Uyuyan güzel sendromu genellikle 8 ya da 14 yıl boyunca görülmektedir. Sendrom süreci boyunca çok sık görülebilmekle beraber sanki bir daha hiç olmayacakmış gibi sessizleşerek ardından ataklar şeklinde aniden görülebilmektedir.
Sendroma neden olan kesin bir faktör bilinmemektedir. Fakat bazı enfeksiyonlar ya da yaşanan travmalar sendromun görülmesinde en etkili faktör olarak tespit edilmiştir. Ayrıca viral ya da bakteriyel enfeksiyonlar, sinir sistemi hastalıkları, büyüme hormonu ya da tiroid hormonunun fazla salgılanması, madde kullanımı, tümör oluşumu, prolaktin hormonu fazlalığı ve nörotransmitter madde dengesizliği uyuyan güzel sendromunun görülme nedenleri arasında yer almaktadır. Uyuyan güzel sendromunun genetik etkileri Joshua Katz ve Allan Ropper tarafından incelenmiştir. İnceleme sonuçlarına göre uyuyan güzel sendromuna sahip kişiler HLA-DR2 ve DQ1 antijenlerini taşımaktadır. Yapılan başka bir incelemede ise sendrom görülen kişilerde genotip verileri incelenmiştir. Verilerde HLA-DQB1 alleli artışı tespit edilmiştir. Bu nedenle sendromun nedenleri arasında otoimmün faktör akıllara gelmektedir. Fakat bu durum henüz tam olarak açıklanamamış ve daha fazla literatür araştırması gerektirmektedir.
Sendromun görülme sıklığı kişiden kişiye göre değişiklik göstermektedir. Yılda iki kez görülebildiği gibi on iki kez de görülebilmektedir.
Max Levin ve Willi Klein 1936 yılında uyuyan güzel sendromunun tanımını yapmıştır. Sendromu tanımlamak için 5 farklı vakayı araştırmışlardır. Sonrasında İngiliz Nörolog MacDonald Critchley 11 farklı vaka daha araştırarak 1962 yılında hastalığa Kleine-Levin sendromu denilmesini tavsiye etmiştir.
