BARDAKÇI'DAN TARTIŞMA YARATACAK SÖZLER! TÜRKİYE'DE SANATÇI YOKTUR!

Gazete Habertürk muhabiri İzzet Çapa’nın , Murat Bardakçı’yla çok özel sohbeti...
Aslında konuğum Murat Bardakçı gibi biri olunca, bu girişe önsöz değil “Mukaddime” diyesim var. Ama şurası kesin, Bardakçı ile buluşmamız tam bir gazeteci heveslisiyle yılların doğal gazetecisi arasındaki farkın elle tutulur ispatıydı. Buna “Kekemeliğe karşı akıcı üslubun savaşı” da diyebilirsiniz

Aslında söyleşi denen muhabbeti “hiçbir hazırlığa gerek duyulmayan gevezelikler” olarak görmüyorum ama o türden muameleye tabi tutulmak biraz canımı sıktı itiraf edeyim ki... Ama yine itiraf etmeliyim ki bütün bunları Hababam Sınıfı’nın külyutmaz Mahmut Hoca’sı “hoşgörüsü” ile yapıyordu. Sonuçta benim, “şahsın özel taraflarını anlamaya ve okura tanıtmaya yönelik” ısrarımın, Bardakçı Hoca’nın “Ben artiz miyim yahu”larına toslayıp tuzla buz olması kaçınılmazdı. Yine de, sevgili okura hizmet için kanımın son damlasına kadar direndim. Ağzından öyle şeyler aldım ki, her bir cümlesi keyifle okunası. Bir de casuslarımdan duyduklarım var: “O, muhteşem bir aşçıdır. Yurtdışına çıktığında sadece kitapçılara ve marketlere gider. Bavul bavul sos, kilolarca meyve, koli koli kitap getirir. Ayrıca bütün, kesilmemiş ördekler... Evinde verdiği davetlerde iki gün önce mutfağa girer, patlıcan oturtmadan en olmadık Fransız yemeklerine kadar her şeyi bizzat yapar. Giyim için alışverişe çıktığında beğendiği her üründen en az bir düzine alır. Aynı ayakkabıdan, aynı gömlekten, aynı elbiseden... Böylece “Bugün ne giysem” derdinden kurtulmuş olur. Kullanmadığı 20 takım elbiseyi dolabında saklar, 5 yıl demlendirdikten sonra giyer. Kullanmaya kıyamadığı en az 100 çantası vardır...” Haydi iyi okumalar...

Murat Bardakçı mesleki faaliyetleri dışında pek tanınmıyor. Biraz sizden söz etsek...
Tanımasınlar güzel kardeşim, ben artist miyim?

Ama internette bile hakkınızda çelişkili bilgiler var...
İnternetteki bilgilerin yüzde biri bile doğru değil. İnternette araştırma yapılmaz, kaynak aranmaz. Yıllardır bunun mücadelesini veriyorum.

Biz de hakkınızdaki araştırmayı sadece internette yapmadık. Mesela duyumlarımıza göre evlendiğiniz gün eşinizi eve gönderip hemen gazeteye gelmişsiniz. Doğru mu?
Doğru. Aynısını babam da yapmış. Yazılacak yazım vardı. Eşim bu durumu anneme anlatmış, annemin cevabı: “Bunun babası da bana aynı şeyi yapmıştı.” Fatih de (Altaylı) aynı şekilde davranmıştı. Biz gazeteciyiz, normaldir.

Neden Cadillac tercih ediyorsunuz?
Özel bir sebebi yok. Bundan önce de Chevrolet’m vardı. Arabada görgüsüzler gibi önde oturmayı severim. Şoförden de uzak olmak isterim. O yüzden Amerikan arabası alırım.

“Artist değil gazeteciyim, özel hayatımdan bahsetmeyi sevmiyorum” diyorsunuz ama Fatih Altaylı zaman zaman röportajlarında özel yaşamını anlatıyor.
Oklavayla hamur açtığını anlattı mı mesela? Dahasını da söyleyeyim mi?


‘BUGÜNKÜ MAGAZİN ÇÖPLÜK’

Tamam tamam... İş sarpa sarmadan özel hayatlardan uzaklaşalım. Uzun zamandır merakımı mucip olan bir şey var. Osmanlı’da magazin var mıydı? Bir tarihçi olarak...
Önce şurada anlaşalım. Ben tarihçi değilim. Hiçbir zaman da bunu iddia etmedim. Gazeteciyim.

O zaman gazeteci Murat Bardakçı’ya soralım aynı soruyu.
Tabii vardı. Ama bugünkü gibi çerçöp tiplerin didişmesi, kıçlarını başlarını açması değildi. Kültürel bir boyutu vardı. Oradaki magazin kavramları, bugün edebiyat tarihlerinde öğretilen konulardır.

Nerede yayınlanıyordu bunlar? Gazetelerde mi?
Kitap yazıyordu adamlar. En önemli magazin kaynaklarından biri Aşık Çelebi Tezkeresi’dir. Tezkereler, şairlerin toplu halde biyografilerini anlatan kitaplardır.

Hangi döneme denk geliyor Aşık Paşa?
Kanuni dönemi. O kitap baştan aşağı dedikodudur. Fakat edebiyat tarihimizdeki ilk ve tek kaynaktır. Her şeyi ondan öğreniyoruz. Sonra mesela Evliya Çelebi...

Evliya Çelebi mi? O da mı magazinciydi?
Bence adam gelmiş geçmiş en büyük magazin gazetecisidir. Seyahatname’sinde yazdığı her şey, gırgırı, şusu busu hepsi magazindir.

Bugünün Evliya Çelebi’si kim?
Yok öyle biri... O tektir.

Yeri gelmişken, şimdiki magazine ne diyorsunuz?
Çöplük.

Takip eder misiniz peki?
Hayır.

O zaman çöplük olduğunu nasıl biliyorsunuz?
Okumam, bakarım. Bu, arz talep meselesi değil bir üsluptur. Ağır tarih konularını memlekette moda yaptım. Bu yetenek ve üsluptur. I Bir de şöyle bir şehir efsanesi var. Dedikodu yapma konusunda uzmanmışsınız. Yakın dostlarla buluşup kaynatırmışsınız kazanı... Efendim bazı sosyal bilgileri paylaşmak dedikodu değildir. Dedikodu gıybettir, dinen günahtır.

Peki sizin yaptığınız ne? Biz ona biyografi diyoruz.
Bilgi paylaşımı. Dedikodunun içinde iftira vardır. Bizde iftira yoktur.

Evde çok geniş bir kütüphaneniz olduğu söyleniyor.
Çöpçülüğü de sevmem koleksiyonculuğu da. Rasyonel olacak, işime yarayacak kaynak kitapları alırım. Kaynak dediğin de 200-300 kitaptır zaten. I

Kitaplara epey para ödüyor olmalısınız.

Yıllardır kitap almıyorum. Zaten gereklileri topladım. Aldığımda ucuzdu kitaplar. Yeni zenginler gösteriş için metreyle kütüphane almaya başlayınca kitap fiyatları arttı tabii.

‘KATERİNA’NIN KOLYESİ NESLİŞAH SULTAN’DAYDI’

Biraz da hakkında kitap yazdığınız Neslişah Sultan konusuna gelelim. Nicky Haslam diye bir iç mimar var, bütün ünlülerin evini yapan... Ünlü değil de “Görgüsüz” desek?
Yapmayın! Neyse Nicky anılarını yazmış, bir bölümde “Mustafa Koç’un düğününe Prenses Neslişah’ın Osmanlı pırlantalarını göğüslerinde titreterek katıldığını” söylüyor. Neslişah Sultan çok yakından tanıdığım biri, Osmanlı pırlantaları yoktur. Uydurmuşlar.

Sahte olamaz mı?
Sahte takmaz onlar. Neslişah Sultan’ın çok güzel incileri vardır ama pırlantaları yoktur. Baltacı’nın Katerina’sının kolyesi ondaydı, 1963 yılının 26 Mayıs günü Londra’da Christie’s Müzayede Evi’nde satmak zorunda kaldı.

Bazen kader ağlarını ne garip örüyor. Neslişah Sultan, Mustafa Koç’un düğününe katılıyor ama Koç’un dedesi, Hanedan’ın ipini çeken kararnameyi kâğıda dökenlerden biri.
Vehbi Koç, 23 yaşındayken Büyük Millet Meclisi’nin zabıt katiplerindenmiş. 3 Mart 1924’te Hilafet’in kaldırıldığı gizli celsenin kayıtlarını tutan 2 kişiden biri de oymuş. Saatlerce yazmış o gece.

O günlerde aynı zamanda bakkallık da yapıyor Vehbi Bey...
Tabii, işin ilginç tarafı da bu. Yeni Cumhuriyet’te okur yazar o kadar az ki, bakkalın oğluna “Gel sen yaz” diyorlar.

ABDÜLMECİD’İN GAYRİMEŞRU TORUNU

Bu detayı ilk siz ortaya çıkardınız, nasıl oldu?
Tesadüfen öğrendim. Rahmetli Vehbi Bey’e sordum. “Doğru” deyince, yazılı göndermesini rica ettim. O da bir mektup yazıp rahmetli Sevgi Gönül’le gönderdi. Öteki zabıt kâtibi de Hıfzı Veldet Velidedeoğlu’dur.

Biraz da kıyaslamalı tarih dersine geçsek. Günümüzde bir şike salgınıdır gidiyor, futbolda şike, reytingde şike... Tarihte de var mıdır şike?
Valla böyle şiir gibi soruları hiç sevmem. Soruyu açıkça sorsana...

O zaman şöyle sorayım: Tarihi bilgiler herhangi bir nedenle saklanır mı? Mesela sizin sakladıklarınız var mı?
Yayınladığım belgelerde özel hayatla ilgili kısımları çıkarırım. Saklamam ama oraya nokta koyup geçerim.

Abdülmecid’in gayrimeşru torununun şu anda sosyetemizin mensubu olduğu söyleniyor doğru mu?
Bunu soran belki 20’nci gazetecisin ama öğrenemezsin. Kim olduğunu çok iyi bilirsiniz, ailesini de tanırsınız ama söylemem. Söylersem Sultan beni öldürür. Çünkü o kişi “Neslişah Sultan’ı yazıyorsun, beni de Piç Sultan diye yaz” diye dalga geçip duruyor zaten.

Ama bu günahıyla, sevabıyla bizim hikâyemiz değil midir?
Hayır efendim, bu kişi büyükbabasının ve babasının kim olduğunun ortaya çıkmasını istemiyorsa, bunu açıklamaya kimsenin hakkı yoktur.

Silikon, botoks, gerdirme yokken Osmanlı’da kadınlar nasıl gençleşiyorlardı?
Refik Halit’in Bir Devir İki Hayat’ını oku, dönemin bütün güzellik sırlarını öğren. Bilgi okuyarak öğrenilir.

İlk dersimizi aldık, devam ediyoruz. Peki o dönemde nasıl eğlenirlermiş? Mesela en ünlü eğlence yerleri nerelerdi?
Erkekler için soruyorsan son dönemde en çok rağbet gören yer Langa Fatma’nın kerhanesiydi. Cevdet Paşa tarihinde “Langa Fatma öldükten sonra İstanbul’da öyle bir kerhane açılmadı” yazar.

Kerhane sözcüğünü de açıklasanız? Kâr eden yer anlamına mı geliyor gerçekten?
Hayır. Kerhane sözcüğünün Farsça’da işyeri anlamına gelen kâr-hane’den geldiği sanılır ama bu yanlıştır. Kelimenin aslı Arapça’da iğrenme, tiksinme anlamına gelen kerh’dir. Eskiler bunun sonuna Farsça ev anlamına gelen haneyi eklemişler ve kerhhane yapmışlar. Zamanla “h”lerden biri düşmüş.

Eşcinsellik de çok yaygınmış Osmanlı’da. Bugünkü gibi olmasa da gay kulüpler var mıydı?
Bugünkü kurumlarla o günküleri mukayese etmeyin. Benim bildiğim tek yer vardır. Deli Birader’in Beşiktaş’taki hamamı ve mahalleli başına yıkmıştır o hamamı. Aslında o dönemde böyle ilişkilere pek ses çıkarılmazdı.

Bir de Kâğıthane’deki köşklerden söz edilir...
Onlar kulüp değil, Lale Devri’nin son dönemlerindeki eğlence meclisi mekânlarıdır.

Peki kadın-erkek birlikte gidilen bir yer yok muydu?
Kadının ne haddine bir yere gitmek. O zamanın eğlencesi kültür temellidir. Bugün Türk edebiyatının en önemli eserleri ve en meşhur Divan şiirleri eğlence dediğiniz mekânlar için yazılmıştır.

Yani Ferrari filan yok...
Kültürün olduğu yerde görgüsüzlük olmaz. Şimdiki gibi 2-3 zenginin hava atacağı ortamlar yoktur.

Peki dedikodular nasıl yayılırdı... Şimdi Twitter var. Neydi o zamanın Twitter’ı?
İstanbul’da dedikodular her zaman vardır. Kulaktan kulağa yayılırdı. Arapça’da bir söz vardır “İki kişinin arasında olan şey sır değildir” diye.

Saraydan nasıl sızıyordu?
Yahu devir değişti de, âdetler de mi değişti sanıyorsunuz? Değişen sadece kılık kıyafet. Her şey aynıdır. O zamanın dedikodu kaynağı da bohçacı kadınlardı. Ağızdan ağıza sızıyordu dedikodular.

‘BUGÜNÜN SOSYETESİ DÖKÜNTÜ’

Osmanlı’daki müneccimbaşını da sormak istiyorum. “Onlara danışmadan sefere çıkılmazmış.”
Her padişah devrinde değil. Eşref saati diye bir inanç vardır eskilerde. Müneccimbaşının asıl görevi takvim yapmaktır. Ek göreviyse, padişah isterse eşref saatini bulmak.

Falla ilgilisi yok yani.
Kesinlikle falla ilgisi yok. Fal, yani geleceğe bakmak İslam’da haramdır. Eşref saatiyse “Şu saatlerde şu işler yapılsa bereketli olur” gibi önerileri içerir. Buna 3. Mustafa’nın çok merakı vardı.

“Timing” dediğimiz şey mi?
Hayır, astronomik bir hesaplamadır bu. Yıldıznameyle filan ilgisi yok. Müneccimbaşları astronomdu, bildiğin fizikçi.

Mesela Muhteşem Yüzyıl’da büyücüsü var sarayın...
Siz filmi tarih mi zannediyorsunuz? Gerçek değil.

Siz Muhteşem Yüzyıl’ı beğeniyor musunuz?
Seyretmiyorum ki. Vaktim yok. Yabancı dizileri de hızlı seyrederim. Bir bölüm 9 dakika falan sürüyor. Ama Muhteşem Yüzyıl’ı destekledim. Çünkü tarihten nefret eden bir toplumun tarihe ilgi göstermesini sağladı. Sadece ilk 2 bölümünü izledim.

O dönemin sosyetesi ile günümüzü kıyaslarsak?
Osmanlı’da aristokrasi ve burjuvazi vardı, bugünün sosyetesi döküntü.

Gazetelerin sosyete sayfalarında boy gösterenlere ne diyeceksiniz?
Onların çoğu yeni zengin. Sosyetenin tek şartı para değildir. Aristokrasinin parası yoktur ki. Görgüdür önemli olan.

O zaman şöyle bir soru geliyor akl: 100 senelik bile geçmişi olmayan Türkiye Cumhuriyeti’nin sosyetesi olabilir mi?
Türkiye ile Osmanlı iki farklı devlet değildir, aynı devlettir sadece ismi değişmiştir. Devlet devam eder. Bizde de devam eden bir sosyete vardır aslında.

Peki nerede onlar?
Evlerde. Çıkmıyorlar ve kendi içine kapanmış vaziyetteler.

Bir sınıfa ait olamama duygusu mu bu?
Hayır, ayağa düşmek korkusu.

ZSA ZSA GABOR BEKÂRETİNİ ATATÜRK’E VERDİ Mİ?

Belçika ve İngiltere gibi sembolik bir krallık kalsaydı daha mı iyi olurdu?
Olmazdı. Sebebi de şu; onlarda tekeşlilik vardır ve hanedan mensuplarının sayısı azdır. Bizde çokeşlilik var. Türkiye’den dışarı atıldıklarında haneden 155 kişiydi. Erkek soyundan gelenler bunlar. Kadın soyundan geliyorsan bitmiştir. Onlar prens ve prenses olamazlar. Bakın şu anda kalan 60 küsur kişi. İngiliz Kraliyet ailesi sadece 11-12 kişi.

Bir anda bu insanların ülkeden sürülmesi doğru muydu?
O günkü şartları düşünmek lazım. Rusya’da Romanov’lar öldürüldü. Habsburg’lar bizden daha beter sürüklendiler. Ayrıca Padişah kovulmadı, kendi gitti. Mecburdu, o ayrı. Aristokrasi 1952’de ülkeye döndü. Çoğu hâlâ Türkiye’de.

Neslişah Sultan’ın Atatürk’ün ölümüne tepkisi neydi? Sevinmiş midir? Bir şey anlattı mı?
Atatürk öldüğünde Neslişah 14 yaşında. Onlarda nefret yoktur. Çünkü onlar devlette devamlılığa inanırlardı. Neslişah Sultan açık açık söyler “Kovduğu için çocukluğum beş parasız geçti ama devleti kurtardı” diye. Bunu da samimi söyler.

Atatürk o gün deseydi ki “Bu hanedanı yıktım kendime yeni hanedan kurdum!” Ne olurdu?
Çocuğu yok!

Diyelim ki var!
İstese yapardı tabii. Ama halife olamazdı. Padişah olabilirdi ancak.

Hiç mi aklından geçmemiştir?

1903’ten itibaren notlarında hep cumhuriyet yazmıştır. Ama istese padişah olabilirdi.

Peki yeri gelmişken Zsa Zsa Gabor “bekâretini Atatürk’e verdiğini” söylüyor, doğru mudur?
Başında değildim. O da yaşıyor. Hatıralarını yazdı, ölünce yayınlanacak. Oradan göreceğiz. Ne derece doğru, o da ayrı.

Neden yalan söylesin?
Bekâretini Atatürk’e verse ne olur vermese ne olur? Tarih bakımından bir önemi yok.

Magazinsel olarak çok önemli ama. Peki magazin günah mı?
Günah tabii, haram. Hem gıybet olduğu için hem de kadını ön plana çıkardığı için haram. Kâfirlik.

‘FESTİVAL FİLMLERİ DÜNYANIN EN SIKICI FİLMLERİDİR’

Tarkan’ı dinliyor musunuz? Ya da seyrediyor musunuz diyelim.
Allah aşkına neyini seyredeyim. Benim zevkim var. Ben müzisyenim.

Oynama şıkıdım şıkıdım dersek!
Tabii canım, muhteşem!

Ama Tarkan için çok iyi bir alaturka eğitimi almış diyorlar!
Hayır efendim, Adapazarı Musiki Derneği’nde Erol Sayan’ın kursuna gitmiş. Onun da detaylarını bilirim.

Bu durumda hiç sanatçımız yok!
Evet, Türkiye’de sanatçı yoktur. Sadece müzikte değil hiçbir alanda yoktur.

Peki ses sanatçısı yok, film yönetmeni de mi yok şu gariban ülkede?
Bir Fellini çıkardık mı?

Nuri Bilge Ceylan’ımız var ama!
Köylerde çekilmiş festival filmlerini seyredince, köylünün ayak kokusu ekrandan geliyor. Festival filmleri dünyanın en sıkıcı filmleridir ve onlardan sanat falan da çıkmaz.

En son ne zaman film izlediniz?
Şu anda CSI Miami’yi seyrediyorum...

CSI demişken, FBI, MOSSAD, KGB gibi gizli örgütlerin operasyonlarında doğaüstü varlıklarla işbirliği yaptığı söyleniyor...
O gruplara mensup olmadığım için bilemeyeceğim. Kulaktan dolma bir şeyi ben mümkün değil söylemem. Hele de belgesini görmeden.

Bir de Bush, Irak’a girildiğinde “Irak kütüphanesini gemiye koyun bana gönderin” demiş. Ezoterik bilgileri kullanmak için...
Irak’ta kütüphane mi varmış! Bunu söyleyen hangi cahilse, Irak’taki kütüphanenin 13. yüzyılda Moğol baskınıyla bittiğini de öğrensin bir zahmet.

’NAZIM ÇOK BÜYÜK ŞAİR DEĞİLDİR’

En iyisi sanata dönelim. Günümüz şairlerinden kimleri okursunuz?
Türkiye’de şair yoktur, son olarak Attila İlhan vardı benim için.

Murathan Mungan okumaz mısınız?
Ben size ne dedim. Yüksek zevklerim var. Bunu saklamam ve onları okumam.

Anladım siz beni çıldırtmaya çalışıyorsunuz. Peki Nâzım Hikmet!
Bence çok büyük bir şair değildir, Attila İlhan ondan daha üstündür. Türkiye’de, doğu toplumlarında bir âdet vardır. Mazlum olarak lanse edildiğin takdirde senin diğer yeteneklerin de yukarıya çıkarılır. Nâzım öyledir. Necip Fazıllar’ı, Hâşimler’i, Akifler’i unutmayın.

Peki ya Necip Fazıl?
Çok büyük bir şairdir. I Nâzım’ı siyasi görüşü yüzünden sevmiyor olabilir misiniz? Hayır edebiyat açısından bakıyorum. Çok güzel şiirleri ama dendiği gibi çok büyük şair değildir. “Ne kadınlar sevdim zaten yoktular” gibi bir sözü yoktur.

’ZEVKSİZ BİR TOPLUM OLDUK’

Son şairiniz Attila İlhan, şarkıcınız Safiye Ayla. Başka da kimse yok.
Yok. Türkiye’de sanat bitti. Zevksiz bir toplum olduk.

Hiç çağdışı olduğunuzu söylemek cesaretinde bulunan biri oldu mu?
Söylese ne olacak? Çağdışı değilim ki, son derece zevkli bir adamım.

Zevk göreceli bir şey. Ama sizinkiler biraz çağın dışında gibi geldi bana.
Zevkler ve renkler bal gibi tartışılır. Ama elâlemin zevkiyle benim zevkim neden bir olsun ki?

Renk dedik de biraz da ressamların canına okusak? “Türk ressamı” deyince kim gelir aklınıza?
Türk resmi yoktur. Türkiye resim adı altında resim, galeri mafyası vardır. Galeri sahiplerinin birbirlerine yolladıkları ihbar mektuplarını göstersem ağzın açık kalır. Edirne’nin dışında para etmeyen şey evrensel olamaz. Meselâ Günseli Kato klasiktir, onu ayrı tutuyorum.

Roman?
Roman da yok. 500 sene sonra belki.

Nobel aldı bir romancımız. Olmayan romanımızın nesine verdiler ödülü?
Orhan Pamuk’un bildiğim kadarıyla 2 romanı intihaldir. Birini yayınladım daha önce, Beyaz Kale’yi. Bir romanı daha vardır ama ismini şimdi vermeyeyim. O da çok önemli bir Amerikalı yazardan çalıntı. Nobel ödül komitesinin bu Amerikalı yazarı bilmemesi imkânsız. Dolayısıyla Nobel tamamen siyasi bir ödüldür.

‘DÖNEK BİR SOLCU OLACAĞIMA FAŞİST DESİNLER’

Bir de Müslümanlara verelim zafiyeti...
Hayır bir muhalife verilmesi gerekirdi. “Şu kadar Ermeni’yi Kürt’ü kestik” demeseydi alamazdı o ödülü.

Ama insanımız seviyor, sizin kitaplardan daha çok basılıyor kitapları!
Sokaktaki adamın zevkiyle benimki bir değil. Bülent Ersoy’u da dinliyorlar ama bağırıyor herif.

Türkiye’de bir entelijansiya olduğunu ve buna mensup kültürlü insanların bulunduğunu kabul etmiyor musunuz?
Türkiye’deki o entelijansiya kendi arasında, ortalarda değil. Türkiye’de entelektüel olacaksan Osmanlıca’yı gazete okur gibi okuyacaksın. Bundan 60 sene önce dedenin ya da anneannenin yazdığı mektubu okuyamazsan sen entelektüel değil, cahilsin demektir.

Kaç kişi vardır ki bu tanıma uyan?
Türkiye’de sosyete de vardır, aristokrasi de, entelektüel çevre de... Ama kendilerini göstermezler.

Peki nedir bunun sebebi?
Ortaya çıkacaklar da ne olacak. Türkiye cahil bir toplum oldu. Bir memleketin çoğunluğu neyse azınlığı da aynıdır. Basını neyse, entelektüeli de aynıdır. Bizim yazı işleri toplantısında baktım herkes din konusunda atıp tutuyor, “Ulan bir kişi Fatiha okusun bin dolar vereceğim” dedim, kimse okuyamadı.

Sormazsam modacı dostlarım alınır; size göre modacı var mı peki Türkiye’de?
Yok. Modacıda ölçüm ne biliyor musun; Saint Honore Caddesi’nde dükkânı olacak.

O yok, bu yok, iyi ki sizin program var. Şimdi ona gelirsek. Nihat Doğan’ı partner olarak düşündüğünüz doğru mu?
Programımız herkese açıktır.

Onun yerine Hilal Cebeci daha münasip değil midir?
Onu düşündüm ben. Tarihin Arka Odası yerine, “Tarihin yatak odası” dediler. Hiç o laflardan alınmam. Türkiye’de 40 senedir yapılmayan işi yeniden moda ettim. Bunu ukalalık olarak görmeyin.

“Panpiş”le göz göze program yapmak biraz yıpratmaz mı insanı?
Akademik program yaparım ama kimse izlemez. Gazeteci olarak yapıyorum o programı. Bizim bir partnerimiz var: Pelin Batu. Onu da gözardı etmeyin.

Ama Pelin Batu size “Faşist” dedi.
İftihar ederim, ben ayın faşisti seçilmiştim. Türkiye’de “Türk’üm” deyince faşist oluyorsun. Sahtekâr, yalancı değilim. Allah dönek bir solcu olmaktan korusun. Bunların arasında faşist söylemini şeref addederim. Eğer “Türk’üm” demek faşistlikse iftihar ettiğimi hiç saklamam.

Faşistlik bir kesime göre ağır bir suçlama.
Olabilir. Geçen yıl mart ayının faşisti ben seçildim. Sonra başkasını seçtiler mi bilmiyorum. Benden sonra daha büyük bir faşist bulamadıkları için seçmediler sanırım. Aslında “ayın” değil “yılın faşisti” deselerdi daha memnun olurdum.

Başına mutlaka bir şey geliyor konuklarınızın. Cübbeli Ahmet mesela. Ne diyorsunuz hoca için?
Özel hayatıyla ilgili iddialar beni ilgilendirmez. Fakat son dönemde, gerek ayet, gerek hadis konusunda onun kadar bilgilisini görmedim.