Hani derler ya; gözümü açtım onu gördüm…
Konu Ferdi Baba olunca bu söz benim için sadece genel geçer bir cümle değil.
Hakikaten gözümü açtım O’nu gördüm.
Ferdi Baba’yı tanıdığımda daha 15 yaşında sırım gibi bir delikanlıydım.
O yanık ses, o melodi adeta beni benden aldı.
O günden bu yana benim için Ferdi Tayfur yalnızca bir şarkıcı değil, her daim büyük hürmet duyduğum, yaşayan bir efsane oldu.
Yakınlarım bilir; Ferdi Baba benim kırmızı çizgim, bu hayatta tartışmaya kapalı olduğum birkaç istisnadan biridir.
Gençlikte Keçiören’deki mahalle arkadaşlarımızla sokak başlarında sevdiklerimizin yolunu hep senin şarkılarınla bekledik.
Sevdiklerimizin evlerinin önünden arabayla geçerken teybin sesini sonuna kadar açıp, mesajlarımızı senin şarkılarınla dile getirdik.
Şimdi siyasiler, bürokratlar, sanatçılar, futbol kulüpleri, iş insanları üst üste seni ne kadar çok sevdiklerini, ne kadar kıymetli bir sanatçı olduğunu ilan edecekler kamuoyuna.
Ama biz kendi kamuoyumuza seni ne kadar çok sevdiğimizi 15 yaşımızdan bu yana haykırıyoruz.
Hey gidi Ferdi Baba;
“Hani en sevdiğini kaybettiğinde
İçin yanar yanar yanar yanar ya
Ben de seni kaybettim ağlarım şimdi
İçim yanar yanar yanar yanar yanar ah…”
Hey gidi Ferdi Baba şimdi kim, hangi dizide senin şarkılarınla reyting yapacak?
Derbeder, Susadım Çeşmeye, Nisan Yağmuru, Batan Güneş..
Şimdi kim senin kadar güzel, senin kadar hakkını vererek, senin kadar içten okuyacak bu şarkıları?
İstesen bu ülkede kolaylıkla milletvekili, bürokrat, belki de Kültür Bakanı olabilirdin.
Ama sen vekil listelerinde bir isim değil, milletin gönlünde bir efsane olmayı seçtin.
İyi de ettin.
Hep siyaset üstü oldun, hep sanatınla anılmak istedin.
Belki son yıllarında yalnız bırakıldın, üzüldün.
Lakin bizim gözümüzde sen hep bir kartaldın.
Ve biliriz ki; “Kargalar sürüyle, kartallar yalnız uçar…”
Allah rahmet eylesin Büyük Üstad.
Mekanın cennet, makamın âli olsun…
“Ben de özledim bende
Resmin var şu an elimde
Sana koşmak isterim
Derman yok dizlerimde…”