AZİZ ÜSTEL'LE ERTUĞRUL ÖZKÖK YILMAZ GÜNEY DİYE KİMİN MEZARININ BAŞINDA DUA OKUDU?..

Paris... Yıllardan 1984.Aylardan Eylül sonu ya da Ekim başı.Ama bildiğim bi şey var o da rüzgarın jilet attığı.

Ertuğrul öğretim görevlisi o zamanlar.

Burs ayarlamış, Paris´in yolunu tutmuş.

Biz de rahmetli eşim Neslihan´la gitmişiz üç beş günlüğüne.

Ertuğrul, Ankara´dan hepimizin tanıdığı, Fransız bir diplomatın evinde kalıyor.

Bizse içi boş yıldızlı bi otelde.

O gün Neslihan, şimdi adını unuttuğum o diplomatın eşiyle müze geziyor.

Ertuğrul´la ben de aylak aylak dolaşıyoruz sokaklarda.

Paris´i iyi biliyor. Öğrencilik yılları geçmiş. Fransızcası da sular seller gibi!

Üşüyoruz.

Benim sırtımda gocuk gibi bi şey var; Onu çok iyi hatırlıyorum. Çünkü yıllar sonra, Roma-Galatasaray maçına gittiğimde, otel odamdan uyanığın biri yürütmüştü.

Neyse...

Cebimizde doğru dürüst para falan da yok ha!

Ertuğrul´un resmen dişleri birbirine vuruyor soğuktan. Dalıyoruz, vitrininde kocaman harflerle yüzde bilmem kaç indirim var yazan bir mağazaya. Paraları denkleştirip kalın bir süveter alıyoruz Ertuğrul´a.

Sonra gene düşüyoruz sokaklara.

Yılmaz Güney´in `Yol´ adlı filmini izlemişiz ikimiz de. O zamanlar Türkiye´de yasak. Ama film Cannes´da, Altın Palmiye´yi Costa Gavras´ın Kayıp adlı filmiyle paylaşmış. Gidip bakalım demişiz.

Bana göre filmden başka her şeye benziyor.

İçeriği değil salt, görüntü, çekimler, senaryo. Sadece Tarık Akan´ın oyunculuğu kalıyor akıllarda.

Ertuğrul beğenmiş mi hatırlamıyorum. Ama beğendiğini hiç sanmıyorum. Nereyegidelim... ne yapalım... diye konuşurken, Ertuğrul dedi ki:

`Sen hiç Pere Lachaise Mezarlığı´na gittin mi?

`Yooo.´

`Gel gidelim!´

Mezarlığı biliyorum tabi. Kimi ararsanız orada gömülü... Oscar Wilde´dan tutunChopin´e; Balzac´dan Moliere´e; ünlü rock şarkıcısı Jim Morrison, Bizet, Proustderken Napolyon´un metresi Kontes Walewski, Edith Piaf, Napolyon´un hemenhemen bütün ünlü mareşalleri, ressamlar, oyuncular, ozanlar, İran KürdistanDemokrat Parti Lideri Kasımlu. herkes, herkes orada, yan yana yatıyor.

Philippe Auguste Metrosuna atlıyoruz, Ménilmontant Bulvarında iniyoruz... Ana girişin karşısında.

Tam o sırada Yılmaz Güney´in de bu mezarlıkta toprağa verildiği aklımıza geliyor.

`Gidelim. Mezarını ziyaret edelim´diyoruz birbirimize.

Kapı girişinde Ertuğrul bekçilerden birinin yanına gidiyor. Konuşuyor adamla, üç beş saniye. Sonra yanıma geliyor:

`Tamam Aziz öğrendim yerini. Şöyle gideceğiz. Sonra ilk sağ´ falan diye anlatıyor. Parsel numarasını bile almış. Daha yeni toprağa verildiğinde mezar taşı falan yokturdiyorum ben... Gidiyoruz Ertuğrul´un aldığı tarife göre... Kısa bir süre sonra üzeri çiçeklerle kaplı, yeni bir mezarın önüne geliyoruz.

`Herhalde burasıdır´ diyorum ben.

`Parsel numarası da tutuyor´ diyor Ertuğrul.

Yan yana duruyoruz. `Allah rahmet eylesin´ diye mırıldandıktan sonra Fatihaokuyoruz Yılmaz Güney´in ruhuna.

Tam Fatiha´yı okuyup bitirmişiz, üç dört adam geliyor yanımıza. İngilizce konuşuyoradamlar.

`Nereden tanırdınız?´ diye soruyor adamlardan biri.

`Tanınmaz mı? Bırakın Türkiye´yi bütün dünya tanıdı onu artık.´

Adamlar birbirlerine bakıyorlar. Sonra kara kuru, yanağında Şark çıbanı olan biribana dikiyor gözlerini:

`Ebu Firaz´ı Türkiye´de de dünyada da tanıyorlar da ne demek?!´

Ertuğrul´la birbirimize bakıyoruz şaşkın şaşkın. Ebu Firaz da kim yahu?

`Ebu Firaz mı?´

`Evet´diyor adam. `Filistinli akrabamız. Çok seveni vardı Paris´te.´

`Şimdi. Bu onun mezarı mı?´

`Evet... Siz kimin sandınız?´

`Şey... Yılmaz Güney´in.´

` O da kim?!´

Neyse... Gerisi kem küm tabi... Mezarlık bekçisine sövüp sayıyoruz ikimiz de... Amasonunda Fatiha´nın boşa gitmediğine karar veriyoruz... Yanlış mezarda doğru duaokumuşuz hiç olmazsa!

AZİZ ÜSTEL/STAR