Fazıl Say Cumhuriyet okuruyla buluştu! Önceki hayatımda Carmen miydim?
Cumhuriyet Gazetesi'nin yazar kadrosuna katılan dünyaca ünlü piyanistimiz Fazıl Say bugün ilk yazısını yazdı.
Dünyaca ünlü piyanist ve besteci Fazıl Say, her ayın ilk Pazar günü Cumhuriyet gazetesinde köşe yazıları yazacak. Say'ın ilk yazısı bugün yayınlandı. Say ilk yazısında İspanya turnesini anlattı.
Fazıl Say'ın ilk yazısı şu şekilde:
İspanya turnemin ilk durağı Atlantik kıyısındaki Santiago de Compostela’da başladı. Sürekli yağmur yağıyordu bu şehirde. Dört gün boyunca yağdı. Ara vermeden.
Dini bir şehirmiş Santiago de Compostela (Galicia bölgesi). Hatta Kristof Kolomb öncesi dönemlerde buraya “dünyanın sonu” denirmiş -ordan sonra uçsuz bucaksız Atlantik Okyanusu başladığı için- Manastır var, katedral var. Ama hep yağmur yağıyor deli gibi.
Şimdi ise bir üniversite şehri. Öyle ki konsere yüzlerce öğrenci ve akademisyen geldi. Oranın orkestrası ile çaldım.
Programda (4 piyano konçertomun 24 yaşımda yazdığım ilki) “İpek Yolu” vardı. Konserde çalarken dikkatimi çekti, yüzlerce kişi ellerinde kâğıt kalem not tutuyorlardı konser esnasında. Akademik yer ya. İlginçler. Yağmur ara vermedi. Hep yağdı.
Santiago’dan sonra aktarmalı uçakla güneşli Sevilla’ya geçtim. Ve;
Sevilla’ya âşık oldum. Otantik İspanya gibi kalmış tek şehir sanırım. İlk kez geldiğim bu şehirde tuhaf hislere kapıldım. Bu sokaklar sanki tanıdık. Bu meyhaneler, bu şaraplar, eğlenceli, gürültülü geceler, buram buram bu hayat, aşk dolu bu ahali sanki tanıdık, gökyüzü pırıl pırıl, geceleri yıldızlar altında ara sokaklarda insanlar, kimse kimseyi uyutmuyor, ben burayı biliyorum, nasıl olur? İlk kez geldim Sevilla’ya! Öyle ki, sanki daha önceki bir hayatımda Sevilla’da yaşamışım gibi hislere kapıldım. Yahu yoksa bir önceki hayatımda ben “Sevil berberi” miydim? Ya da sakın bir önceki hayatımda “Fidelio” olmayayım?
Yazının devamını okumak için tıklayınız
Fazıl Say'ın ilk yazısı şu şekilde:
İspanya turnemin ilk durağı Atlantik kıyısındaki Santiago de Compostela’da başladı. Sürekli yağmur yağıyordu bu şehirde. Dört gün boyunca yağdı. Ara vermeden.
Dini bir şehirmiş Santiago de Compostela (Galicia bölgesi). Hatta Kristof Kolomb öncesi dönemlerde buraya “dünyanın sonu” denirmiş -ordan sonra uçsuz bucaksız Atlantik Okyanusu başladığı için- Manastır var, katedral var. Ama hep yağmur yağıyor deli gibi.
Şimdi ise bir üniversite şehri. Öyle ki konsere yüzlerce öğrenci ve akademisyen geldi. Oranın orkestrası ile çaldım.
Programda (4 piyano konçertomun 24 yaşımda yazdığım ilki) “İpek Yolu” vardı. Konserde çalarken dikkatimi çekti, yüzlerce kişi ellerinde kâğıt kalem not tutuyorlardı konser esnasında. Akademik yer ya. İlginçler. Yağmur ara vermedi. Hep yağdı.
Santiago’dan sonra aktarmalı uçakla güneşli Sevilla’ya geçtim. Ve;
Sevilla’ya âşık oldum. Otantik İspanya gibi kalmış tek şehir sanırım. İlk kez geldiğim bu şehirde tuhaf hislere kapıldım. Bu sokaklar sanki tanıdık. Bu meyhaneler, bu şaraplar, eğlenceli, gürültülü geceler, buram buram bu hayat, aşk dolu bu ahali sanki tanıdık, gökyüzü pırıl pırıl, geceleri yıldızlar altında ara sokaklarda insanlar, kimse kimseyi uyutmuyor, ben burayı biliyorum, nasıl olur? İlk kez geldim Sevilla’ya! Öyle ki, sanki daha önceki bir hayatımda Sevilla’da yaşamışım gibi hislere kapıldım. Yahu yoksa bir önceki hayatımda ben “Sevil berberi” miydim? Ya da sakın bir önceki hayatımda “Fidelio” olmayayım?
Yazının devamını okumak için tıklayınız