecilik ve televizyonculuk yaparken durumunuz çok iyiydi. Ama başka şeylere burnumuzu sokunca sıfırlandık. 11 ay tutuklu kaldım. Hüküm giymedim ama tutuklu kaldım. Sabıkam yoktur.

BARLAS’A 25 BİN DOLAR

4-5 yıl aralıkla yat aldım. Yatlara, gemilere meraklıyım. 65 senesinden itibaren teknelerim vardı. Zenginleştikten sonra iyi yaşama merakı doğrudur. Ama bunların hepsi bankacılığa başlamadan önce. Şimdiki aklım olsa yapar mıydım? Yapmazdım. İtiraf edeyim. Türkiye bütün müesseseleriyle ayarı kaçmış bir Türkiye’ydi. Basın 4. güçten 3. hatta 2. güç olmuştu. Bunları gazetemde yaptım mı? Yapmadım. Sabah ve atv olarak kendimizi o işlerden ayrı tuttuk. İhale peşinde koşmuyorduk. Almıyorduk. Etibank faciası dışında bu tip işlere girmedim. Girilmesine karşıyım. Girip de iyi işler yapanlar vardı. Onlara karşı da bir şey söylemek istemiyorum. Gazetecilerin saf gazetecilikle meşgul olmaları, saf gazetecilik yapmaları lazım.

Kamuyla ilişkilerinin olmaması lazım. Mehmet Barlas’ın işine 28 Şubat sürecinde son vermedim. Çok yüksek ücretli bir yazarımdı. Bize rakip televizyonlarda programlar yapmaya başladı. Aramızdaki ihtilaf bunlardan doğdu. Siyasi baskı aramak beyhude. Sayın hanımefendiye gelince... (Canan Barlas) inanın farkında değilim. Bizim çok fazla önem verdiğimiz bir yazar değildi. Saygısızlık yapmam istemem. Ama işine son verilip verilmediğinin farkında değilim. Mehmet Barlas hakkındaki tasarruf bana ait. Yanlış hatırlamıyorsam 1999 yılıydı.
Başbakan Ecevit’ti o tarihte. Zafer bey yapmayalım diye ricacı oldu. Bir yurt dışı gezisine çıkırken bu adamı gönder dedim. Bütün kabahat bana aittir. Mehmet Barlas 25 bin dolar mı ne alıyordu...

KEŞKE ERDOĞAN O DÖNEM OLSAYDI BUNLAR YAŞANMAZDI

Gazete patronuydum ama gazeteciydim. Gazeteciler olarak biz de korktuk. Başbakanlar farklı başbakandı. Başbakan şimdiki başbakan gibi olsaydı, şimdiki meclis gibi meclis olsaydı. Türkiye’nin başına bunlar gelmezdi. O tarihte yeteri kadar demokrat ve cesur olmadığımız doğru. O zamanı Türkiyeyi hatırlayın. Genelkurmay başkanları, üst düzey generallerin açıklamalı ortalığı titretirdi. Muhalefeti seçilmişlere karşı yapmış bir basın. Son derece demokrat cesur, askeri darbelerle kavga eden bir basın çıkmadı. Uzlaşmak basının işine geldi. O günkü iklim bozuk bir iklimdi. Yalnız asker değil, yargı da vardı. Başsavcıları hatırlayın. Basının kahramanca direnmesi lazımdı. Ama sonuç alır mıydı?

RAHAT ETMEK İÇİN

(Neden basında birlik kurdunuz sorusuna) Rahat etmek, daha çok Avrupa’ya gitmek daha çok tekneye binmek... Rahatlık... İrtica haberleri gazeteciler için malzemeydi. Cazip haberdi. İrtica ile ilgili hikayeler ısıtılıp ısıtılıp getirildi. Gazetecilerin genel tavrı oydu. Hayal ettiğim gazete başkaydı, yapabildiğim gazete başka oldu. Yalan olduğunu bildiğim haberi yayınlamadım.

MEDYARADAR-ÖZEL