Demirel'e söz verdiği için 18 yıldır yazmamıştı! Cumhuriyet muhabirinden yılın haberi!
28 Şubat döneminde Cumhuriyet gazetesinde çalışan gazeteci Yusuf Özkan, 28 Şubat döneminde dönemin cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'e söz verdiği için yazmadığı haberi, 18 yıl sonra yazdı.
9. Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'in ölümünün ardından gündeme getirilen konulardan biri de onun 28 Şubat sürecindeki tutumu oldu. Demirel'in ölüm haberi üzerine, 1997'de yaşadığı bir olayı hatırladığını belirten Özkan, Demirel'in o dönemde Ispartalılar Vakfı'nda "Çıkın sokaklara, yıkın bu hükümeti" şeklinde bir açıklama yaptığını, bunu haberleştirmek için harekete geçtiğinde ise Demirel'in kendisini engelleyerek "Ama bunları yazmak yok. Sana daha çok manşetler çıkartırız. Bu kendi aramızda hemşehrilerimle bir dertleşmeydi." dediğini aktardı.
İşte Özkan'ın BBC Türkçe'de kaleme aldığı o anısı:
"Ankara'da savunma muhabiri olarak çalışıyordum. Demirel, "İrticai faaliyetler" konusundaki kaygıları nedeniyle Başbakan Necmettin Erbakan'a ve dömnemin Refah Partisi - Doğru Yol Partisi (Refahyol) hükümetine tepkiliydi.
Erbakan Ramazan nedeniyle 11 Ocak 1997'de, 51 tarikat ve cemaat liderini Başbakanlık Konutu'na iftara çağırdı. Fethullah Gülen'in de çağrıldığı ancak katılmadığı iftar yemeği yoğun tartışmalara neden oldu.
Sarıklı, cüppeli tarikat liderlerinin Başbakanlık Konutu'na girerken çekilen görüntüler, Türk Silahlı Kuvvetleri'nde (TSK) tepkiye neden oldu. Komuta kademesi, Başbakan Erbakan ve yardımcısı Tansu Çiller'i eleştirmeye başladı.
"İrtica suçlamaları", "yeni bir askeri darbe kaygısı" içinde gerilim artıyordu.
Cumhurbaşkanı Demirel, Şubat ayı başında üyesi bulunduğum Ankara'daki Ispartalılar Vakfı (ISVAK) üyelerini iftar yemeğine çağırdı.
Isparta kökenli bürokratların ağırlıklı olduğu bir grup davetli vardı. Sonradan AKP saflarına katılan dönemin ANAP Isparta Milletvekili Erkan Mumcu da davetliler arasındaydı.
Çankaya Köşkü'ndeki büyük kabul salonuna geçtik. Demirel'in, Isparta milletvekilleriyle oturduğu masanın yanındaki masaya bir grup üst düzey bürokratla birlikte oturdum.
Cumhurbaşkanı, daha önce de ISVAK üyelerine bu tür yemekler verirdi. Basına kapalı bu yemeklerde haber değeri olan konuşmalar yapılmazdı. O nedenle iftar yemeğine giderken yanıma teyp, defter almadan gitmiştim.
Yemeğin ardından Demirel mikrofonu alıp ayağa kalktı, "Değerli hemşehrilerimle dertleşmek istiyorum" dedi.
Refahyol hükümetinin uygulamalarını eleştirmeye başladı Demirel. Özellikle, hükümetin Refah Partisi kanadının "irtica" konusundaki hassasiyetlere yönelik girişimlerine tepki gösterdi.
'ÇIKIN SOKAKLARA, YIKIN BU HÜKÜMETİ'
Cebimdeki kartvizitlerin arkasına not almaya başladım. Onlar bitince, masadaki bürokratlar yardıma koştu. Kendi kartvizitlerini verdiler. Heyecanla not alırken bir ara göz göze geldik Demirel'le. O güne kadar duymadığım sertlikte bir konuşma yapıyordu:
"Bu millet ne çektiyse 10 yılda bir gelen rap rap sesinden çekti. Yine postal sesleri duyulmaya başladı. Siz hemşehrilerimden rica ediyorum. Sesinizi yükseltin. Yoksa sesinizi çıkarmaya vakit kalmayacak. Çıkın sokaklara, yıkın bu hükümeti."
Konuşma ve yemek bitti. Demirel, salonun çıkışında merdivenlerin başında eşi Nazmiye Hanım ile birlikte tüm konukların elini sıkarak uğurlamaya başladı.
"YILIN HABERİ..."
Görünmeden çıkıp, bir an önce haberi yazmak için arkasından merdivenlere yöneldim. Elini uzatıp yakaladı, kendine çekti. "Nasıl buldun konuşmayı?" dedi.
"Yılın haberi" diye karşılık verdim. Bunun üzerine, gizlice kaçma isteğimi haklı çıkaran cümleyi sarf etti:
"Ama bunları yazmak yok. Sana daha çok manşetler çıkartırız. Bu kendi aramızda hemşehrilerimle bir dertleşmeydi."
Çalıştığım Cumhuriyet gazetesine döndüm. Ankara temsilcimiz Mustafa Balbay ile Haber Müdürü Doğan Akın'a anlattım. Ancak, haber kaynağına verdiğim söz nedeniyle yazmadım.
Birkaç hafta sonra da 28 Şubat günü "post modern darbe" diye adlandırılan MGK toplantısı yapıldı. Artık siyasetin başrolünde askerler vardı.
Demirel sözünde durmuştu. Ankara'nın en fazla manşet haber yapan gazetecilerinden birisi olmuştum.
Bir yıl sonra, 1998 yılı Ramazan ayında yine iftara çağırdı. Yine konuştu. "Batı Sevr istiyor" dedi. Bu kez daha ılımlıydı. 1997'de Türkiye'de kendisini üzen siyasi çalkantılar yaşandığını söyledi. "O çalkantıların içinden çıkılmıştır. Türkiye; hür, serbest, demokratik, laik cumhuriyeti yaşatacak. Başka çaremiz yok" dedi."
İşte Özkan'ın BBC Türkçe'de kaleme aldığı o anısı:
"Ankara'da savunma muhabiri olarak çalışıyordum. Demirel, "İrticai faaliyetler" konusundaki kaygıları nedeniyle Başbakan Necmettin Erbakan'a ve dömnemin Refah Partisi - Doğru Yol Partisi (Refahyol) hükümetine tepkiliydi.
Erbakan Ramazan nedeniyle 11 Ocak 1997'de, 51 tarikat ve cemaat liderini Başbakanlık Konutu'na iftara çağırdı. Fethullah Gülen'in de çağrıldığı ancak katılmadığı iftar yemeği yoğun tartışmalara neden oldu.
Sarıklı, cüppeli tarikat liderlerinin Başbakanlık Konutu'na girerken çekilen görüntüler, Türk Silahlı Kuvvetleri'nde (TSK) tepkiye neden oldu. Komuta kademesi, Başbakan Erbakan ve yardımcısı Tansu Çiller'i eleştirmeye başladı.
"İrtica suçlamaları", "yeni bir askeri darbe kaygısı" içinde gerilim artıyordu.
Cumhurbaşkanı Demirel, Şubat ayı başında üyesi bulunduğum Ankara'daki Ispartalılar Vakfı (ISVAK) üyelerini iftar yemeğine çağırdı.
Isparta kökenli bürokratların ağırlıklı olduğu bir grup davetli vardı. Sonradan AKP saflarına katılan dönemin ANAP Isparta Milletvekili Erkan Mumcu da davetliler arasındaydı.
Çankaya Köşkü'ndeki büyük kabul salonuna geçtik. Demirel'in, Isparta milletvekilleriyle oturduğu masanın yanındaki masaya bir grup üst düzey bürokratla birlikte oturdum.
Cumhurbaşkanı, daha önce de ISVAK üyelerine bu tür yemekler verirdi. Basına kapalı bu yemeklerde haber değeri olan konuşmalar yapılmazdı. O nedenle iftar yemeğine giderken yanıma teyp, defter almadan gitmiştim.
Yemeğin ardından Demirel mikrofonu alıp ayağa kalktı, "Değerli hemşehrilerimle dertleşmek istiyorum" dedi.
Refahyol hükümetinin uygulamalarını eleştirmeye başladı Demirel. Özellikle, hükümetin Refah Partisi kanadının "irtica" konusundaki hassasiyetlere yönelik girişimlerine tepki gösterdi.
'ÇIKIN SOKAKLARA, YIKIN BU HÜKÜMETİ'
Cebimdeki kartvizitlerin arkasına not almaya başladım. Onlar bitince, masadaki bürokratlar yardıma koştu. Kendi kartvizitlerini verdiler. Heyecanla not alırken bir ara göz göze geldik Demirel'le. O güne kadar duymadığım sertlikte bir konuşma yapıyordu:
"Bu millet ne çektiyse 10 yılda bir gelen rap rap sesinden çekti. Yine postal sesleri duyulmaya başladı. Siz hemşehrilerimden rica ediyorum. Sesinizi yükseltin. Yoksa sesinizi çıkarmaya vakit kalmayacak. Çıkın sokaklara, yıkın bu hükümeti."
Konuşma ve yemek bitti. Demirel, salonun çıkışında merdivenlerin başında eşi Nazmiye Hanım ile birlikte tüm konukların elini sıkarak uğurlamaya başladı.
"YILIN HABERİ..."
Görünmeden çıkıp, bir an önce haberi yazmak için arkasından merdivenlere yöneldim. Elini uzatıp yakaladı, kendine çekti. "Nasıl buldun konuşmayı?" dedi.
"Yılın haberi" diye karşılık verdim. Bunun üzerine, gizlice kaçma isteğimi haklı çıkaran cümleyi sarf etti:
"Ama bunları yazmak yok. Sana daha çok manşetler çıkartırız. Bu kendi aramızda hemşehrilerimle bir dertleşmeydi."
Çalıştığım Cumhuriyet gazetesine döndüm. Ankara temsilcimiz Mustafa Balbay ile Haber Müdürü Doğan Akın'a anlattım. Ancak, haber kaynağına verdiğim söz nedeniyle yazmadım.
Birkaç hafta sonra da 28 Şubat günü "post modern darbe" diye adlandırılan MGK toplantısı yapıldı. Artık siyasetin başrolünde askerler vardı.
Demirel sözünde durmuştu. Ankara'nın en fazla manşet haber yapan gazetecilerinden birisi olmuştum.
Bir yıl sonra, 1998 yılı Ramazan ayında yine iftara çağırdı. Yine konuştu. "Batı Sevr istiyor" dedi. Bu kez daha ılımlıydı. 1997'de Türkiye'de kendisini üzen siyasi çalkantılar yaşandığını söyledi. "O çalkantıların içinden çıkılmıştır. Türkiye; hür, serbest, demokratik, laik cumhuriyeti yaşatacak. Başka çaremiz yok" dedi."