SABAH YAZARI ERTUĞRUL ÖZKÖK'Ü FENA YAKALADI! İŞTE ÖZKÖK'ÜN GAFLARI!

Türk basınının şaraptan sperme, siyasetten edebiyata, esmerlikten beyaz Türklüğe her konuda uzman olan eşsiz yazarı, 'zenci mahallesinin beyaz adamı' Ertuğrul Özkök, şimdilerde kişisel tarihinin hesaplaşma dönemini yaşıyor. Günahlarının farkında, ama Kabil de kardeşini öldürdükten sonra "Yazıklar olsun bana," demişti.

Dedesi ve babası gibi Galatasaray Liseli olan hakiki Beyaz Türk, 'amiral gemisi'nin Ertuğrul Özkök'ten önceki kaptanı, ünlü gazeteci Çetin Emeç, 7 Mart 1990'da bir silahlı saldırı sonucu öldürüldüğünde halefi, bir trajedi üzerine kurulmuş yeni iktidarın sahibi olarak onun koltuğuna oturdu. Oturdu oturmasına ama mesleki atasından tevarüs eden mirası nasıl taşıyacağını doğrusu pek bilmiyordu. Bu anlamda Emeç-Özkök ilişkisinin Osmanlı-Türkiye veya İmparatorluk - Cumhuriyet ilişkisini andırdığı söylenebilir. Vâris Ertuğrul Özkök, 'Birinci Cumhuriyet Türkiyesi gibi reddimiras etmedi. Aksine biraz da beyhude bir çabayla Emeç'in izinden gitmeye çalıştı. Hatta çok sonradan ölçüyü kaçırarak Çetin Emeç öykünmeciliğini 'Beyaz Türkleşme' sendromuyla dışa vurdu. Özkök, bir taraftan da Emeç'in öldürülmesini bir ilk günah miti gibi hep bilinçdışında taşıdı. Çünkü eğer o suikast olmasaydı, Türkiye tarihinin, koltuğunu en uzun süre muhafaza etmiş genel yayın yönetmeni (Metnin bundan sonraki bölümlerinde kısaca GYY olarak anılacaktır) olarak adını tarihe yazdıramayacaktı. Yıllar içinde selefiyle o kadar özdeşleşti ki, koltuğundan suikastla değilse bile, ancak ölümle ayrılabileceğine inanmaya başladı. Öyle olmadı, 2010 başında makamına veda etmek zorunda kaldı. Böylece gösteri sanatlarını biraz da küçümseyerek kendisini jonglöre benzeten Özkök, lobutlardan en önemlisini elinden düşürmüş oldu. Ama hep alışık olduğu üzere kalabalığın bakışlarına mazhar olmaya devam edebilmek için yazarlıkta türlü numaralar denemeye başladı. Ve jonglörlükteki başarısını post-GYY döneminde de devam ettirdi. Aslında Ertuğrul Özkök portresi yazmak için bir vesileye bile ihtiyaç yok ama Özkök'ün her zaman olduğu gibi yakın dönemlerde de, bizlere, hakkında bir şeyler karalanması için hatırı sayılır gerekçeler verdiğini söyleyelim. Bunlardan en çok konuşulanları IMF'nin eski Başkanı Dominique Strauss- Kahn'ın tecavüzle suçlandığı vakayı anlatırken yazdığı sperm yazılarıydı. Özkök, son olarak geçtiğimiz hafta 11 Eylül saldırılarının 10. yıldönümünde New York'a gitti, ilkin Da Vinci'nin Son Akşam Yemeği tablosuna gönderme yaparcasına Manhattan'ın en büyük camisinde kendi deyimiyle 'son Cuma'yı kıldı, ardından törene ev sahipliği yapan binada bir piyanonun başına Wladyslaw Szpilman edasıyla geçerek fotoğraf verdi.

ŞARAP DA YAZDI, İSTİHBARAT DA
Türk basın tarihinin tartışmasız en tartışmalı şahsiyeti Ertuğrul Özkök, 4 Ağustos 1947 tarihinde İzmir'in Kahramanlar Mahallesi'nin 1423 numaralı sokağında Balkan göçmeni bir ailenin çocuğu olarak doğdu. İzmir Gazi İlkokulu, Namık Kemal Lisesi ve Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın Yayın Yüksekokulu'ndan mezun oldu. Paris'te iletişim bilimleri doktorası yaptı. Öğrencilik yıllarında Marksizm, edebiyat ve rock müzikle tanıştı. Rolling Stones ve Pink Floyd dinlemeye, Albert Camus ve Jean Paul Sartre okumaya başladı. Türkiye'ye döndükten sonra bir süre Hacettepe Üniversitesi'nde öğretim üyeliği yaptı. 1986 yılında Hürriyet gazetesinde çalışmaya başladı. Koordinatörlük ve Ankara Temsilciliği gibi önemli görevlerde bulundu. Ve 22 Mart 1990'da yayın yönetmenliğine getirildi. O tarihte ben, Adana Borsa Lisesi'nde ikinci sınıfta okuyordum. Kaç jenerasyonun, Özkök'ün uzun iktidarı boyunca büyüdüğünü varın siz hesap edin. Bu portre için, Özkök'ün yaklaşık 15 yıl öncesine kadar yazdığı yazılara yeniden bir göz attım. Siyasetten istihbarata, gazetecilikten edebiyata, kadından şaraba, spermden beyaz Türklüğe 'muhtelif mevzularda' yazıları var.

BERGÜZAR KOREL BİLE DAHA BEYAZ
'Vay Şerefsiz' ve '411 El Kaosa Kalktı' gibi skandal manşetleri atan, sit-com gazeteciliğinin mucidi, şimdilerin Star Akademi jüri üyesi Ertuğrul Özkök, ülkesinin vicdanı olamamış kudretli yazar-aydın tipinin şahikası. Onunki de 'tarzını beğenmediği' Yılmaz Güney'in trajedisini andırıyor. Emeçler'in kuşaklar boyunca yaptığı şeyi, Türkiye'nin ileri gelenleri arasına girmeyi, yalnızca bir insan ömrüne sığdırdı. Bu bir başarı evet, ama her hızlı değişim gibi genleri tahrip ediyor. Boşuna değil, Özkök'ün, aslında öyle olmadığı halde son zamanlarda kendisini sık sık 'Beyaz Türk' olarak lanse etmesi. Halbuki kendisi de biliyor ki, babası Galatasaray Lisesi mezunu olan Bergüzar Korel kadar bile 'beyaz' değil. "Ben Beyaz Türküm," diyerek yapmaya çalıştığı şey, kavgaya girerken mahallenin daha güçlü çocuklarının desteğini arayan sabilerin davranışını andırıyor. Zaten beyazlaşma sendromu, ayrıcalıklarının bir bölümünü kaybetmesinden sorumlu tuttuğu AK Parti'ye karşı muhalefet bayrağını açtığı dönemde baş gösterdi. Muhalefet limanında demirlediğini de söyleyemeyiz. Nitekim şimdilerde AK Parti'ye sık sık 'zeytin dalı' uzatıyor. Şaşırtıcı değil, çünkü zaten Ertuğrul Özkök'ün yazarlık hayatı zikzaklarla dolu. Kısa ömrüne bu kadar 'başarı' sığdıran birinin zikzak çizmemesi mucize olurdu. Özkök, yalnızca güçlü ve seçilmiş olanın hayatta kaldığı sistemde en yukarılara tırmanmak için en yüksek viteste gitmesi gerektiğini başlangıçtan itibaren biliyordu. Bu farkındalık sayesinde zirvesine tırmandığı sistemi anlatırken, onun pek sevdiği bir kelimeyi teşbih malzemesi olarak kullanabiliriz.

TÜRK BASININI DÖLLEDİ
Özkök,mesleki anlamda sperm gibi hızlı, delişmen, kıvrak, mütecaviz ve hepsinden önemlisi dölleyici bir karakter. Öyle ya, son 20 yılda Türk medyasını rahmetli Ufuk Güldemir'den çok onun döllemediğini kim söyleyebilir. Umarız, 'sense of humour'u gelişmiş biri olarak insanın hammaddesine benzetilmesini hakaret addetmez. Hem bu tür eleştirilere karşı şerbetli olduğunu her fırsatta söyleyen de kendisi. Onu şerbetli hale getiren de, artık vaka-i adiyeden sayılan basındaki Ertuğrul Özkök eleştirileri. Tekmil mesaisini Özkök eleştirisine harcamanın, günde beş vakit Ertuğrul Özkök'e vurmanın gereksiz olduğu da izahtan vareste. Özkök'ün her kul gibi 'günahkâr' olduğunu bilmek ve yeri geldiğinde bunu dile getirmek yeterli. Kendisi de yaptığı kötülüklerin farkında olduğunu söyleyecek kadar olgun biri. Gelgelelim yaptığı kötülüklerin ayrımına varmak insanı temize çıkarmıyor. Kabil bile kardeşini öldürdükten sonra "Yazıklar olsun bana," demişti. Ertuğrul Özkök de kişisel tarihinin hesaplaşma dönemini yaşadığı şimdilerde "Aynı nehirde iki kez yıkanılmaz," diyen büyük Yunan düşünürü Herakleitos'un sözünü sürekli hatırda tutarak, nehir kenarında oturup, dönüşsüz bir biçimde akan günahlarının geçit törenini izliyor.

EYYUBİ VE NASIR GAFLARI

Zikzaklarıyla meşhur Ertuğrul Özkök'ün, farkında olarak veya olmayarak, daha önce söylediklerinin tam aksini söylediği yazıları var. Bunlardan biri Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ve Mısır'ın eski lideri Cemal Abdülnasır'la ilgili iki ayrı yazısı. Özkök, 14 Eylül 2011 tarihli yazısında Erdoğan'ın Nasır'a benzetilmesine tepki gösteriyor ve "Böyle bir benzetme bir övgü değil, tam aksine hakarettir. Allah yazdıysa bozsun," diyor. Buradaki sorun Özkök'ün, Nasır benzetmesine tepki göstermesi değil. Aksine bu konuda haklı. Erdoğan ile Nasır'ı mukayese etmek en hafif deyimiyle işgüzarlık. Ancak Özkök, şimdi tüylerini diken diken eden şeyi, yani Erdoğan'ı Nasır'a benzetme hatasını 1 Şubat 2009 tarihli yazısında yapmış. 'Ortadoğu'nun yeni Nasır'ı' başlıklı bu yazısını şu cümleyle bitiriyor Özkök: "Bir Türk olarak arzum, Ortadoğu yeni bir Nasır kazanırken, Türkiye'nin 100 yıldır kendini tarif ettiği Batı'yı, Medeniyetler İttifakı'nın da eş başkanını kaybetmemesidir."

Gelelim bir başka yazısına... 28 Temmuz 2006'da 'Selahaddin Eyyubi mi, Kaddafi mi?' başlıklı yazısında "Başbakan'ın derin danışmanları, muhteşem teorileri ile kendisine bir tür 21'inci yüzyılın Selahaddin Eyyubi'si imajı vermeye çalışıyor. Kudüs aslanlığı, İslami dünya için güzel bir imaj. Ama çok dikkat etmek lazım. Selahaddin Eyyubi olmak için yola çıkıp, Kaddafi durağında inebilirsiniz," diye yazmıştı. Şimdi Başbakan Erdoğan, Mısır'a gidiyor ve Batı basını Erdoğan için Eyyübi benzetmesi yapıyor. Kader, pek nadir durumlarda insana böyle ders verir.

ÖZKÖK'ÜN KÜNYESİ

SINIFI: Kenar mahalle çocuğu bir 'Beyaz Türk'. Eşsiz bir örnek. Hürriyet'in logosundaki 'Türkiye Türklerindir' sözünü, Ertuğrul Özkök 'Beyaz Türklüğe' terfi ettiğine göre 'Türkiye Beyaz Türklerindir' olarak değiştirmenin zamanı gelmiştir.

EN SEVDİĞİ KELİMELER: Sperm, cam ev, nehir kenarı, biat kültürü, mahalle baskısı, zamanın ruhu, tavşan kardeş. (Richard Kelly'nin Donnie Darko'sundaki arketipsel tavşan karakterden mi esinlendi acep?)

EN SEVDİĞİ İÇECEK: Elbette şarap. Efes Güneşi'nden Petrus'a terfi etti. İkincisini lahmacunla tüketmek gibi ilginç deneyimleri var.

MUHTEMEL VASİYETİ: "Mezarıma şarap dökün. Değil Romanee Conti, Cheteau Cheval Blanc'e bile lüzum yok. Sevilen Centum olsa yeter. Ne de olsa yerli şarapla barıştım. Yalnız şarap ayinine basını götürmeyin. Maazallah sonra zalim vandallar mezarıma saldırır."

Ferhat Ünlü/Pazar Sabah