'Kendi kuşağımın en akıllı televizyoncusuyum'

Sahneye çıkmaktan keyif almıyor musun? Yüzde elli. Niye? Sahnede şarkılarla çok fazla iletişim kurulacağına inananlardan değilim. Ben müziği en çok arabamda giderken radyoda dinlemeyi seviyorum. Ya da görmemin imkansız olduğu biri Türkiye’ye geldiği zaman onu yakından görmeyi seviyorum. Zaten radyoda dinlediğim birinin gidip canlı performansını izlemek bana çok ekstrem bir durum gelmiyor. Dolayısıyla; müziği sadece duyumsadığım zamanlar seviyorum. Şunu söylüyorsun aslında; gidip Türkiye’de konser seyretmek CD dinlemekle aynı şey. Hatta CD dinlemek daha güzel. Pişman oldun mu hiç piyasaya girdiğin için? Çok! Fakat ben şunu öğrendim; ne olursa olsun bütün pişmanlıklarınıza rağmen ayakta kalabilmek için pişmanlıklarınızı zevke dönüştürmeniz gerek. Sevmediğiniz bir tadı yiye yiye alışıyorsunuz. Mesela ben karnıyarık yemezdim küçükken şimdi karnıyarığa aşığım. Çünkü annem et yemediğim için sürekli baskı yaparak bana yedirmeye çalıştı ve alıştım tadına. Dolayısıyla, öyle bir piyasa ki kurtlar sofrası diyorlar ya sofra falan değil direkt kurtların içinde yaşıyorsun. Bu pişman olduğum şeyler giderek bağımlılık yapmaya başladı. Seneler önce hangi stardan duyduğumu hatırlamıyorum ama bu toz meselesi var ya leblebi tozu galiba. Sahne tozu yutmak gibi bir şey var ya. Bazen boğazınıza takılıyor ama ona rağmen özlüyorsunuz leblebi tozu yemeyi. Dolayısıyla bazen kötü şeyler bile damak tadınıza uymasa bile bir zaman sonra alışkanlık yapıyor.