“Pazar oldu Cem’i uyandırdık dediler. Yeniden doğdum. Gerçekten çok mutlu olmak nedir o an öğrendim. Yanına girdik Cemre’yle. Elini kaldırdı. Bana yine hımım dedi. Cemre’ye, bana uzun uzun gözlerini ayırmadan baktı. Bilinci çok şükür yerindeydi. Hortum çıktığı için yavaş da olsa konuşabiliyordu. Bizi sevdiğini söyledi. Yanında ağlamamak için Cemre’yle zor dayandık. “
“Gece saat 22.00 bana telefon geldi. Cem Bey sizi istedi diye. Koştum yanına. Sesi daha tok çıkıyordu. Hımım seni çok seviyorum, beynimin içindesin, minik ellim, yanağını uzat öpe-yim dedi. Sıcacık dudakları yanağımı öptü, ellerini öptüm. Seni çok seviyorum, her şey çok güzel olacak, sen çok güçlüsün çok az kaldı çok iyi olacaksın yine de-dim. “
“Evet dedi iyi olacağım. Dostlarımıza, sevenlerine çok selam söyledi. Bugün Pazartesi hastane odamızdayım. Cemim alt katta yoğun bakımda. Bizi her çağırdığında iniyoruz yanına. Sevgiliyle ilk randevu gibi kalbim çarpa çarpa gidiyorum yanına. Dünden beri bizimle konuşuyor. Her konuşmasında bilincinin parlaklığı mutluluk veriyor yüreğimize. Dostlarım, Cem’in arkadaşları, Cem’in sevenleri ne telefondan, ne de sosyal medyadan yazacak takatim vardı. Bir tek Cem Cem Cem Cem Cem’di. Yüreğim yanıyordu. İlk günler diyazem, dil altı ve serumla durabiliyordum. Dünyam kararmıştı. Çok kötü bir travma yaşadım. Sabah sapasağlam yolladığım kocam öğleden sonra hayatıyla savaş veriyor-du.”
“Kocam, arkadaşım, sırdaşım, Aşkhımmmmm.. Anneciğin yaşasaydı “Ah benim pırlanta oğlum, kurban olurum sana ben, Cemim öyle evlattır ki” diye bana anlattığı gibi anlatırdı herkese seni. Sen Allahına inanan, hak yemekten korkan, cebindeki parayı gözünü kırpma-dan paylaşan, meslek aşkıyla yanıp tutuşan Cemim,Seninle tek göz odada yaşarım. Seninle gerekirse mercimek kaynatır yerim. Yeter ki sen hep yanımda ol. Sen bana yine Hımımm, Minnağım, minik elllim, ömrüm, dünyam dedikçe dün-yanın en mutlu kadını olmaya devam edeceğim. 28 Ekim 2018 Pazar günü yeniden nefes almaya başladım. Çünkü Aşkhımmmmm uyandı.”
