O zamanlar bu kadar tanınan bir oyuncu olacağını tahmin eder miydin?
Çok hayal kurardım. Annemle bir defterimiz vardı. Hayallerimizi olmuş gibi sürekli o deftere yazardık. Ben şuradayım ve şimdi bunu yapıyorum gibi. O eski yazıları bulunca inanamadım. Hepsi bir bir gerçekleşmiş. Zaten enerjiye çok inanıyorum.
Oyunculuk o hayallerden biri miydi?
7 yaşımdayken annem Neil Simon’ın yazdığı ‘Sevgili Doktor’ oyununu yönetmişti. Bütün metni ezberlemiştim. Dekora yardım etmiştim. Orada çarpıldım bu mesleğe. Sonra lisede bir tiyatro kulübü kurduk. Öğretmenim beni, İsmail Baha Sürelsan Konservatuvarı’na yönlendirdi. Sabahları liseye, akşamları konservatuvara gidiyordum.
Sonrasında konservatuvar yerine neden Ege Üniversitesi’nde turizm rehberliği okumaya başladın?
Anne ve babam öğretmen. Ben de aile bütçesine katkıda bulunmak için çalışmak istedim. Konservatuvarda okurken oyunculuk yapmana izin verilmiyor. Ege Üniversitesi’ne gittikten bir süre sonra zaten Bilgi Üniversitesi’nde Karşılaştırmalı Edebiyat bölümüne geçtim. Son senede onu da dondurdum. Şimdi İstanbul Üniversitesi’nde Felsefe bölümünde okuyorum. Hepsini deneyeyim, bu hoşuma gidiyor. Bir yandan da hâlâ oyuncu koçuyla çalışmaya devam ediyorum. ‘Bodrum Masalı’ndan sonra Amerika’da oyunculuk okudum ve hep üstüne bir şeyler koymaya çalıştım.
13 yaşında podyuma çıkıyor. 15 yaşında tiyatro oyununla ilk ödülünü alıyorsun. 14 senedir de aralıksız çalışıyorsun. Hayatı bu kadar çalışarak yaşamak nasıldı?
Sen söyleyince fark ettim, nefes almadan çalışmışım. Her işin avantajları ve dezavantajları var. Benim motivasyonum çalışmakmış, o yüzden zorlanmadım. Küçük yaşımdan beri hayatın ne kadar değerli ve kısa olduğunun bilincindeyim; bu sebeple hayatıma birçok şey sığdırmak, deneyimlemek ve yeni insanlar katmak istedim. Hâlâ da öyle.
