ERTUĞRUL ÖZKÖK SIFIR NOKTASINDAN BİLDİRDİ!
Özkök, 11 Eylül'ün 10. yıl dönümünde Ground Zero ismiyle anılan İkiz Kulelerin enkazından bildiriyor.
20 yıl Hürriyet genel yayın yönetmenliği yaptıktan sonra nehir kenarına çekilen Ertuğrul Özkök, 11 Eylül’ün 10. yıl dönümünde Ground Zero ismiyle anılan İkiz Kulelerin enkazından bildiriyor.
İşte Özkök’ün ilginç yazısından çarpıcı bir bölüm:
ABD’li gazeteci kanımı donduran bir soru soruyor
Önceki akşam bir yemekte "Wall Street Journal" gazetesinin iki genel yayın yönetmen yardımcısıyla birlikteydim. James Pensiero, 11 Eylül 2001 günü o an bürosundaymış. Wall Street Journal’ın binası, yıkılan İkiz Kuleler’e çok yakındı. "Önce bomba sandık" diyor ve devam ediyor: "Ancak pencereden bakınca tuhaf bir durumla karşılaştım. Bomba olsa, binanın camları dışarı doğru patlardı. Oysa burada içeri girmişti."
İkiz Kuleler’den dumanlar yükselirken binayı boşaltma talimatı gelmiş. "O an patronumu gördüm; bana, ’Hemen binayı terk et, karşıya New Jersey’e geç ve gazeteyi hazırlamanın yolunu ara’ dedi." Bir kadın çalışanla birlikte binayı terk etmişler.
"Dışarı çıktığımda, kuleler duman içindeydi. Bir kişinin camdan kendini attığını gördüm" diyor ve masada hepimizi allak bullak eden bir soru soruyor:
"O an düşündüm. Bir insan o binadan atlayınca kesinlikle öleceğini bilir. Acaba o an nasıl bir iç hesap yapmıştır?"
Bizi beklemeden cevabını kendi veriyor: "Herhalde iki ölümden birini tercih etme kararıdır bu."
911 acil yardım hattındaki itfaiyecinin dramı
Burada bütün medyanın neredeyse tek gündemi "10’uncu yıl anma" töreni. Özellikle Wall Street Journal, çok güzel bir yayın yapıyor. New York Times ve Wall Street Journal’i okurken internet çağında gazeteciliğin nereye doğru gitmesi gerektiğini de görüyorum. Gazetelerde tam sayfa ilanlar yayımlanıyor. Mesela "Mars and McLennon" şirketi, olayda kaybettiği 370 çalışanını, adlarını yazdırdığı tam sayfa bir ilanla anıyor. Ama insanlar en çok, o günlerde hayatını kaybeden itfaiyecilerini konuşuyor.
Tam 343 insan. Bu trajik olayın en şanssız kişilerinden biri de yaşayan bir insan. O gün New York İtfaiye Departmanı’nı 911 acil yardım telefonunun başında oturan "John Lingsey", olayın etkisini hâlâ yaşıyor.
"Aldığım yardım çağrılarından sonra birçok itfaiyeci arkadaşımı o binalara ben gönderdim. Yani ölüme. Bunun vicdan azabını 10 yıldır atamıyorum" diyor.
Emeklilik maaşının yüzde 60’ını kaybetme pahasına erken emekliliğini istemiş. "Onca arkadaşımı ölüme gönderdikten sonra bugün çıkıp, ’Ben sadece görevimi yaptım’ demenin hiçbir manası yok" diyor. Peki bugün anma törenlerine katılacak mı?
Hüzünlü bir cevap veriyor:"Hayır çocuklarımı ve torunlarımı alıp bu şehirden kaçacağım."
11 Eylül saldırısı geride sadece ölen insanlar değil, işte böyle buruk yürekler, yaşayan ölüler de bıraktı.
İşte Özkök’ün ilginç yazısından çarpıcı bir bölüm:
ABD’li gazeteci kanımı donduran bir soru soruyor
Önceki akşam bir yemekte "Wall Street Journal" gazetesinin iki genel yayın yönetmen yardımcısıyla birlikteydim. James Pensiero, 11 Eylül 2001 günü o an bürosundaymış. Wall Street Journal’ın binası, yıkılan İkiz Kuleler’e çok yakındı. "Önce bomba sandık" diyor ve devam ediyor: "Ancak pencereden bakınca tuhaf bir durumla karşılaştım. Bomba olsa, binanın camları dışarı doğru patlardı. Oysa burada içeri girmişti."
İkiz Kuleler’den dumanlar yükselirken binayı boşaltma talimatı gelmiş. "O an patronumu gördüm; bana, ’Hemen binayı terk et, karşıya New Jersey’e geç ve gazeteyi hazırlamanın yolunu ara’ dedi." Bir kadın çalışanla birlikte binayı terk etmişler.
"Dışarı çıktığımda, kuleler duman içindeydi. Bir kişinin camdan kendini attığını gördüm" diyor ve masada hepimizi allak bullak eden bir soru soruyor:
"O an düşündüm. Bir insan o binadan atlayınca kesinlikle öleceğini bilir. Acaba o an nasıl bir iç hesap yapmıştır?"
Bizi beklemeden cevabını kendi veriyor: "Herhalde iki ölümden birini tercih etme kararıdır bu."
911 acil yardım hattındaki itfaiyecinin dramı
Burada bütün medyanın neredeyse tek gündemi "10’uncu yıl anma" töreni. Özellikle Wall Street Journal, çok güzel bir yayın yapıyor. New York Times ve Wall Street Journal’i okurken internet çağında gazeteciliğin nereye doğru gitmesi gerektiğini de görüyorum. Gazetelerde tam sayfa ilanlar yayımlanıyor. Mesela "Mars and McLennon" şirketi, olayda kaybettiği 370 çalışanını, adlarını yazdırdığı tam sayfa bir ilanla anıyor. Ama insanlar en çok, o günlerde hayatını kaybeden itfaiyecilerini konuşuyor.
Tam 343 insan. Bu trajik olayın en şanssız kişilerinden biri de yaşayan bir insan. O gün New York İtfaiye Departmanı’nı 911 acil yardım telefonunun başında oturan "John Lingsey", olayın etkisini hâlâ yaşıyor.
"Aldığım yardım çağrılarından sonra birçok itfaiyeci arkadaşımı o binalara ben gönderdim. Yani ölüme. Bunun vicdan azabını 10 yıldır atamıyorum" diyor.
Emeklilik maaşının yüzde 60’ını kaybetme pahasına erken emekliliğini istemiş. "Onca arkadaşımı ölüme gönderdikten sonra bugün çıkıp, ’Ben sadece görevimi yaptım’ demenin hiçbir manası yok" diyor. Peki bugün anma törenlerine katılacak mı?
Hüzünlü bir cevap veriyor:"Hayır çocuklarımı ve torunlarımı alıp bu şehirden kaçacağım."
11 Eylül saldırısı geride sadece ölen insanlar değil, işte böyle buruk yürekler, yaşayan ölüler de bıraktı.