GAZETELERDEKİ KÖŞELER PARAYLA SATILSIN! ÖNERİ HANGİ KÖŞE YAZARINDAN GELDİ?
Önder Aytaç'ın "Taraf'ta yazmak için üste para veririm" demesi bir başka yazara değişik bir fikir verdi!
Gazetelere öneri: Köşeler parayla satılsın!
Taraf’ın eski köşe yazarı Önder Aytaç, Balçiçek Pamir’in programında bir soruyu cevaplarken ayrıldığı gazeteye sevgisini ifade etmek amacıyla “Taraf’ta yazabilmek için 500 ya da 1000 lira üste para verebilirim” demiş.
Çok ilginç ve düşündürücü bir cümle bu...
•••
Çalıştığım gazeteleri hatırladım. Sembolik ücretlerle, ücretsiz, hatta iletişim ve ulaşım harcamalarını kendim karşıladığım, yani “üste para verdiğim” yılları...
Bizim medya becerebilse insana “müebbet staj” cezası keser. Bazen “tecrübe kazanırsın” masalıyla, bazen –görünür bir yerlerdeysen– “adın çıkar” diyerek sömürür de sömürür gazeteciyi. En zengin gazete ve televizyonunda bile bu vardır.
Gazetecilik öyle kör bir aşktır ki, bazen “üste para vermeye” bile razısındır...
•••
Ama köşe yazarlığının yeri bambaşkadır.
Orası küçük de olsa bir “Tanrı katı” gibidir. O köşeye yerleştin mi, siyasetten spora, kültürden cinsel sorunlara kadar her alanda uzman kesilirsin.
Türkiye’deki köşe yazarı başka ülkelerdeki kadar mütevazı olamaz. Haftada bir yazmak ve sadece bir konunun uzmanı olmak kimseyi kesmez. Herkes her alanda en doğru ve tumturaklı sözü söylemek ister.
Eh, iş bu kadar “havalı” olunca heveslisi de bol olur. Yüzlerce, binlerce insan kendini mevcut köşe yazarlarıyla kıyaslayıp “Ah, şimdi ben olacaktım ki” diye içlenerek aklını bir gazetede köşe kapmaya takar.
Aytaç’ın sözlerini düşünüyorum da, köşe yazmak için bedel ödemeye hazır insan az değildir. Kimisi “yandaş” gazeteye iktidar partisinden sarkmayı dener. Kimisi bir işadamı ya da “mühim bir tanıdık” aracılığıyla uzanır bir başka gazeteye. Yağcılığın bini bir para olur bazen.
•••
Neden olmasın?
Neden parayla satılmasın bu köşeler?
Tarifesi de benden:
Az tirajlı gazetelerin iç sayfaları 1000 TL. Eğer tepeden değil alttan giriyorsa (bir dostumun deyişiyle “köşe değil, etek yazarı” isen) 500 TL. Yazın ön sayfadan anonslanıyorsa 2000 TL. Tiraj 50-100 bin arasındaysa bunları üçle çarp. 100 binin üstünde satan gazetelerde en az on katı!..
Bastırın paraları ve kapın köşeleri! Böylece çoğu zararına çıkan gazetelere de iyi bir gelir çıkar. Ve en fakir gazete bile “dört köşe” olur.
NOT: Eğer BirGün gazetesi yönetimi bu öneriyi değerlendirecekse, “fikir hakkı” yüzü suyu hürmetine benim köşeme dokunmaması rica olunur.
Hakan AKSAY / BİRGÜN
Taraf’ın eski köşe yazarı Önder Aytaç, Balçiçek Pamir’in programında bir soruyu cevaplarken ayrıldığı gazeteye sevgisini ifade etmek amacıyla “Taraf’ta yazabilmek için 500 ya da 1000 lira üste para verebilirim” demiş.
Çok ilginç ve düşündürücü bir cümle bu...
•••
Çalıştığım gazeteleri hatırladım. Sembolik ücretlerle, ücretsiz, hatta iletişim ve ulaşım harcamalarını kendim karşıladığım, yani “üste para verdiğim” yılları...
Bizim medya becerebilse insana “müebbet staj” cezası keser. Bazen “tecrübe kazanırsın” masalıyla, bazen –görünür bir yerlerdeysen– “adın çıkar” diyerek sömürür de sömürür gazeteciyi. En zengin gazete ve televizyonunda bile bu vardır.
Gazetecilik öyle kör bir aşktır ki, bazen “üste para vermeye” bile razısındır...
•••
Ama köşe yazarlığının yeri bambaşkadır.
Orası küçük de olsa bir “Tanrı katı” gibidir. O köşeye yerleştin mi, siyasetten spora, kültürden cinsel sorunlara kadar her alanda uzman kesilirsin.
Türkiye’deki köşe yazarı başka ülkelerdeki kadar mütevazı olamaz. Haftada bir yazmak ve sadece bir konunun uzmanı olmak kimseyi kesmez. Herkes her alanda en doğru ve tumturaklı sözü söylemek ister.
Eh, iş bu kadar “havalı” olunca heveslisi de bol olur. Yüzlerce, binlerce insan kendini mevcut köşe yazarlarıyla kıyaslayıp “Ah, şimdi ben olacaktım ki” diye içlenerek aklını bir gazetede köşe kapmaya takar.
Aytaç’ın sözlerini düşünüyorum da, köşe yazmak için bedel ödemeye hazır insan az değildir. Kimisi “yandaş” gazeteye iktidar partisinden sarkmayı dener. Kimisi bir işadamı ya da “mühim bir tanıdık” aracılığıyla uzanır bir başka gazeteye. Yağcılığın bini bir para olur bazen.
•••
Neden olmasın?
Neden parayla satılmasın bu köşeler?
Tarifesi de benden:
Az tirajlı gazetelerin iç sayfaları 1000 TL. Eğer tepeden değil alttan giriyorsa (bir dostumun deyişiyle “köşe değil, etek yazarı” isen) 500 TL. Yazın ön sayfadan anonslanıyorsa 2000 TL. Tiraj 50-100 bin arasındaysa bunları üçle çarp. 100 binin üstünde satan gazetelerde en az on katı!..
Bastırın paraları ve kapın köşeleri! Böylece çoğu zararına çıkan gazetelere de iyi bir gelir çıkar. Ve en fakir gazete bile “dört köşe” olur.
NOT: Eğer BirGün gazetesi yönetimi bu öneriyi değerlendirecekse, “fikir hakkı” yüzü suyu hürmetine benim köşeme dokunmaması rica olunur.
Hakan AKSAY / BİRGÜN