12 Tem 2012 05:35
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 13:54
AYŞECİK ANNESİNE FENA PATLADI; ''TAM DA İYİYDİM BE ANNE''
Ayşe Özyılmazel, televizyona çıkıp kendisini savunan annesine öyle böyle bozulmamış meğer!
Sevdiklerimizi koruyalım derken...
Son derece kızgınım.
Yalan söyleyemem, olmamış gibi de yapamam.
Anneme öyle böyle değil, fena bozuğum.
Sanırım bir süre kendisiyle konuşmayacağım.
O derece kırgınım.
Çünkü çıktığı magazin programında özel hayatımla ilgili uzun uzun konuştu. Kendisini önceden defalarca uyarmama rağmen, bana söz vermesine rağmen...
Savunması; "Ben anneyim, senin suçlanmana dayanamıyorum."
Peki...
Peki, ben yine aynı konuların köpürmesine dayanabiliyor muyum? Ben savunulmak mı istedim? Benim dilim, kalemim yok mu?
Niçin ailemden istediğim tek şeyin yapılması bu kadar zor?
Bazen sevdiklerimizi koruyalım derken onlara en büyük zararı verebiliyoruz maalesef.
Bazen duygularımıza kapılıyor ve çocuğumuz bile olsa, özel hayatına saygı duymamız gerektiğini atlıyoruz.
İKİSİNİ DE ÇOK SEVİYORUM AMA...
Babam bir yandan, annem bir yandan...
İkisini de çok seviyorum ama derdimi yüz yüze anlatamadığım için bir de buradan anlatma yolunu seçiyorum.
Siz sadece bana halimi hatırımı sorun, elimi tutun, "Canım kızım" deyin yeter.
İyi niyetle de olsa özel hayatımla ya da iş hayatımla ilgili kurduğunuz cümleler bana zarar veriyor. Kalbimi kırıyor. Ortalığı karıştırmaktan başka işe yaramıyor.
Sizin çocuğunuz olabilirim ama koskoca bir kadınım.
Çok çalıştım, çok çalışmaktayım.
Dört bir yanda yanlışımı yakalamak için bekleyenler varken, her kafadan bir ses çıkarken siz onlara en güzel malzemeyi vermeyin.
Canım yanıyor. Tam ayağa kalkarken en yakınlarım istemeden de olsa çelme takıyor.
TAM DA İYİYDİM BE ANNE!
Beni seviyorsanız, iyi ya da kötü konuşmayın.
Savunmayın.
Siz yanımda durun, ben sizin desteğinizi arkamda hissedeyim; bu bana yeter.
Herkesin hayatı kendine, herkesin deneyimi kendine, herkes bir yoldan geçiyor. Bırakın ben de kendi yolumda yürüyeyim.
Gerekirse cümle kurmayı bilirim elbet.
Lütfen.
Tam da iyiydim be anne. Ah anne!
Not: Selma Hanım’ın kardeşi bir mektup yazmış. Annemin açıklamaları üstüne... Haklıdır.
Çünkü bir kız kardeş olarak onun ne acılar çektiğini, ailece nerelerden geçtiklerini, başlarına nelerin geldiğini ben bilemem.
Bu konuda diyecek sözüm olamaz.
Üzgünüm.
Ayşe ÖZYILMAZEL / SABAH
Son derece kızgınım.
Yalan söyleyemem, olmamış gibi de yapamam.
Anneme öyle böyle değil, fena bozuğum.
Sanırım bir süre kendisiyle konuşmayacağım.
O derece kırgınım.
Çünkü çıktığı magazin programında özel hayatımla ilgili uzun uzun konuştu. Kendisini önceden defalarca uyarmama rağmen, bana söz vermesine rağmen...
Savunması; "Ben anneyim, senin suçlanmana dayanamıyorum."
Peki...
Peki, ben yine aynı konuların köpürmesine dayanabiliyor muyum? Ben savunulmak mı istedim? Benim dilim, kalemim yok mu?
Niçin ailemden istediğim tek şeyin yapılması bu kadar zor?
Bazen sevdiklerimizi koruyalım derken onlara en büyük zararı verebiliyoruz maalesef.
Bazen duygularımıza kapılıyor ve çocuğumuz bile olsa, özel hayatına saygı duymamız gerektiğini atlıyoruz.
İKİSİNİ DE ÇOK SEVİYORUM AMA...
Babam bir yandan, annem bir yandan...
İkisini de çok seviyorum ama derdimi yüz yüze anlatamadığım için bir de buradan anlatma yolunu seçiyorum.
Siz sadece bana halimi hatırımı sorun, elimi tutun, "Canım kızım" deyin yeter.
İyi niyetle de olsa özel hayatımla ya da iş hayatımla ilgili kurduğunuz cümleler bana zarar veriyor. Kalbimi kırıyor. Ortalığı karıştırmaktan başka işe yaramıyor.
Sizin çocuğunuz olabilirim ama koskoca bir kadınım.
Çok çalıştım, çok çalışmaktayım.
Dört bir yanda yanlışımı yakalamak için bekleyenler varken, her kafadan bir ses çıkarken siz onlara en güzel malzemeyi vermeyin.
Canım yanıyor. Tam ayağa kalkarken en yakınlarım istemeden de olsa çelme takıyor.
TAM DA İYİYDİM BE ANNE!
Beni seviyorsanız, iyi ya da kötü konuşmayın.
Savunmayın.
Siz yanımda durun, ben sizin desteğinizi arkamda hissedeyim; bu bana yeter.
Herkesin hayatı kendine, herkesin deneyimi kendine, herkes bir yoldan geçiyor. Bırakın ben de kendi yolumda yürüyeyim.
Gerekirse cümle kurmayı bilirim elbet.
Lütfen.
Tam da iyiydim be anne. Ah anne!
Not: Selma Hanım’ın kardeşi bir mektup yazmış. Annemin açıklamaları üstüne... Haklıdır.
Çünkü bir kız kardeş olarak onun ne acılar çektiğini, ailece nerelerden geçtiklerini, başlarına nelerin geldiğini ben bilemem.
Bu konuda diyecek sözüm olamaz.
Üzgünüm.
Ayşe ÖZYILMAZEL / SABAH
