“Evet dedi iyi olacağım. Dostlarımıza, sevenlerine çok selam söyledi. Bugün Pazartesi hastane odamızdayım. Cemim alt katta yoğun bakımda. Bizi her çağırdığında iniyoruz yanına. Sevgiliyle ilk randevu gibi kalbim çarpa çarpa gidiyorum yanına. Dünden beri bizimle konuşuyor. Her konuşmasında bilincinin parlaklığı mutluluk veriyor yüreğimize. Dostlarım, Cem’in arkadaşları, Cem’in sevenleri ne telefondan, ne de sosyal medyadan yazacak takatim vardı. Bir tek Cem Cem Cem Cem Cem’di. Yüreğim yanıyordu. İlk günler diyazem, dil altı ve serumla durabiliyordum. Dünyam kararmıştı. Çok kötü bir travma yaşadım. Sabah sapasağlam yolladığım kocam öğleden sonra hayatıyla savaş veriyor-du.”

“Kocam, arkadaşım, sırdaşım, Aşkhımmmmm.. Anneciğin yaşasaydı “Ah benim pırlanta oğlum, kurban olurum sana ben, Cemim öyle evlattır ki” diye bana anlattığı gibi anlatırdı herkese seni. Sen Allahına inanan, hak yemekten korkan, cebindeki parayı gözünü kırpma-dan paylaşan, meslek aşkıyla yanıp tutuşan Cemim,Seninle tek göz odada yaşarım. Seninle gerekirse mercimek kaynatır yerim. Yeter ki sen hep yanımda ol. Sen bana yine Hımımm, Minnağım, minik elllim, ömrüm, dünyam dedikçe dün-yanın en mutlu kadını olmaya devam edeceğim. 28 Ekim 2018 Pazar günü yeniden nefes almaya başladım. Çünkü Aşkhımmmmm uyandı.”