RASİM OZAN'DAN DUYGUSAL YAZI; "ANİDEN GELDİLER DÜNYAMI DEĞİŞTİRDİLER"
Sabah yazarı Rasim Ozan Kütahyalı, ikiz bebeklerinin dünyaya geldiği anları köşesine taşıdı..
Ansızın geldiler ve dünyamı değiştirdiler...
Tam geçen hafta bugünün gecesi başladı macera...
Cumartesiyi pazara bağlayan 7 Temmuz geceyarısı aniden koştuk hastaneye.
Normal doğum tarihlerinden 10 gün önce geldi ikizler...
***
Benim ailem Çeşme'deydi. Nagehan'ınkiler Bodrum'da.
Herkes dönüş planını 17 Temmuz'a göre yapmıştı...
Sadece kayınvalidem İstanbul'daydı.
Nagehan doğuma girdiği sıra koskocaman bir salonda yalnız iki kişiydik.
***
Hava zifiri karanlıktı. Salonun ışıkları da kapalıydı.
Doğmakta olan yeni günün ilk ışıkları pervazlardan içeri hafifçe yansıyordu sadece.
Her şey ansızın gelişmişti. Karımın isminin anlamı gibi apansız ve ansızın...
Çok ama çok gergindim. Vücudumun her zerresi gerilmişti.
"Nagehan'a ve bebeklere bir şey olur mu?" endişesi içimi her an kemiriyordu.
***
Her saniyesi bir ömür gibi geçiyordu dakikalar.
O anlarda titrek ellerimle telefona uzandım.
Olanları haber vermek için bizimkileri aradım.
Kayınvalidem de baldızımı aradı.
Anneme, babama ve ablama durumu izah ederken ellerimin titremesini durduramıyordum.
O sırada kapı açıldı, hemşire çıktı. Bize doğru yürümeye başladı.
***
Hemşireyi görür görmez ellerimin titremesi durdu.
Şimdi de nefesim kesilmişti. Uzun uzun yutkunuyordum.
Kulağımda ses veremediğim telefonu da öylece tutmaya devam ediyordum.
Annem, babam ve ablam bir şeyler söylemeye devam ediyordu ama ben artık hiç birşey duyamıyordum.
Hemşire yanıma geldiğinde yüzüm bembeyazdı. Görmüyor ama hissediyordum.
***
Hemşirenin dudağından kelimeler döküldü...
Ve ben hüngür hüngür ağlamaya başladım...
Telefondaki annem, babam ve ablam da ağlıyordu. Kayınvalidem ve baldızım da...
"Sevinç Gözyaşları" denen şeyin ne olduğunu ben o an anladım.
***
Sonra ameliyathaneden küvez içinde iki tatlı bebek çıktı.
Küvezin içinde uyuyorlardı. Bense ağlamaya devam ediyordum.
İkizlerimle beraber bebek odasına doğru yürüyorduk...
Bebeklere ilk işlemlerin yapılacağı odaya geldik. İkizlerin küvezden çıktığı an bir süre sessizlik oldu...
***
Ve yine annelerinin ismi gibi ansızın ikizler ağlamaya başladı.
O an ben sustum. Gözyaşlarım bıçak gibi kesildi.
Başka bir gezegene ışınlandım sanki.
Ayşe Ela ve Betül Yasemin beni benden aldı ve başka bir âleme götürdü.
Rasim Ozan Kütahyalı'nın yazısının tamamı için tıklayın