"OSMAN AĞLAMA BEN DE AĞLARIM! BAK YİNE FENA OLDUM YAZARKEN..."

Şunu peşin peşin söylemek gerek ben öyle aile dramı dizilerini çok da sevmiyorum. Her şeyin konuşmalara dayalı olduğu, bir cep telefonu uzağında olan insanların arayıp tüm gerçekleri birbirine söyleyivermek yerine haftalarca bizi süründürmelerine kıl oluyorum. Tabii bir de yoğun gözyaşı sağanakları var bu tarz dizilerde. Allahım ağlıyorlar da ağlıyorlar, gariplerin içi çıkıyor ağla ağla. Bu ortam beni benden ediyor, hayatımdan buz gibi soğutuyor. Vallahi o dizileri izlerken içtiğim çaydan zerre lezzet alamıyorum. Bu nedenle “Aşk-ı Memnu”ya da mesafeliydim. “Yaprak Dökümü”ne de bulaşmamaya çalıştım. Ama sanırım şimdi o formatta bir diziye kaptırmak üzereyim paçayı. Bu da hep o bit kadar Osman’ın (Emir Berke Zincidi canlandırıyor) suçu. Osman, üç-dört yaşlarında ve büsbüyük bir aile dramının tam ortasında. Babasını çok seviyor ama babası kardeşlerine bağırıp onları dövmeye başlayınca öyle bir ağlıyor ki elimde ne varsa babasının kafasına gelecek şekilde ekrana fırlatmak istiyorum. “Öyle Bir Geçer Zaman Ki” dizisinin Osman’ı o. Küçük Emir öyle bir oyunculuk sergiliyor ki bazen ağlamaktan içim çıkıyor. Elimden geleni yapıyorum izlememek için ama fragmanın kıyısında köşesinde minik Osman’ı görünce tutamıyorum kendimi. “Osmaaan, ağlama Osmaaan” diye diye izliyorum. Bak yine fena oldum yazarken... Hayır canım, gözüme bir şey kaçtı da o bakımdan...

Rahşan Gülşan/Habertürk