Gülen cemaatinin önündeki üç seçenek ne?

Dershane kriziyle ilgili salı günü yayınlanan son yazımı (Yoksa “Gülen iyi, çevresi kötü” mü?) Dershane konusunda ilk pes eden tarafın muharebenin bundan sonraki safhalarında başarılı olma ihtimali daha da azalacağı için iki taraf da pozisyonunu olabildiğince korumaya çalışıyor, çalışacağa da benziyor” diye bitirmiştim.

Ne var ki aynı günkü gazetelerde çıkan Hükümet Sözcüsü Bülent Arınç’ın dershane konusunu “paydaşlar“la görüşecekleri açıklaması, cemaat dâhil birçok çevre tarafından hükümetin geri adım atması olarak yorumlandı. Fakat çok geçmedi; bir gün sonra, yani çarşamba akşamı, dershaneleri kapatma projesinin asıl sahibi olduğunu bildiğimiz ama bu konuda pek konuşmamış olan Başbakan Erdoğan canlı yayında hiçbir tevile yer bırakmayacak açıklıkla dershaneleri kapatacaklarını ilan etti.

Erdoğan’ın dershaneleri kapatma gerekçeleri üzerine tartışma çoktan başladı ve tırmanarak sürecektir. Lakin çarşamba akşamı izlediğimiz Başbakan’ın bu noktada geri adım atmasını beklemek çok gerçekçi olmaz. Son krizinde, bunun aslında sadece dershane sorunu olduğuna inanmadığım, dolayısıyla baştan beri olayın teknik değil siyasi boyutuyla ilgilendiğim için, bu sefer de olayın eğitimle ilgili boyutunu atlayıp hükümet-Gülen cemaati arasındaki iktidar savaşının gelmiş olduğu safhayı irdelemek istiyorum.

Bu noktada baştaki alıntıya dönelim: Erdoğan, dershaneleri kapatma pozisyonunu koruyarak Gülen cemaati ile yaşanmakta olan “meydan muharebesi“nin, ne olduğunu şimdilik bilmediğimiz bir sonraki safhasına güçlü bir şekilde gireceğe benziyor. Cemaatin önündeyse üç seçenek var: 1) Sert muhalefet, yani direniş; 2) Yumuşak, zamana yayılmış itiraz/şikâyet/lobi süreci; 3) İtaat.

Bunlardan hangisi olursa olsun, cemaat savunma pozisyonunda olacaktır. İnisiyatifi yeniden ele geçirmesi içinse hükümetin (Erdoğan’ın) bu veya başka bir konuda (örneğin Kürt sorunu/çözüm sürecinde) bariz ve ciddi bir hata/hatalar yapması gerekecek.

YAZININ TAMAMI İÇİN TIKLAYIN