ZENGİN ÇOCUKLARI NEDEN ŞEHİT OLMUYOR?

Acıyı yaşama kültürü

Gülin Yıldırımkaya yönetimindeki Polemik sayfamızda düşünmesi bile insanı zorlayan "zengin çocukları neden şehit olmuyor" sorusu farklı görüşteki insanlardan alınan cevaplarla tartışıldı.

Şehit cenazelerinden gelen görüntüleri her izlediğimde benim de kafama bu tür bir soru takılıyordu.

Baştan şunu söyleyeyim Türk Silahlı Kuvvetleri'nin zenginlerin çocuklarını kollama gibi bir tavrı katiyen yok.

Aksine parasına güvenip de torpil isteyebileceklere karşı tavır da koyabiliyorlar.

Ben zengin değilim ama askerleri tanıyabileceğimi sanarak kendi çocukları için yardım isteyenler oluyor tabii, ama ben onlara hep hayır dedim. Çünkü tanıdık bulup torpil istesem bile, sadece bu istendiği için göndermeyecekleri varsa bile oğlanı hassas bölgelere göndereceklerini biliyorum.

Yardım talep edenler o zaman anlamamışlardı ama taleplerini reddederek aslında onlara iyilik yapmıştım.

Şunu da vurgulayayım. Ölüm zengin fakir ayrımı yapmıyor. Zengin çocukları şehit olmuyor diye bir şey yok. Ben yavrularını şehit veren zengin aileler tanıyorum, adlarının verilmesini katiyen istemeyecekleri için burada kimler olduğunu söylemiyorum.

Bu konuyu düşünürken parayı kesinlikle bir faktör olarak işin içine katmayalım.

Ancak şu var, eğer çocuk eğitimliyse hem askerliğini kısa dönem yapmak şansı var hem de eğitimli olduğundan azınlık grupta yer alacağından onlar hakkında fazla haber duymayabiliyoruz.

Acıyı yaşama biçimlerimiz

Buraya kadar söylenenler hepimizin kafasında olabilir. Ama bir konu var ki onu hiç tartışmıyoruz, o aklımıza hiç gelmiyor.

Eğitimli insanların acıyı yaşama biçimleriyle eğitimi düşük düzeyde olan insanların acıyı yaşama biçimleri arasında fark var.

Burada paradan bahsedilmiyor, konu eğitim düzeyi.

Ve acıyı yaşama biçiminin hangisi doğrudur diye bir yargı katiyen getirilmiyor.

Ateş düştüğü yeri yakar ve acı nedeniyle nasıl yanacağınızı bir tek siz bilebilirsiniz. Kimsenin bu davranış doğru değildir deme hakkı yoktur. Bu işte, doğru olan budur konusu yok; herkes kendi doğru bildiği şekilde davranır.

Ancak eğitimli insanlar acıyı biraz daha fazla içlerine atıp, acı anında sessizleşerek acıyı yaşıyor olabilirler. Eğitimi olmayan insanların acılarını daha çok paylaşarak atmak gibi bir eğilimleri var galiba.

Acıyı içine atmanın doğru, sağlıklı olmadığını da söyleyebilirim, böyle davranan insan kendine zarar veriyor olabilir.

Eğitim düzeyi arttıkça insanlar her türlü duygularını paylaşmaktan kaçınmaya başlıyorlar.

Matemi yaşama biçimleri üzerine ve farklı kültürlerde neden farklı matem tutma yöntemleri olduğu ve bu farklılıkların nereden kaynaklandığı konusunda çok miktarda çalışma var. Farklılıkların nedenleri arasında eğitim başta gelen faktör oluyor.

Dolayısıyla eğitimli aileler acılarını paylaşarak atmadıkları için acılarını içe yönelik olarak yaşadıklarından acı anında kameraların sevdiği türde görüntüler vermiyorlar. İşte bu yüzden biz eğitimli çocukların ailelerini ekranlarda fazla görmüyor olabiliriz.

Serdar Turgut/Akşam